Makrokosmos.

Niektórzy z was myślą, że ja się po tej Danii jeszcze bujam, ale to nieprawda. Byliśmy tylko tydzień, w końcu to środek sezonu, no i finansowo też trudno dłuższy pobyt wytrzymać. Chociaż jeszcze tydzień byłby nieodrzeczy na pewno.
Po powrocie zdarzyło się mnóstwo rzeczy wymagających opisania- w Moherii pojawił się Siódmy Element, byłam w Oławie na kawie, w Lubawce na ławce, w Lwówku na Agatówku, u Inkwizycji na... policji? nie, na kociołku i winku:-) moja kanadyjska best friend ever przyniosła mi bukiet lilii na czterdziestą rocznicę znajomości... i tak dalej, jak to u mnie.
Ale niech trwa ta chwila... duński serial rozpisany na wiele odcinków, dłuższy niż sam pobyt. Białozielononiebieski, wakacyjny.

***

Na ptakach to ja się nie znam, mimo że mnie fascynują, w razie wpadki i faux pas może Fallar mnie skoryguje. Ale jak tu nie napisać, skoro

no, chyba na przelotach.

Mewy. Siodłate, najprawdopodobniej. Pojedynczo

podwójnie i stadnie.

 (tu w galaretkach martwych meduz)

Mewie pisklaki, zabawne w swoim zaaferowaniu, podążające we własnych sprawach.

Mewy w porcie.

Zasiedziałe i wyczekujące, dopóki rybacy nie zrzucą przyłowu do rury pochylonej nad wodą, i

 (bardzo zimne spojrzenie pożeracza flądry. Przypomina mi świdrujący, baczny wzrok kury.)

(produkcja wypluwki z niestrawionych części)

i dopóki nie pojawi się konkurencja.

Mewy śmieszki.

I inne mewy.

Oraz kaczki

i OSTRYGOJAD. Ach, jak się ucieszyłam:-)))

 Oprócz tego widziane: taki ptak

pisklę siewki, niezliczone skowronki, czajki, RYCYK i BEKAS KSZYK.

Ale to już gdzie indziej... tam, gdzie rosną wełnianki jak ptasie pióra.

Idę sobie.

Pozdrówka, Megi.