wszyscy wszystkim ślą życzenia...

... i pisać o kijach lub ogrodach byłoby wyraźnie od czapy.
Taki to czas
(siądź wśród nas...)
w którym zapełniamy sobie puste miejsca w sercu i na stole.

Miejsca puste, bez
osób, których nie ma
stołu na trzydzieści osób
(a tak narzekałam, że cały ten bajzel spada na mamę i na mnie!)
dzieci, które dorosły
niegdysiejszego śniegu
dziecka w nas
intensywności przeżywania
światła i słońca
nieobecnego narodzonego

zapełniamy
rytuałem prezentowania, sprzątania, gotowania
radością z wolności od
chorowaniem psychosomatycznym (to ja;-))
opieką nad całą planetą

"przyjdź na świat,
by wyrównać rachunki strat.
Żeby zająć wśród nas,
puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
i zapomnieć, że są puste miejsca przy stole."

Poradzimy sobie, jeszcze raz i znów, kolejny raz.

Wszystkiego dobrego. Dobrych świąt.

Spokojnych jak mech:-)

Jak grudniowy las.

 

 Hmmm, ależ fantastyczna florystyka:-) Brachythecium:-)
Choruję sobie na przeziębienie, które zniechęca mnie do wszystkiego.
Oddaję pole VegAnce, to już jej święta, jej zabawki i stresy.
Ugotowałam barszcz, kompot z suszu i kisiel żurawinowy.
Oraz mięso upiekłam, a nie planowałam. Wszystko przez te święta.
Zrobię drożdżowe ciasto.
Albo jutro.
Ubiorę świerka (Jerzy ma na imię, bo i jeszcze*) i zapakuję prezenty, i ubiorę stół.
Albo jutro.

To nasze menu na szafce kuchennej:-)

W sobotę byliśmy na Vegilii.

 Wiadomo- fajnie było.
Podobnie jak w Mieście, Do Którego Nie Chodzę (wszystkie, wszystkie zakupy okolicznościowe, prezentowe i spożywcze zrobiłam w internetach. I jeszcze w warzywniaczku.)

Jarmark Bożonarodzeniowy w Rynku.

To jeszcze raz- pięknych świąt!

Pozdrówka, Megi.
* Nasze jeże to Dżordżi (Georgiana), Berry i mały Dżordż Alarm (w tłumaczeniu Jerzy Budzik. Powinien być J. Niebudzik, bo głównie śpi, co nas trochę martwi). Dlatego trudno było wymyślić kolejny wariant imienia Jerzy i zostało po prostu.
PS. Oczywiście, że was wszystkich odwiedzę, wszystkie blogi!