nieduży, wśród róży...

Niedzielny Roślinny Spacerek się wykrzaczył. Norwedzy zwykle nie mylą się co do pogody (jak-dobrze-że-pada!)

W międzyczasie zapełnię ścianę kolejną letnią reminiscencją.
Bardzo lubię ten niewielki miejski ogródek.
Miał być "angielski", z kwiatowymi rabatami, "wiktoriańskim" zimowym ogrodem i słodkimi detalami. W założeniu.
Czas i miejsce zweryfikowało plany- cena stylowego ogrodu zimowego daje do myślenia, stare drzewa i wysokie żywopłoty (... sąsiedzi) nieco ograniczają dobór kwitnących roślin, a właścicielka, J, w międzyczasie polubiła duński dizajn lat 50tych i 60tych XX wieku bardziej niż dziewiętnastowieczną Anglię. Stąd detale ciągle w pamięci.

Wejście wyróżnia ten ogród spośród wszystkich na całej ulicy. Wchodzimy wśród róż.

Odmiany to m. in. 'The Fairy', 'Lovely Fairy', 'Morsdag', 'Mozart', 'Ballerina'.

Nie powiem, żeby były to najbardziej zadbane róże w mieście- przez półtora roku rosły bez przycinania, tu i ówdzie widać wyrośnięte podkładki... w tym stanie nie są do końca "okrywowe", a w lecie nie można już nic na to poradzić.
Ale co. Rosną bez żadnej opieki ani podlewania, kwitną, są piękne same w sobie i żaden pies się w nie nie zapędzi.
Lipy zasłaniające elewację (!takie-wielkie-drzewa-w mieście-przy ulicy-koło domu-#iletoliści!) można uznać za dyskusyjne, ale świadczą tylko o oryginalności i niezależności wyborów J. Kompromisowo wybrałam ogarnięte odmiany lipy drobnolistnej 'Greenspire' i 'Böhlje', ale i tak wymagają formowania (na zdjęciu przed cięciem).
Za murem jest tak.

Kule bukszpanu w związku z wieczną transformacją ogrodu mają być od teraz strzyżone w spłaszczone kamienie. Runianka japońska i barwinek pospolity 'Gertrude Jekyll' sprawdziły się jako rośliny okrywowe.

Dalej klasyka- żwirowe ścieżki na krzyż, obwodnica, ściana grabowo- bukowego żywopłotu (zastany w ogrodzie), szpaler formowanych lip od strony szczególnie ... sąsiadki i stare drzewa owocowe.

Żurawki to zeszłoroczna miłość J. 

Tawułki rosną nadspodziewanie dobrze.

Detale nie są jeszcze kompletne- ten owinięty słup to przyszła stylowa lampa.

Brzozy to kolejne życzenie J, pozornie sprzeczne z charakterem ogrodu.

Położenie bramek zostało dopasowane do rosnących tam wcześniej róż, tu 'New Dawn'.

Centralna oś widokowa kończy się cisową niszą.

Po bramce wspina się tym razem klasyczna, poniemiecka Kletterrose.

Ławeczka, ekhm, tymczasowa.

Niewielkie fragmenty trawników tworzą jakieś tam tło dla gąszczu roślin.

Jałowiec Pfitzera oczywiście był. Im większy, tym lepszy, mam dużo szacunku dla takich jałowców. W założeniach w ogrodzie nie miało być żółtego koloru :-D  W tle widać szpaler formowanych lip (przed cięciem).

Palma i lawenda, very English.

A dalej już gąszcz.

To badziewie nad tawułką to spontanicznie wyrośnięta ałycza. Nie miałam serca wyrzucić, pomyślałam o wczesnych białych kwiatkach na tle jałowca, o żółtych śliweczkach... teraz jest już uformowana.

Obwodnica biegnie między żywopłotem a cisową wnęką. Żeby nie była tylko nudnym, tunelowym przejściem, po drodze umieściłam kilka powodów do spacerów.

Płomyk wiechowaty 'Natasha' może rosnąć w półcieniu.

