wszystko co kocham

Jak już minął ten styczeń, poniedziałek roku, tempo wzrosło.
Trudno to skomentować, źle wróży spokojności w przyszłości.
Kilka dni w Izerii przydało się jak raz. Tak jak pierwsze zaciągnięcie się odmrożoną ziemią, pierwszy wiosenny śpiew kosa (a śpiewają od poniedziałku), tak pierwszy od dawna rozległy widok uświadamia, jak bardzo tego, właśnie, brakowało.

Spacer w słońcu. Widok z Inkwizytorium.

Aleja lipowa w połowie drogi do Agniechy.

Widok na Rębiszów.

W oddali kościół w Gierczynie.

Droga na Mlądz.

Kapliczkowa lipa i krzyż, po lewej stary cmentarz.

Święta lipka na rozstaju dróg.

Nieczynna przesypownia kruszywa bazaltowego w Rębiszowie.

Proszówka i zamek Gryf.

Kapliczkowy jawor w Mlądzu.

Krajobraz zmienia się po raz kolejny. Dawne pola i łąki, od ponad dwudziestu lat zarastające brzeziną i olchą są intensywnie przywracane kulturze rolnej pod dopłaty.

Skraj Ziem Inkwizycyjnych.

Spacer w chmurach. Widok z Inkwizytorium.

Niewątpliwie od tych zmian w krajobrazie sarenek będzie mniej...

Znowu to samo ;-)

Mlądz.

Centrum R.

Rozstajna lipa. Inkwizycja na lewo, Agniecha na prawo.

Rubieże R.

Mglisty zachód słońca w Grudzy.

Wszystko to takie zwykłe jest, ale mnie wystarcza.
Może dlatego, że te chmury i mgły robią robotę, może dlatego, że- brakowało mi tych słów, których użyła pewna sieciowa znajoma: ty myślisz obrazem.
Dokładnie tak jest. Czas na lepszy aparat, ale jak ja ogarnę taki, który nie mieści się do kieszeni?
(i nie żebym się chwaliła, cieszę się ze znalezienia tych odpowiednich słów. Bardzo się to przydaje w robocie. Np. tej, co Barbara wie.)
Znajduję więc obrazy wystarczająco piękne, wystarczająco bliskie w każdej okolicy.
Krajobraz Izerii to jedno z tych miejsc, gdzie wszystko się zgadza (a jak się nie zgadzało, to dokadrowałam). Budownictwo konweniuje z melancholijnym porzuceniem i zaniechaniem, zapada się elegancko i dystyngowanie.

Rogato, pamiętasz? może to? wciąż stoi, a ziemię podobno można dokupić.

Wiem, że fajnie popaczeć, żyć w tym to zupełnie co innego. Ale patrzę, póki jest.
Gdybym patrzyła sto lat temu, wyglądałoby bardzo podobnie, trochę nowsze, mniej zawalone, bardziej odkrzaczone.
Nie żebym kochała skanseny. Kocham to, że się zgadza.

Poza tym w okolicznościach Inkwizycyjnych.

Jedzą kaczkę. Dysydenci.

Agniesia niedomaga. Trudno mieć jedną nóżkę mniej.

Nie wiem, czy udałoby mi się nie wkręcić w bycie personelem 24/7/365. Inkwi się wkręciła. Mówi, że nie wiedziała.

 Poza tym wiosna, tam.

Wierzba szara.

Olsza czarna.

Klon jawor.

I tu.

Przebiśniegi w tym roku spóźniły się,

wyprzedziły je śnieżyce.

Kalina wonna zakwitła wreszcie, bardzo obficie.

Wiosna przyszła o miesiąc wcześniej, niż rok temu. Pewnie to sprawka wczesnego spoczynku, w jaki weszły rośliny po trudnym lecie. 

Ogródek już posprzątany. Nie widać?
Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.

Poważnie to- nie ma co przesadzać ze sprzątaniem.

 Wiosenny standard.

Jaśmin nagokwiatowy.

Różanecznik dahurski.

 Wiosna w skali makro

 i w mikro.

Pod karmnikiem :-)

Kocham tę porę roku, to światło, nowy początek, nową nadzieję. Za parę miesięcy można będzie już marudzić, że coś się kończy.

Wszystko, co kotam.
Dzień Kota minął bez zaznaczenia w pamiętniczku, ale dzisiaj też był, i będzie jutro, wiadomo.
Każdego dnia Mrysław czai się

i skacze.

 Czai się

 i skacze.

 I czai się

 wciąż na biednego Kropsonka

 i skacze, i robi mu takie rzeczy.

Oraz wiele gorszych.
Foss nie uważa tego za poważne.

W kociarni dzieje się tak:
- chłopaki tupoczą mokrymi i zabłoconymi łapkami po wszystkim, to duże zło. Na szczęście dziewczyny nadal nie wychodzą.
- Kropek jest rześki, sierść dużo lepsza, wciąż absurdalnie szczęśliwy. Z wyjątkiem dni, kiedy się zatyka (3/30, mniej więcej). Jednak nasze wyciskanie co drugi dzień nie do końca się sprawdza.
- Inez nienajgorzej. Przeniosła się na górę. Domu.
- Nora dostała w prezencie na Dzień Kota czyszczenie ząbków.
- Polar i Pónia są niewidoczne. Ta pogoda.

Świętujemy nieustająco :-)

No i tak:

- w sobotę permakultura,

- w niedzielę Roślinny Spacer z Poszukiwaczami- Niedzielne Pączki i Przebiśniegoza,

- za tydzień Gardenia.

Ktoś coś?

Pozdrówka, Megi.