park- reaktywacja

jeszcze się nie odgruzowałam.
Wiadomo jednak, że święta trwają dwanaście dni, po drodze uro zimorodka, więc czas jakichś tam podsumowań, solstycjum to dla mnie cały ciemny i trudny styczeń, jeszcze zdążę sobie popłakać.
Możemy spokojnie ciągnąć temat ogrodowych trendów.

***

W komentarzu pod postem o ogrodowych trendach Agniecha napisała, że "cała ta wystawa niemiecka, którą ukazujesz, w warstwie podprogowej przekazuje tylko jeden trend - instant gardening, instant satisfaction. I trudno, żeby było inaczej. Gdyby robić takie wydarzenia w dużym parku, z wykorzystaniem starych drzew, włączaniem ich w strukturę tych miniogródków..."
No to zobaczmy- jak Niemcy radzą sobie w starych parkach. BUGA 2015.

Brandenburg an der Havel jest zielonym miastem.

maj 2015

 Co prawda róż parku Marienberg nie udało się ogarnąć, ale zieleń na Dominsel- owszem.

październik 2015

Sequoiadendron giganteum😍

 W ramach wystawy część poddrzewnych trawników zastąpiono rabatami bylinowymi.

Dachy, dachy... lubimy dachy😌

Zamek i katedra św. Piotra i Pawła 

Park stał się przestrzenią czasowych wystaw

 i pop- upowych kafejek.

Sposób na sadzenie pod orzechem-

rabata podniesiona obramieniem z kokosowego włókna w drucianym stelażu. Wypełnienie z piasku.

Cymbalaria na murze😇

Ciekawe, jak te rabaty sprawdzają się po latach?
Kościelny dziedziniec także został ubrany w te sprytne, kokosowe jednoroczne obwódki.

 Wszędzie, gdzie światła jest wystarczająco dużo, pojawiają się kwitnące byliny i zioła.

I już tuptup zbiegamy na dół, i jedziemy do innego parku.

Park w Stölln (znanym wyłącznie z tego, że znajduje się tam najstarsze lotnisko na świecie, poniżej wzgórza, z którego startował i gdzie zginął niejaki Otto Lilienthal) to malutki wiejski park podworski, bardzo podworski, bo dworu od dawna już nie ma.

Krajobraz okolicznych pól jest częścią wystawy i założenia pejzażowego.

Wejście do parku- starodrzew ubrany w byliny i młode krzewy.

Wnętrze parku- starodrzew ubrany w detale rzeźbiarskie

i roślinne.

Nowe drzewa ubrane w kolorowe paliki

i rabaty bylinowe.

Wszystko takie proste

i ładne.

Rathenow, posiadający prawa miejskie od XIII wieku, ma co najmniej dwa parki- "stary" na Winnej Górze (Weinberg, 12,8 ha) i "nowy" (11,4 ha), związany tematycznie z przemysłem optycznym. Optikpark powstał przed Landesgartenschau w roku 2007 i przed 2015 wymagał drobnej korekty i przebudowy- jak każdy ogród po latach.

Najdroższą inwestycją Buga był Most Winnicowy, łączący oba parki.

Oto park na Weinberg, wrzesień 2015.

Metoda: nowe runo pod starodrzewiem. Kosmatka leśna, bodziszek korzeniasty, paprotnik, gajowiec żółty, brunera wielkolistna to cienio- i suchoznośne pewniaki.

Metoda: ścieżki główne są brukowane, poboczne- żwirowe, ziemne lub z materiału typu terraway (bo wózki). Okrągłe place podkreślają ich węzły, dodatkowo zdobią je donice.

Metoda: podszyt (nalot młodych drzew) jest ważny, bo pozwala trwać parkowi.

Metoda: dekoracje i elementy architektoniczne nawet z najbardziej leśnych zakątków robią ogród.

"Chwasty" to też rośliny.

Park jest dla ludzi😁

I dla zwierząt- sporo w nim niekoszonych łąk z dumnymi starymi głogami.

Na Winnej Górze założono też ogród ziołowy, z baaardzo pospolitymi roślinami.

Kolejną atrakcją jest ogród skalny, z wieżą widokową, wodospadem i wężem wypluwającym dzieci. Cały w stylu kojarzącym się z nazwą wieży- Bismarcka😂

Mimo wszytko w przeważającej części to leśny, bardzo piękny park.

