i co dalej? oraz ZAGADKA.

Światło zwyciężyło. Popatrzcie:

Bardzo aktualne zdjęcia. I jeszcze:

No i co to będzie?
Dwa możliwe scenariusze: albo nie będzie już zimy, za ciosem nadejdzie wczesna wiosna- albo przyjdą mrozy. Jeżeli zdarzy się to pod koniec stycznia, to sprawi pewien kłopot pękającym pączkom, zakwitającym drzewom... ogrodnikom, którzy będą to wszystko owijać we włókninę i ratować...
W każdym razie Wrocław i okolice zielone jak jakaś Wyspa:

Znowu fotografuję jaśmin nagokwiatowy, Jasminum nudiflorum- w deszczu. Cudowny krzaczor, kwiaty rozwijają się stopniowo od grudnia, marzną, znów zakwitają. Jeżeli nie zmarzną- tak jak w tym roku- to krzew stopniowo staje się coraz bardziej żółty, jak forsycja. Żadnych wymagań. Żółtość za to optymistyczna i pachnąca.

Kalina wonna, Viburnum farreri, już w pełni kwitnienia. Pachnie waniliowo. Krzew niewymagający i w pełni mrozoodporny, poza kwiatami;-/

Ciemiernik biały, Helleborus niger, jest bardziej kapryśny. O jego wymaganiach i rozmnażaniu wie wszystko Gwenaelle i opisuje to szczegółowo.

Stare i nowe. Pigwowiec jeszcze z zeszłorocznym owocami (zresztą w konwencji: "w jabłuszku robaczek"), a już prawie- zakwitający...

Iglak na następnym zdjęciu to żywotnikowiec japoński, Thujopsis dolabrata. Zawsze brakowało mi w necie takich zdjęć, ułatwiających identyfikację po liściach, postanowiłam więc uzupełniać braki;-p

Kolejny więc iglak- cedrzyniec kalifornijski, Calocedrus decurrens.

Takie tam.

A co powiecie na takie bliskie spotkanie? O tej porze się ucieszyłam nawet.

Ha. 

No i SĄ PTAKI;-)))

W moim karmniku widuję wróble (baaardzo mnie to cieszy, że ciągle są), sikory modre i bogatki, sierpówki. W okolicach także sikory ubogie i sosnówki, kowaliki, dzwońce i dzięcioły. Nie pokazały się grubodzioby, kwiczoły i zięby jery, może jednak tej zimy nie będzie? 

A takie zarośla

powinny być w każdym ogrodzie, bo pozwalają ptakom wyspać się w miarę bezpiecznie (kot się nie przebije) i ciepło. Staram się robić- albo zostawiać- takie zakątki.

Tyle się dzieje... Tylko Foss, kot domowy, zalega pod Zygfrydem...

Skądinąd jest to Foss najbardziej fossecki z fosseckich, mina i wszystko...

A może... czas się obudzić

bo wiosna pukpuk...

Mimo że to ciągle roku początek.

Na sylwka przygotowałam ciasto, które warto tu uwiecznić, bo rzadko bywam taką hausfrau:

Najlepszego sylwestra spędzano w Mateusie, co stwierdzam ponad wszelką wątpliwość i na podstawie obszernej lektury.

Ale i nasz był nie od rzeczy, niezwykle, egzotycznie miły.

Nie jestem odpowiedzialna za te wybuchy.

I powiem wam, że mam zamiar realizować życzenia, jakie składała nam Gospodyni: Zdrowia, Miłości i Dostatku.

Traktując je jako noworoczno- urodzinowe zobowiązania.

Zdrowia, bo jak go nie ogarnę, to zostanę li i jedynie gwiazdą internetu, a mam tyle do obejrzenia, pojechania do, przeżycia...

Miłości, bo sama się nie robi, okazało się.

Dostatku. Hm. Lepszy był ten rok niż koszmarne dwa poprzednie. Ale żeby następny i kolejne sezony były dobre i lepsze, trzeba spiąć się nieco pracowo, przetestować kilka rozwiązań i skupić myślenie na dobrym organizowaniu pracy ludziom, a nie bujaniu w chmurkach i gatkach szmatkach o kfiatkach.

Tu się wyjaśnienie należy, bo ktoś mógłby pomyśleć, że lekceważę sobie pracę swą. Absolutnie. Ja bardzo lubię wymyślać ogródki, bo polega to na przyjemnym, twórczym rozwiązywaniu problemików, na rozwiązywaniu których się znam. Aleale w równej mierze polega na schlebianiu próżności... i bardzo przepraszam les clients, którzy to czytają, a czytają... ale są tacy fajni, że się nie obrażą... bo tak właśnie jest. W końcu na coś wydajemy te nasze pieniądze, i nikt nie może powiedzieć, że takie czy inne wydawanie jest bardziej czy mniej uprawnione... że lepiej popłynąć w rejs, niż założyć ogródek. Po prostu JA OSOBIŚCIE wolałabym, żeby moja praca miała większe znaczenie dla zachowania świata w całości, niż dla jego KONTROWERSYJNEJ urody;-p

Z trzeciej strony, jak to z tą ochroną przyrody bywa, to też pisałam, ha.

A W ŻYCIU BLOGOWYM...

... mam ZAWSZE tematy na 10 MERYTORYCZNYCH postów z góry, zapisane i uszeregowane... a nagle zaświeci słońce, zakwitną kwiaty, koty coś wykminią, pojedziemy na wycieczkę, pierścionek kupię i łooo... powstaje kolejny "życiowy" wpis,

... i zastanawiam się, co będzie potem? Jak już obskoczę sezonowe aktualności kolejny raz? trzeba będzie się postarać...

... WYGRANE wyślę w PONIEDZIAŁEK, howk!

... mam pomysła. Podobały się wam zagadki ogrodnicze? To robię. Ale za rozwiązanie zagadki powinna być nagroda. Był to dla mnie problem nierozwiązywalny, albowiem nie produkuję. Szyldzików, mitenek, szalików, haftowanych kur. Myślałam o sadzonkach bylin, ale to sezonowe i trudne do wysyłki.

Robimy tak: zagadka (w najprostszej wersji: co to za roślina?) zostaje zaanonsowana w tytule posta. Proszę o propozycje rozwiązania w komentarzach. Rozwiązanie pojawia się w kolejnym poście. Wygrywa osoba, która pierwsza udzieliła poprawnej odpowiedzi. Nagrodą jest wyprodukowana przeze mnie akwarela/kredkowy rysunek przedstawiający zagadkową roślinę (A4, stosowny papier). Wysyłam nagrodę w ciągu miesiąca od rozwiązania zagadki.

Może być? Dla was- skromna pamiątka. Dla mnie- skromny powrót do malowania.    

To jak? Zagadka?

CO TO ZA ROŚLINA? (łatwizna;-))

Pozdrówka, Megi.