skandynawski styl?

Blog Day minął, obiecałam przekazać wyróżnienie, a ja sprzątam i sprzątam. Nie dość jestem obczytana na bieżąco. Ale. Mój zachwyt, od kiedy znalazłam: Moczarowy Ogród, Moczarowy Ogród, Moczarowy Ogród. Sami zobaczcie, dlaczego.
I strandskatan między lądem a morzem, z jego zdjęciami.
A w ogóle to zajrzyjcie do Saturejki, jak pięknie pociągnęła kiedyś blogową zabawę, i ile znajdziecie nowości do czytania.
I jeszcze konkursowe blogi: ciastka w mieście (owszem, o tym, co w tytule, ale nowatorsko i ciekawie), wrocławskie kamienice (o tym, co w tytule, bardzo kompetentnie), tajemniczy Wrocław (o tym, co w tytule, fachowo).
Ja- nie tym razem. Jednak nie moje klimaty. Ale ktoś z jury zauważył drugą stronę.
Dziś tyle, i cdn.

I na temat: słowa "o gustach się nie dyskutuje" są mocno nadużywane, ostatnio w mojej fejsbukowej wymianie zdań nt. jakiegoś tam ogrodu. Jako argument zamykający temat brzydkich, nieudanych, kiczowatych rezultatów poczynań.
Nie dyskutuje się, a powinno się. Ja w każdym razie zamierzam, tak na wypadek, gdyby ktoś miał inne zdanie;-p chociaż się nie spodziewam.
Bo trudno nie zgodzić się z urbanistycznym ładem każdego osiedla, jakie widuję w Szwecji. Jego prosty i logiczny plan ma niewiele wspólnego z chaosem znanym nam z podmiejskiej zabudowy ostatnich lat, choćby piętnowanych już Bielan, gdzie każdy dom jest inny, stoi w inną stronę, wyróżnia się ogrodzeniem i trudno go znaleźć w plątaninie "ulic" bez chodników, nawierzchni i oświetlenia.

Jest miejsce na przestrzeń wspólną, mimo że przestrzeni w ogóle jest dużo, także tej niezagospodarowanej, naturowej.

Różnorodne kolory jakoś dziwnie do siebie pasują, nawet gdy odcienie niebieskiego sąsiadują z żółtymi, modnymi ostatnio szarościami, tradycyjną czerwienią szwedzką i czernią. Kwestia nasycenia barwy i wybrania odpowiedniego, złamanego odcienia w miejsce tępego, syntetycznego koloru z palety.

                                                                         














Styl skandynawski w ogródku? O czym mówimy? O czymś równie pojemnym, jak nadużywane określenie "ogród angielski". Ja szwedzkie ogródki przydomowe podzieliłam na swój użytek na kilka "przepisów":

- "na słodko". Wiadomo. Lukier biały, różowy, niebieski, stylizowane ozdóbki i dodatki. Znamy i kochamy.

- "na gęsto". Bywa odmianą stylu na słodko, jeśli ktoś ma tyle samozaparcia, żeby sobie urządzać bylinowy ogród "w stylu angielskim". A bywa dziełem przypadku, bo tak się posadziło... i wyrosło.

- "na wiejsko". Też raczej słodko, niż wytrawnie, ale z wyraźnym nawiązaniem do miejscowej tradycji, zastosowaniem lokalnych materiałów i "zwykłych" roślin. Bardzo często.

- "na prosto". Jak ktoś sobie po prostu posadził coś.

(las w tle jest elementem pożyczonego krajobrazu)

Skrajności stylu "na prosto" to np. ziemniaczana grządka od frontu:

albo beton i beton, a jak hibiskus zdechnie, to można go pomalować na biało, zamiast robić ruinę i brudzić beton:

- "na nowo". Przerabiamy ogródek na nowoczesny, minimalistyczny, żwirowy i brukowany.

Czyżby to znaczyło, że WSZYSCY mamy skandynawskie ogródki, bo każdy da się dopasować do któregoś stylu?
A jaki jest WASZ skandynawski ogródek?

Cechy wspólne i odrębne? Bezpretensjonalność, dążenie do uproszczeń w wykonaniu i pielęgnacji, widoczne przede wszystkim w:
- sposobie grodzenia. Ogrodzenie frontowe nie może być wyższe niż 1.10 m (chyba;-)), może go nie być w ogóle, może je zastąpić żywopłot:

Żywopłotem może być wszystko, co jest regularnie cięte- świerk, buk, świdośliwa, grujecznik, kosodrzewina... zresztą to osobny temat, bardzo jest ciekawe, z czego da się zrobić żywopłot. Szczególnie często z tego, co widać na zdjęciach powyżej- z porzeczki alpejskiej, irgi błyszczącej i jarząba szwedzkiego. Nigdy nie widziałam ligustra, może przemarza tak, jak u nas ostatniej zimy.












A czasem natura zastępuje człowieka w budowaniu ogrodzeń

- stosunku do trawników. U nas jest nabożny, a mimo to nie odwdzięczają się wyglądem zielonego dywanu. Przyczyną są głównie zbyt wysokie temperatury i niskie opady. W Szwecji, mimo ograniczania zabiegów do krótkiego koszenia (może NIEKTÓRZY wiosną coś tam robią), trawniki wyglądają jak zielone dywany. Nic dziwnego, skoro są wciąż podlewane drobnym deszczem, a nikt się szczegółowo nie przygląda, z czego taki dywan JEST i nie załamuje rąk, jeśli okaże się, że jego trawnik to w istocie

chwastnik,

mesznik

albo grzybnik o_O. Ważne, że spełnia funkcję zielonej posadzki.

Koszenie też warto sobie uprościć, za 10 000 zł można mieć:

Oto, dlaczego nie znajdziemy roboty w tym kraju;-p

- ograniczeniu cięcia i innych zabiegów, ograniczaniu wyboru roślin do tych sprawdzonych w danych warunkach. Dlatego rosną duże i zdrowe.
- no i TO

i zastosowanie naturalnych materiałów, i ogrodowa biżuteria:

Za to lubię szwedzkie ogródki;-] A co wy sądzicie? Tutaj więcej zdjęć do oglądania.



















A to ulubiony przedogródek PJ:

(żywopłot z tawuły wczesnej:-))

Pozdrówka, Megi.