Promenadą 

 i mostem

docieramy do Parku Optycznego, gdzie wyeksponowano rabaty bylinowe, kolekcję lilii wodnych, roślin jednorocznych (temat na osobny wpis), rzekę, która jest głównym tematem wystawy oraz barwy i zjawiska optyczne zgodnie z tematyką parku.

hm, pryzmat.

Ścieżki i kładki wiją się wzdłuż starorzeczy, wpuszczając zwiedzających w gąszcz zwykłych trzcin i połamanych drzew (fakt- podsadzonych metasekwojami, cypryśnikami i miłorzębami)

 a kolorowe namiociki pozwalają sprawdzić, w czym jest nam do twarzy👍👎

 

 Część kładek wiedzie różnokierunkowo przez spory staw.

Taka inwestycja.
Dookolne pomosty prowadzą ciekawie

przez cudne zarośla maliny pachnącej

przez leśny podszyt

przez świetne mostki

do miejsc odpoczynku

 

i innych, znów wodnych, atrakcji. 

Takich mglistych gejzerów.

 A otóż i pomnik przyrody. Mam wrażenie, że nie ostałby się w parku na polskiej prowincji.

Poza tym jeszcze tylko byliny. Bujne, dobrze dobrane.
Uwielbiam oglądać takie rabatki, bo utwierdzają mnie w wierze. Wierze, że należy sadzić tak właśnie, tak gęsto i takie niepozorne rośliny.
Bo nie sztuka posadzić, sztuką jest utrzymać to przez lata w formie, tzn. dobrej kondycji i czytelnym kształcie.

Turzyca Morrowa, jeden z pewniaków nawet do suchego półcienia.

Hakonechloa smukła- lubię właśnie tę zieloną.

Wspaniałe poduchy z bluszczu, a na pierwszym planie aster rozkrzewiony.

Rdest himalajski.

Sadziec, jakiś.

Piękne, strukturalne rabaty borderowe.

Przy okazji odwiedziliśmy też inne parki, parki pamięci.
Te autentyczne

jaku nas...💜

i zaaranżowane na użytek ogrodniczej wystawy.

Te były pokazem możliwości roślin okrywowych.

(trochę się zmartwiłam... początek października, a one takie malutkie😟)

No tak.
A jak rewaloryzacja parków wygląda u nas?
Pamiętacie masakrę w Ogrodzie Krasińskich i kolejne, w kolejnych parkach, widzicie codziennie te zrewitalizowane ryneczki małych miast, ogołocone z drzew, z absurdalnymi fontannami i kolorowym brukiem?
BUGA 2015 kosztowała ok. 40 mln euro, mimo ponad miliona odwiedzających koszty się nie zwróciły.
Uważacie, że warto było wydać te pieniądze, żeby udostępnić ludziom parki, rzekę i ich zainspirować? Że coś z tego wynika dla świata?

***

Z niemieckich obserwacji możemy wyciągnąć wnioski.
Gdybyście mieli na przykład jakiś park do ogarnięcia, albo duży ogród do założenia, albo kawałek lasu/zadrzewienia, które chcielibyście uczynić ogrodem, to dobrze byłoby zrobić to tak:
1. Narysować lub napisać dobry plan, obejmujący przede wszystkim widoki (ładne do podkreślenia, brzydkie do zasłonięcia, osie widokowe) i komunikację.
2. Nie planować więcej, niż koniecznie potrzeba- i tak będzie tego za dużo.
3. Zostawić w spokoju wszystkie istniejące, niezagrażające drzewa (nawet martwe). To właśnie jest nasz park.
4. Zostawić w spokoju większość podrostu i runa- to jest nasz przyszły park.
5. Tam, gdzie można i potrzeba, sadzić byliny- cienio- i suchoznośne okrywowe i słońcolubne prostaki.
6. Sadzić gęsto- pieniądze wydane na sadzonki zwrócą się w postaci oszczędności czasu na pielęgnację. Zanim byliny się rozrosną w wolne miejsca można wsiewać rośliny jednoroczne.
7. Zainwestować w piękne, trwałe, proste elementy architektoniczne i detale oraz ścieżki z dobrych materiałów. Lub nie robić ich w ogóle.
8. Trendy- tak, moda- nie.
9. Zostawić miejsce na spontaniczność, zabawę i luz.
10. Być otwartym na zmianę.
A może coś byście dodali?
Pozdrówka, Megi.