Letnia burza :-)

W lipcu w ogrodzie najważniejsze są hortensje

i morele. Co pokazuję wam z przyjemnością :-)

Można też powiedzieć o tym ogródku "niewielki, w muszelki". Dzieło młodszej J.
(chociaż nie jestem tego pewna ;-))

Cóż dodać?
Ogród jest jedną z miejskich enklaw, o których niedawno pisałam.
Jest nieduży (ok. 800 mkw) i w tym roku skończy 4 lata.
Do tej pory się urządza, a jednocześnie zarasta. Zdjęcia robiłam w dwa lipcowe dni podczas prac przy cięciu- na większości widać stan "przed", na innych "w trakcie" (np. żywopłot jest na różnych fotkach w różnym stanie).
Nie opiekujemy się nim na regularnie (stąd moje liczne westchnienia powyżej, gdybyśmy bywali częściej, to róże byłyby na czas, hortensje nieco niższe, byliny dopilnowane, jałowiec ogarnięty...), na co dzień trawnik jest koszony, rabaty mniej więcej plewione i to wszystko.
Ale to optymistyczne, prawda? Owszem, busz, ale ma swoją strukturę i nie razi zaniedbaniem. Dżungla małoobsługowa.
Mam z tego ogrodu kilka zdjęć "przed". Zwykle wyrzucam takie badziewie z dysków, ale te się zachowały.
Dokładnie pięć lat temu sytuacja wyglądała tak.

Mapa inwentaryzacyjna. Wszystkie rośliny z wyjątkiem siewki orzecha i dzikiej róży zostały na swoim miejscu lub przesadziliśmy je.

Główna oś widokowa. Drzewa wymagały uważnego cięcia.

Miejsce pod gruszą, gdzie rosną hortensje. I ta sama ławeczka :-)

Piękne lilaki rosną po obu stronach domu.

Przedogródek, ten z bukszpanami.

Wejście wśród róż...

Miejsce na przyszły szpaler lip.

Nie wiem, czy dostrzegacie w tym potencjał, ja zobaczyłam go od razu- w kształcie działki, otoczeniu ładnych budynków i drzew, wspaniałych kształtach drzew owocowych, które trzeba było tylko uwolnić od nadmiaru gałęzi, cudownym jałowcu i lilakach.
Znam ludzi, którzy wycięliby to całe piękno, i niekoniecznie są to inwestorzy, często za to profesjonaliści.
Jedna z inspiracji J wyglądała tak:

 Wstępna koncepcja tak- jak widać, lipy miały rosnąć przed działką, a ścieżki planowałam ceglane.

 A tak plansza podstawowa.

To też jest optymistyczne. 

Cztery lata- i zdegradowany teren może stać się roślinną oazą z innego świata. Każdy może tak mieć, każdy może to zrobić (pod pewnymi warunkami :-D)

Dla dobrego, moim zdaniem, efektu, ważna była współpraca między J a mną. Jest regułą, że im mniej inwestor się wtrąca, tym wychodzi bardziej spójnie, ale dobre argumenty przekonują mnie do wyjścia poza moje ścieżki, co zawsze jest twórcze.

O jednym i drugim- o wtrącaniu się z marnym skutkiem i sile argumentów- mam do napisania.

Co słychać poza tym?

Roślinny Spacerek wiadomo.

Permakultura hm. Na razie wyciągam jeden wniosek- że każdy mój ogród jest permakulturowy, także powyższy, co jestem w stanie udowodnić. Też o tym napiszę... kiedyś. Żebyście się ucieszyli, że macie permakulturowe ogrody :-)

Ogród społeczny hm hm. Hm.

Poczekajmy :-)

Blogery, fejsbuki i cała nakręcona otoczka wokół (a może zamiast) prostego przycinania i grabienia skutkuje tym, że po mentalno- wizualnym ogarnięciu ogrodu, w którym (już! już!) zaczęliśmy wiosenne porządki MUSZĘ zrobić kilka fotek, a na poganianie przez TP reaguję oburzeniem- przecież SOCIAL MEDIA!

W social media, to taka zabawa w wyścigi, dobiliśmy do 1000 lajków. Chcecie wiedzieć, jak?

A dzisiaj 999 ;-p tak to wygląda. Weźcie coś uzupełnijcie.

Zdjęcia przebiśniegów są lepsze niż aksamitki :3

Pozdrówka, Megi.