jesień idzie, nie ma na to rady;-/

Raz staruszek spacerując w lesie
ujrzał listek przywiędły i blady
i pomyślał: chyba idzie jesień. Jesień idzie, nie ma na to rady...

Co wy na to? Dopieroż fotografowałam rozwijające się listki jarzębiny, zwinięte kwiatostany bzu koralowego. 

A co wy na to:

Marna, białoszara pogoda sprowokowała mnie do poprawiania fotek, co bardzo rzadko robię. Zbyt wciąga i efekt nigdy nie jest zadowalający;-] Szczególnie podoba mi się wrotycz z lat 70- tych:-)

Wszystko to działo się w opłotkach wsi i w lesie, który nie mógł się zdecydować, czy być uprawą sosen:

czy romantyczną brzeziną:

czy też porządnym, wilgotnym i grzybnym grądem:

Ucieszyła mnie polana, taka z innej, nie- podwrocławskiej bajki:

bo cóż to się tak  fioletowi? Otóż lebiodka pospolita, Origanum vulgare, jak na Suwalszczyźnie:

I jeszcze więcej lebiodki... a co jej towarzyszy? Przetacznik kłosowy, Veronica spicata, jak w Szwecji:

( tu nic nie poprawiałam, sama z siebie taka zadeszczona miękkość:-))

I koniczyna polna, Trifolium arvense:

I bniec biały, Melandryum album, który kocham za świecące w ciemności kwiaty karmiące zawisaki:

Jeżeli nawet lebiodka i przetacznik to uciekinierzy z ogródków, to... mają liczne towarzystwo:

Taki to poranek. W skraplającej się mgle cykorie zapominają stulić płatki mimo południa:

Pachnie koniczyna perska- w każdej wsi powinno się wysiewać obowiązkowo koniczynę perską, dla zapachu, jak maciejkę:

A ja znajduję kępę zmutowanego szczęścia, mogę się nim dzielić:

Zwykły spacer dookoła osiedla, a mnie się wszystko kojarzy z wakacjami i przyszłotygodniowym wyjazdem...

np. klify...

... a był sierpień. Pogoda prześliczna,

wszystko w złocie stało, i w zieleni,

prócz staruszków nikt chyba nie myślał

o mającej nastąpić jesieni?

Miejsce akcji: Ligota PIĘKNA. Oceńcie sami:

(taaak, to moje ulubione;-))

Pozdrówka, Megi.