przedświątecznie i kotkowo

Paczcie, jaki słodki kotek nam się ulung.

 No prze- słodki.

 Do mdłości slodki taki z tym noskiem różowym.

Tylko GDZIE łun się ulung.

 Tak jest wciąż- Niszczyciel Bromelii, Pożeracz Makaronu, Rozgromiciel Śmieci, Balansujący Na Pnączach.

Mrysiek. 
To imię się ostatecznie przyjęło.
Od słodkiego mry! które wydaje na widok człowieka, już do niego biegnąc.
(i siejąc po drodze zniszczenie- ale jakie to cudowne
sto razy dziennie spotykać się z kimś
kto okazuje ci radość z tych spotkań, nie focha się i nie pruje mordy)
Jednocześnie to, prawdaż, MRyszard, MRychu, poważny kot.
Ogrodowy Łowca.

 W terenie nie jest Słodkim Kotkiem, jest Kompostową Łasicą

 i Odważnym Eksploratorem

 który chciałby już objąć Puszkowy rewir

 (skoro nie umiem przez siatkę, to może przez szparę...)
Pilnujemy go czekając, aż dorośnie i przestanie być pusty, jak mówi Pan Złota Rączka.
Na razie wciąż jest malutki, w środku zabawy nagle układa się gdziekolwiek szybko jak piesek i wpada w katatonię.

Inne koty miewają się dobrze.
Niektórym wystarczy kocyk w nowym miejscu.

(Punia i Polar)

Kropek życzyłby sobie na święta, żeby Mryś nie reagował tak entuzjastycznie na jego widok.
Żeby się tak nie rzucał na szyję za każdym razem.
Bo Kropson jest poważnym kotem, trochę chorym- okazało się, że jego nerkowe problemy są jednak przewlekłe.
Dobra wiadomość jest taka, że nie trzeba kupować specjalnej karmy (i uważać, żeby to Kropek ją zjadł), ale można dodawać do zwykłego jedzenia suplement. Taniej wychodzi, więc jak ktoś potrzebuje takiej wiedzy, to się podzielę.
Oto piękny naprawiony Kropson.

 Charakterystycznie osłupiała mina.

Wiekopomna zabawa patyczkiem w błocie i swojskim bałaganie.

 Mryś także dlatego jest dla Kropka tak menconcy, że Kropson, jak kiedyś wspominałam, ma wrodzone kłopoty z koordynacją, a Mryszard jest supersprawny.
Wbrew temu, co się mówi, Kropek zdaje sobie sprawę ze swoich ograniczeń. I smuci go to, i złości.

(tu są dwa koty;-))

Foss też poprawił wyniki wątrobowe i nerkowe, ale do badania trzeba było go premedykować, bo walczył krwawo.

(budzi się)

Wciąż jest społecznie zepsuty, nienawidzi innych kotów, które nie mogą przebywać w odległości mniejszej niż 1 m od Królewicza.
A ludzi kocha.
Chyba, hm. Chyba mu się to jednak zrobiło od odejścia Puszka. Niedawno widziałam, jak stawia się obcemu kotu, czego nigdy wcześniej nie robił.
Może wie, że powinien objąć przywództwo i nie pasuje mu to.
Strasznie trudno jest wymyślić, jak one myślą. Są z innego kosmosu, chociaż czasem zbliżają się do naszej orbity.

***

I jeszcze inne kotki- te ceramiczne, szlachetne w formie, przywodzące na myśl ćmielowskie, które dostaliśmy w pięknie zapakowanej paczusi od Rzeźbiarzy- Złomiarzy, czyli Joanny Kamiennogórskiej i Marka.
Urocze i wzruszające.

Bardzo dziękujemy i prosimy o jakiś namiar (na stronę?), który mogłabym zalinkować!

***

Nie ma tej zimy, nie ma.
Jest porywisty, ciepły wiatr, łopoczące pranie, zielona zieleń. I coraz dłuższy dzień;-D

(jaśmin nagokwiatowy)

(dereń rozłogowy 'Kelseyi')

 Są też święta.
Idę: do sklepu po bezy i gadżety, ubrać choinki, zapakować prezenty, piec ciasto.
Zostawiam was z życzeniami

 i wszelkiego dobra, i przeżycia tego czasu przełomu.
Oraz z ZAGADKĄ:

Jaka roślina znalazła się  na świątecznej pocztówce (i na pierwszym zdjęciu w powyższym akapicie)?

Pozdrówka, Megi.