Rabata na końcu świata- górski ogród na piasku.

Dawno nie było, więc przypomnę, że "rabata na końcu świata" zwiastuje opisy prywatnych ogrodów "z duszą".
Jakoś tak się składa, że na jak już człowiek podejmie decyzję, co chce robić w życiu ("robić ogrody"), to staje przed pytaniem: ale dla kogo?
I jakoś tak się składa, że jego pierwszymi klientami najczęściej zostają Znajomi. Wierzą w człowieka;-)
Tym, jednym z pierwszych, razów tak się złożyło, że ogród nie został zrealizowany od razu. Właściwie od początku miał być urządzany etapami... bo to, wiadomo, budowa domu, czwórka małych dzieci, praca od rana do nocy, kto by miał na to czas i pieniądze. Ogród potrzebny był... z duuużym trawnikiem, placem zabaw, swobodny, z pięknymi roślinami. Ale te wszystkie zajęcia po drodze... i jeszcze góry, bo Znajomi swoje prywatne i zawodowe życie z górami związali... no nie było jak i kiedy, w rezultacie wystarczył trawnik obudowany drzewami i krzewami, kawałek wrzosowiska, piaskownica i huśtawka. Wystarczył na lata.
I bardzo dobrze. Wiecie dlaczego?
Bo przez te lata nauczyłam się, że:
- ogród nie jest sumą roślin. Banalne, ale to zdanie chciałabym powiedzieć każdemu młodemu projektantowi zapatrzonemu w swoje świetne pomysły i pragnącemu upchnąć w projekcie tysiąc pięćset najpiękniejszych na świecie odmian. Oglądam tych projektów dużo (kurs, wyceny, oferty, sami się prezentują gdzie się da) i w większości wypadków... FACEPALM.
- wartość dodana ogrodu wynika z konsekwencji w realizacji pomysłu (np. tu: ogród na piaszczystej glebie, łatwy w obsłudze, a więc z roślinami dobranymi pod tym kątem- ale budzących możliwie "leśne" i "górskie" skojarzenia), umiejętności odejmowania (ktoś się uśmiechnie;-)) i... tego, czym ten ogród jest dla jego użytkowników. Tajemnicze.
- jak ktoś mówi, że chce mieć duży trawnik, to nie znaczy, że chce mieć duży trawnik, tylko że nie wie, co mówi. Trawnik powinien być proporcjonalny w stosunku do wielkości ogrodu, nie tylko do powierzchni, ale i do wysokości otaczających go elementów. Poza tym nie ma sensu utrzymywać go tam, gdzie nie ma sensu, czyli tam, gdzie nie jest funkcjonalnie potrzebny.
Minęły lata... urosły dzieci i drzewa, psy i koty wymieniły się pokoleniowo, zmurszała otaczająca trawnik wysoka palisada i huśtawka...
... muszę to napisać, mimo zupełnie innego ciężaru informacji- W. zginął w górach.
I w pewien czas później przebudowaliśmy i dokończyliśmy ogród.
Nigdy nie zapytałam A., o czym myślała. Po co ogród, tak wiele się zmieniło, prawie wcale nie ma jej w domu, jest w górach, w Indiach, w pracy... gdzie indziej... dzieci też są gdzie indziej, żyją w swoich światach.
A może to ma sens? Może tak się skleja życie? Tworząc przystań dla córki- żeglarki, stawiając siatkę do badmintona dla rodzeństwa, mając w domu koty, do których trzeba wracać... może tak.
Profilowe zdjęcie O. na fb- mała dziewczynka z tatusiem...
A ogród wygląda tak.

Wczesna wiosna, czyli zaraz. Kwitnie oczar.

Wnętrze ogrodowe wiosną, latem i jesienią.
Słowo o trawniku- w marcu wygląda okropnie, gorzej niż na zdjęciu. A później to jest taki trawnik, o którym marzy każdy, kto trawnik zakłada- zielony, gęsty, uginający się pod stopami dywan. Bo składa się głównie z kostrzew, czerwonej i owczej (Festuca rubra, F. ovina) w odmianach, z domieszką wiechliny łąkowej (Poa pratensis). Świetne trawy na piaszczystą glebę i taki właśnie dywanowy trawnik. Wadą jest jego późny wiosenny start, konieczność wyczesywania ton filcu (wiosną)... i tylko to. Nawet się specjalnie nie zachwaszcza, taki gęsty jest.

