w ogrodzie słów

tematów tyle, do napisania o.
A ja uzbierałam tylko trochę słów.
Były święta, ale mnie ze świętami to tak niebardzo, za mało nas na świętowanie, każdy gdzieś lub nigdzie. Trochę się ukrywałam.
Mailem poważne pytanie- Polska chyba nigdy nie była ogrodem, prawda? 
Prawda. Muszę się nad tym zastanowić, ale to prawda i napiszę, co ja o tym. Zaczęła Ewa.
Mailem inne poważne pytanie- na przemian czyli wymieszane? (kosaćce i turzyce). Ania z miasta P weryfikuje moje skróty myślowe, zmusza do zastanowienia. Na przemian, czyli wymieszane? co? jasne, że...
kiedyś napiszę powieść w listach, moich i Ani z miasta P, dzieło to rozwiąże wszelkie dylematy ogrodnicze.
Mailem nie przychodzi kolejne poważne pytanie- kiedy ten projekt? oczywiście, że zaraz... w ogóle nie trzeba pytać.
gdyby czas rozszerzał się jak kosmos, byłabym demonem internetów.
Inez Herbiness (znacie Inez, tę słynną blogerkę??) zaprosiła mnie do gościnnego posta o zakładaniu rabaty ziołowej lub łąkowej, i do innych wyzwań. Tak rodzi się wynalazek. Napiszę, napiszę...
oby szybciej niż tekst dla Natalii ze Szwecjobloga, mówiłam, że napiszę. Pół roku temu.

Otóż to nie jest tak, że nie piszę.
Piszę opisy koncepcji, projekty, instrukcje obsługi ogrodu. Używam słów, zasadzam je i plantuję, uprawiam je i doglądam ich. Słowa składają się na obraz tej codziennej roboty. Używam słów, które nagle błyszczą jak kamienie w szkatułkach konstrukcji, kiedy uda mi się powiedzieć to, co chcę.
But the Glory of the Garden lies in more than meets the eye. Rudyard Kipling, dziękuję, pani A.
Metafizyka jest niezbędna. W życiu i pisaniu, bez metafizyki mi się nie chce.

Inspirująca ta moja robota, uczę się codziennie nowych słów, spotykam ludzi i niespodzianki, jednak częściej przyjemne.
Czyż nie jest miłą niespodzianką możliwość zaprojektowania naturalistycznego ogrodu na trzech hektarach wzgórz koło Obernigk? albo czereśniowego sadu (i koniecznie hitlerówki) oraz grądowego lasku pod ulubionymi górami? Albo ogrodu dla kogoś, kto kocha ogrody bardziej ode mnie? A budowlane wyzwanie w Ś?
No tak, to są wyzwania.
Nie mniejsze i nie większe, niż mały, codzienny, rodzinny i miły ogródek dla kogoś, komu ma służyć jak dom.

W międzyczasie uciekam, ukrywam się, szukam metafizyki. W naturze, o której Alicja napisała w komentarzu pod poprzednim postem:
"... ten nadmiar natury u ciebie jest wyjątkowo męczący dla mnie. Takim jestem odmieńcem w porównaniu do tych poprzedzających i stałych zachwytów. (...)
"natura jest zła" śmiało mówił Nietzsche."

Pomyłka, bo post ten opowiadał o minionym miesiącu w kulturze, w ogrodach. Żadna to natura.
Wygląda na to, że wielu z nas jest tak daleko od natury, że nie potrafi jej rozpoznać, bierze za naturę jej namiastkę (słowa Alicji są tu tylko pretekstem, codziennie słucham o "dzikich lasach" i "konieczności ich uporządkowania", "naturalistycznej roślinności" obejmującej klony palmowe i jałowce, potrzebie "zatrzymania ruchu zwierząt" itd.).
Wygląda na to, że jesteśmy ubożsi w doznania od naszych dziadków.
Pomyłka, bo  natura nie jest zła. Ona jest.

(czosnek niedźwiedzi)

(szczyr trwały)

 Natura w rezerwacie Buki Sudeckie, w palmową niedzielę, w drodze do Kromnowa.
Buki Sudeckie to niesamowity las, wegetacja zaczyna się w nim od przebiśniegów i wawrzynka wilczełyko, później kwitnie czosnek niedźwiedzi, storczykowate (storczyk plamisty, Fuchsa, męski, szerokolistny, gółka długoostrogowa, buławnik mieczolistny i czerwony), lilia złotogłów...
w tym sezonie mam zamiar zobaczyć go w każdym aspekcie :-)
W palmową niedzielę akuratnie rozwijały się palemki żywca dziewięciolistnego (jaka piękna nazwa!)

 Obawiam się, że żywce gruczołowate mogę przeoczyć.

 W Kromnowie nieco kultury w postaci Jarmarku Izerskiego oraz spotkanych postaci literackich (Inkwizycja, Sąsiedztwo, Rzeźbiarze Złomiarze, Basik, Thrima, Ł od ZiŁ). Niespotkanych także niestety (Agniecha).

(znacie tę kurzą gospodynię?)

(Inkwi nazywa mnie Czerwonym Kapturkiem, oto dlaczego)

I trochę natury, buzującej, mruczącej, rozwijającej girlandy skrzeku w małym, brudnym bajorku o stromych brzegach.

 Żaby trawne, opalizujące niebiesko (nie tak modre, jak moczarowe niebiańskie żaby Gwenaelle).

 Tyle skrzeku :-)

 Żaba trawna to jedna z żab brunatnych, obecnie w regresji.
Nie dziwi nic- przyczynia się do tego fragmentacja siedlisk, wylesienie, wysychanie i zasypywanie śmieciami oczek wodnych, zanieczyszczenie wód. Zagraża jej grzybica płazów.

(samce brunatnoniebieskawe, samice w typowych barwach)

(uśmiech :-))

(buziak)

 Tyle życia w tak marnych okolicznościach.

Z długiego obiadku z Sąsiedztwem wracaliśmy jeszcze dłużej, bo od Mirska do Starej Kamienicy droga usiana żabami, pełznącymi powoli w marznącym deszczu.

 "Ktoś" pownien "coś" z tym zrobić, a konkretnie- właściciel drogi powinien postawić płotki, wyłapywać i przenosić lub kanalizować do cieków chronione zwierzęta.
Ale nie, więc trzeba było przeprowadzić chociaż tych kilka.

 Za takie rzeczy ta zła natura wystawi nam fakturę.

W R cudownie i ciepło, a jak miałoby być. W łóżku, z winem, chociaż przez godzinę.

 R w ogóle jest miejscem nietypowych zdarzeń.

 To z poprzedniego razu, jak mogłam nie dodać.
Do zobaczenia w niedzielę, I.
Pozdrówka, Megi.
PS. W sobotę i niedzielę Inez H. zaprasza na spacer. Może ktoś coś?
Poza tym- zapisałam się do takiej grupy, nie żeby tam ze mnie była zielarka (w ogóle jestem nieco obok trendu, żeby wszystko żreć, koniecznie w stylu slow), ćwiczę sobie rozpoznawanie roślin, których fotki młodzi fascynaci tam wrzucają. Bardzo sympatycznie, może ktoś do towarzystwa?