serial drogi, odc. kolejny

Podobno niektórzy mają długi weekend? helou?
Ja miałam go spędzić w Szwecji, razem z następnym tygodniem.
Tymczasem. Nie mam czasu. Pisać, czytać, komentować. No może czytać to owszem, ale po chwili refleksji nad różnymi ŚWIETNYMI postami, w które autorzy wkładają duszę, uciekam bez komentarza, żeby przeczytać coś jeszcze...
No może pisać to owszem, ale raczej odpowiedzi na maile, w których rozwiewam różne wątpliwości;-) (temat rzeka).
Ale nic to. W międzyczasach bywam, a hitowym tematem dwóch kolejnych wycieczek stał się Park Krajobrazowy Chełmy (większość linek jest do wiki, ale naprawdę, nie istnieje wyczerpująca i zachęcająca informacja).
Dobre miejsce na wycieczkę w długi weekend.

Otóż i jego atrakcje.
Po raz- WULKAN, jeden z wielu na Szlaku Wygasłych Wulkanów. Powszechnie znany bardziej jako Czartowska Skała. Leży naprzeciw kościelnego wzgórza wsi Pomocne.

(wzgórze porasta kosmatka śnieżna, marzanka wonna, poziomki i, oczywiście, wieczornik damski,który przywędrował z basenu Morza Śródziemnego razem z chrześcijaństwem. Tu ciekawy opis.)
Od strony kościoła Wulkan wygląda niegroźnie.

Kiedy go zdobywamy, okazuje się wielką górą.

(w kserotermicznej murawie kwitnie smółka pospolita i koniczyna pagórkowa)
Wieś naprzeciw wygląda jak urocza makieta.

Po dwa- STORCZYKOWE WZGÓRZA. W Parku jest jedno o takiej nazwie, ale pałętając się po świetlistych dąbrowach (naprawdę tak się nazywa typ lasu porastający ciepłe, skaliste wzgórza) spotykamy różne gatunki z rodziny storczykowatych.

 (buławnik mieczolistny, Cephalantera longifolia)

 (kukułka bzowa, Dactylorhiza sambucina)

(podkolan biały, Platanthera bifolia, po kolana tych pachnących podkolanów!)

Inne rosną na łąkach.

(jakaś kukułka;-p)
Więc po trzy- ŁĄKI.

Wilgotne.

(nie mogłam się oderwać od tych pełników i bistortów...)
Świeże.

Suche.

Nieużytki.

Rewelacyjne o tej porze roku, najpiękniejsze.
Wreszcie po cztery, WĄWOZY. Jest ich kilka- najbardziej uczęszczany Wąwóz Myśliborski, znany ze stanowiska języcznika zwyczajnego, Wąwóz Lipa i mój ulubiony Wąwóz Siedmicki.
Wchodzimy do niego doliną meandrującej, rozlewnej, zimnej rzeczki. Jej dno porasta las nawiązujący do olsu i łęgu oraz ziołorośla lepiężników.

W miarę posuwania się w górę rzeczki po bokach spiętrzają się i zacieśniają zieleńcowe i zlepieńcowe skały, a niedługa wycieczka kończy się w całkiem górskim krajobrazie.

I jeszcze SIELSKIE KRAJOBRAZY I TAJEMNICZE RUINY.

 I jeszcze sielskie krajobrazy rozkosznie majowe, i...;-p

Na pierwszej wycieczce byłam z Edit, Nati i K., którego artystyczne wrażenia przetworzone w zdjęcia możecie obejrzeć tu. Na drugiej- z TP i Miłośnikami Suwalszczyzny, z którymi niezwykle miło było się PĘTAĆ;-)

Bardzo było PRZYJEMNIE.

Piknik był (och, nie niosły nas nóżki po tym winie, bardziej byśmy zalegli...), a na koniec- zaskakująco dobra restauracja Ratuszowa w Jaworze. Ale recenzję zostawiam przyszłym Blogerom Kulinarnym Recenzentom;-)

(jaworski Rynek, nawet lata 60te dziwnie pasują... wszystko fajne oprócz zieleni)

(jaworski Ratusz z piaskowca)

(mła w towarzystwie smakosza, kucharza i recenzenta;-) i resztek tiramisu)

Bezdroża, cudne manowce...

Mam brudny obiektyw, nie ma kiedy jechać do miasta. Go wyczyścić.
Poczytam was. Wszystkich. I pokomentuję, obiecuję:-)
Dobranoc, pozdrówka, Megi.
Przesadziwszy z liczbą zdjęć? Ale to zaledwie okruch rzeczywistości...