Bardziej szczegółowo;-) Widoczne duże grupy roślin okrywowych: tawuła gęstokwiatowa (Spiraea densiflora), dereń rozłogowy 'Kelseyi' (Cornus sericea 'Kelseyi'), śnieguliczka Chenaulta 'Hancock' (Symphoricarpos x chenaultii 'Hancock'), mikrobiota syberyjska (Microbiota decussata). Scalają;-)

Widok od furtki w głąb ogrodu, wiosną, latem i jesienią. Trawy, jukki i lawenda pasują do piaszczystej gleby.

"Leśny" przedogródek. Leśny, bo był w nim modrzew, a ogrodzenie od frontu to drewniane wysokie i wąskie skrzynie, w których KTOŚ (nie ja;-)) posadził takie właśnie, za duże jałowce. Skrzynie wkrótce do wymiany. A w "runie": runianka japońska, żurawki, pragnia kuklikowata, sesleria skalna i- na pierwszym planie- turzyca Carex morrowii 'Ice Dance'. Ta brązowa turzyca, Carex flagellifera 'bronze form', nie sprawdziła się i jest jej coraz mniej (wymarza i za sucho ma tuż pod domem).

Roślinność towarzysząca ścieżce biegnącej wzdłuż domu. No właśnie, bardzo różnorodna... bo to część byłego "wrzosowiska". Które trudno utrzymać przez lata nawet na piasku. Miskanty, rosplenice i szałwie pełnią więc rolę wypełniacza i uspokajacza. Poza tym są takie pierzaste, powietrzne i delikatne, podobnie jak tamaryszek... równoważą te zdecydowane iglakowe kształty.

Rzut oka wstecz.

Taras za domem. Tu jest więcej cienia, więc: przywrotnik, zawilce japońskie, języczki.

Widok z tarasu.

Widok na "polankę" z miejscem na ognisko, ukrytą wśród drzew. I widok z niej, na ogród, przez drzewa.

Rośliny... jarzmianka większa 'Ruby Cloud' (Astrantia major), smotrawa okazała (Telekia speciosa) z języczką Przewalskiego (Ligularia przewalskii) i... (głęboki oddech;-)) rosplenica japońska (Pennisetum alopecuroides) (zwana także piórkówką. Tak. Nie wiem, dlaczego lubię nazwę "rosplenica". Tym bardziej nie wiem, że Word też nie wie, i uparcie pisze "rosoplenica", a ja uparcie poprawiam. Lubię nawet ten rytuał poprawiania. To jak z lubieniem róży poniemieckiej;-))

Inne istotne rośliny: brzoza papierowa (Betula papyrifera), ostrokrzew kolczasty (Ilex aquifolium-duży, bo kolczasty;-) mieszańce nie rosną tak drzewkowato), gaulteria rozesłana (Gaultheria procumbens, znów pozostałość po wrzosowisku, utrzymująca się przez lata i ładnie rozrastająca), dereń rozłogowy 'Kelseyi', kosmatka leśna (Luzula sylvatica, ta nibytrawa, bardzo leśna i zimozielona).

Wszystkie godne polecenia, nawet na słabe gleby. Co prawda w ogrodzie jest system nawodnienia, więc warunki nie są szczególnie hardkorowe.

Jednak pisząc to wszystko uświadomiłam sobie, że luksusowe żyzne gleby pradoliny rzecznej to rzadkość w skali Polski, większość z was- ogrodniczek pewnie ma ogrody na glebach piaszczystych lub gliniastych. Napiszę jeszcze kiedyś o roślinach odpowiednich do takich warunków.

A dziś... smutno mi, bo tego nie robi się kotu. Nigdy nie mogłam doczytać tego wiersza bez łez, a dziś szczególnie.

No i głosujcie na bebe na ostatniej prostej. Na Ori też. Albo na to, nowe odkrycie i kopalnia wiedzy.

I może jakiś kubek zakupicie? TP się ucieszy;-)

I cieszę się, że w międzyczasie i przy okazji tylu Anonimów i Cichych Czytaczy poznałam z imienia. Komentujcie, lubię to!

Pozdrówka, Megi.