w drodze do Izerbejdżanu

(Izerbejdżan to piękne określenie kyji dla tej cudnej krainy)
W drodze potrzebowaliśmy kwatery.
Kyja i ewa wysłały mi linki do sprawdzonych miejscówek, jeszcze raz im dziękuję:-)
Byli wśród nich sąsiedzi kyji i Przydębie w Wolimierzu (ale tam NIE MOGLIŚMY spać, bo w sąsiednim domu mieszka ciotka TP i byłby zonk), i inne.
Okazało się jednak, że raczej głównie nie ma miejsc (!DOBRY ZNAK dla przyszłych i obecnych właścicieli pensjonatów i agroturystyk!), nie ma też jedzonka.
Aga znalazła coś fajnego- domnumer10 w Pokrzywniku (czyli daleko od Izerbejdżanu, bo w Parku Krajobrazowym Doliny Bobru)- i nowego, bo działa od sierpnia.
(piękna stronka, właściciele są warszawiakami, ale to nic, zostaną waszymi dobrymi sąsiadami;-p)
Wygląda bardzo dobrze, dom i otoczenie nieagresywne, konsekwentne, proste i przejrzyste, w moim stylu (to znaczy: tak bym mogła mieszkać, tylko dorzuciłabym gadżety;-))

Na zewnątrz:

 

podwórko. Nie żwirowałabym tak, ale.

portal^^

przed wejściem płyta z wydeptanego piaskowca

nie ma drzew, jest żagiel

ławka z kościoła?

dom był oryginalnie szaroniebieski, ma być.

hortensje, bukszpany, bluszcz, bergenia i już.

ażurowa stodoła

krowa pod żaglami

 W środku (nie wszystko jeszcze działa i jest funkcjonalne, ale tam):

ściany jak obrazy

sprytne zasłonki

detale szafy

i inne detale

betonowa posadzka

szybki<3

woda z miętą, sok malinowy

kozłek w roli kwiatka

(jak widać, wszystko to zajęło mnie na tyle, że do Izerbejdżanu nawet się nie zbliżyliśmy;-)))

Okazało się
że Aga i Radi NIE ZNAJĄ okolic
(wtf? DACIE WIARĘ???)
no i przyszło mi do głowy- chociaż to niemożliwe i nieprawdopodobne!!!- że może ktoś jeszcze nie zna, tutaj z czytaczy.
Wobec czego zapodam coś jak przewodniczek po atrakcjach, bo na nich się skupialiśmy w ciągu półtorej deszczowego dnia.
Tuż obok jest, oczywiście, Pokrzywnik 11.
Również dom gościnny, podobno wegetariańskie jedzonko (ALE nie ma tego na stronie!!!), no i akuratnie nikogo nie było.
Za to ładnie.

retencja;-)

dziupla w stuletniej lipie, tunel do wnętrza ziemi

przepiękny, współrzędny warzywnik. W ogóle warzywnik na dolnośląskiej wsi to powtarzający się i znowu popularny motyw.

Cały Pokrzywnik jest uroczy jak makieta, remonty starych domów się dzieją, no i mniej się używa styropianu i chemicznej zieleni, niż jeszcze kilka lat temu.

no, tu akurat nostalgiczne ruiny;-/

trzmielina zwyczajna to jeden z moich ulubionych krzaków:-)

Spacerem lub na rowerze blisko jest nad Zaporę Pilchowicką na Bobrze

która robi wrażenie swoją skalą i tym, że ukończono ją sto lat temu po czterech latach budowy o_O (prace przygotowawcze rozpoczęto sześć lat wcześniej).
Blisko jest także do Maciejowca, gdzie znajduje się renesansowy dwór i klasycystyczny pałac z parkiem (lata 30te XIX wieku, ciekawa i burzliwa historia, smutna teraźniejszość i parku, i pałacu. Polskie kuriozum- kontrolę pełnią nie służby konserwatorskie, tylko stowarzyszenie.)
Tu klasyka- wszystko się malowniczo wali.
I.
Ja wiem, że to trudne, nie ma kasy, czasy są inne niż te, w których się to stawiało.
Ale ten cały ANR i innych "posiadaczy nieruchomości", "decydentów" oraz "konserwatorów" z dwudziestopięciolecia naszej odzyskanej niepodległości to bym spuściła z zapory, popłukała Bobrem i zapomniała o nich, a pałace i parki oddała bym Niemcom i warszawiakom, którzy potrafiliby się nim zająć
(tak, mieszkałabym w Niemczech, trudno)
(nie, w Warszawie jednak nie)
no ale cóż poradzisz, dla mnie to już nawet nie jest wkurwiające ani smutne, może tak musi być, że przyroda odzyskuje swoje tereny.
Ja już nawet nie czytam śląskich zabytków (ale wam polecam- na każdy temat wpisany do blogowej wyszukiwarki pojawia się co najmniej kilka artykułów), bo nie.
No dobra.
Dwór od 1999 jest częściowo remontowany.

ha. hahahahaha. Posadzono tulipanowca.

ale zabudowania gospodarcze niestety nie

 A pałac przedstawia się następująco.

tak, ofszę, wymieniono dach, ale CO JEST NIE TAK na tym obrazku?

W parku znajduje się kaplica- mauzoleum

otoczona pierścieniem niesamowitych różaneczników,

tak wygląda ich wnętrze.

Rosną tu okazałe drzewa- grupa lip, choina

lipa drobnolistna

żywotnik

cały LAS żywotników

o niesamowitych, zbieżystych strzałach i rdzawej, strukturalnej korze

egzotycznych niebywale

no takie TUJE to ja lubię:-)))

tu i ówdzie kwitnie jeszcze smotrawa

a buki i lipy są potężne. W parku znajdziemy też tulipanowiec i magnolię.

Jeżeli macie dysonans poznawczy, związany z różną pogodą, porą roku oraz licznymi zmianami ęturażu na fotkach, to tak, macie rację.
Informuję, iż:
- w sobotę padało,
- pod wieczór wypogodziło się i wysłoneczniło,
- później zaległy mgły,
- niedziele była przekropna,
- a część zdjęć pochodzi z października 2012 (uff, jeszcze nie jest tak jesiennie;-)))
To tyle tej wycieczki, jutro pojedziemy dalej, zdjęcia przygotowane, ale chyba pora na lanczyk.
Następnym razem miejscówki optymistyczne:-)

***

wiecie co?
chyba pierwszy raz W ŻYCIU nie miałam ochoty wyjeżdżać na wycieczkę, gnębił mnie lęk i złe przeczucia.
To prawda, że człowiek jest/powinien być skonstruowany tak, żeby nie lubić wyjazdów- siedzenie na dupsku jest ewolucyjnie uzasadnione, bo bezpieczne.
Ale żeby ja?
W sumie to mam tak, że nie lubię wyjeżdżać z żadnego miejsca, w którym aktualnie jestem.

***

A jak ktoś przyjeżdża, to bardzo lubię.
Cieszę się na sobotnie spotkanie z Naszą Polaną i Inkwizycją.
Hasłem przewodnim jest MIZIANIE SIERŚCIUCHÓW, CYNAMON I WINO.
Kto się przyłączy?
Sobota po południu, w Moherii.
Wywołuję przede wszystkim kyję i florysztukę, które się z Polanką znają.
Ale jak ktoś chce poznać...
zapraszam:-)))
Pozdrówka, Megi.
PS. Jakby się nam nudziło, to we wro jest taka nocna impreza. Poszłabym:-)