Radosny Czarodziej i Czarownice.

Taki czas. Obłędny, majowy, zmienny do zawrotu głowy.
Przed chwilą zgasły ogniska Nocy Walpurgii.
Na targu kupiliśmy szparagi, truskawki, małosolne, malutkie talerzyki pod kubki z herbatą i miskę do zupy (stara Bavaria) oraz sadzonkę sita rozpierzchłego lub skupionego, okaże się, jak zakwitnie.
A ponieważ dzień był taki se, doprawdy taki se, udaliśmy się na pobliską ulicę Radosną, poprawić mi humor, czyli doszczęśliwić.
Niezwykłość roślinności wokół zwykłego bloku przy Radosnej widoczna jest z kosmosu (tu wstawię screena z googlemaps, jak ktoś mi powie, jak się go robi).
Jeszcze lepiej widoczna jest w street view.

To widoki od strony wnętrza międzyblokowego.

Tutaj skarpa za blokiem przy ulicy Powstańców Śl., ze SkyFiutemTowerem w tle. Zwróćcie uwagę na recycling- upcycling betonowych płyt chodnikowych i plastkowych wiader;-p oraz na to, jak korzystnie na wygląd "skalnej" rabaty wpływa ograniczenie liczby gatunków.

I te zdjęcia, mam nadzieję, mówią same za siebie.
Mogę tylko dodać: przy Radosnej mieszka Czarodziej. Nożycoręki. Może śmieszyć, może zadziwiać, ale na pewno budzi podziw konsekwencją, z jaką uprawia swoją sztukę szczęścia.
I sztukę miłości. Z uczuciem, gałązka po gałązce, formuje irgi, ligustry, berberysy, pęcherznice, wierzby, trzmieliny, ałycze, lilaki i iglaki w ptaki, mury, kolumny, postacie i palmety, posągi z Wysp Wielkanocnych i Włóczykije. Z oddaniem plewi rabaty i dzieli byliny (a to jest dobre pół etatu). Zachłannie anektuje nowe tereny.
Nie znam go, ale mogę sobie wyobrazić. Bo pewnie teraz jest doceniany i lubiany, sądząc po reakcjach sąsiadów (rozmawiałam) i rozmachu przedsięwzięcia. Ale mogę sobie wyobrazić tę adrenalinę (zdecydowanie zieloną), kiedy po raz pierwszy wyszedł z nożycami na skwer przy Radosnej... to jest prawdziwa ogrodnicza partyzantka, niebędąca tematem pracy naukowej, wydarzenia na fejsie ani punktu w cefałce.
I jeszcze inne międzyblokowe ogródki, aspirujące i wzruszająco zadbane.

Ech, ta potrzeba grzebania w ziemi...

Czarownice czarują w sieci. Czarują tak skutecznie, że nitki porozumienia splatają się w więzi, pozwalające im przy pierwszy spotkaniu gadać, jakby znały się od przedszkola (no, to akurat technicznie niemożliwe;-p)
Czarownice mają czarne koty. Czarne koty są Wielkimi Mediatorami, Pocieszycielami i Odbiorcami Słów. Czarne koty są tak ważne, że trzeba rzucić wszystko i jechać przez całą noc opętaną liczbę kilometrów, żeby walczyć o ich życie i zdrowie. Tak jak Marlena z Naszej Polany, która odwiedziła mnie z chorym Bamboszem.

Czarownice czarują na małych sabatach w suszarni (przy sushi;-)), w fotelach i na kanapach, zaklinając rzeczywistość, odwracając ostrze lęku, wróżąc z fusów zielonej ryżowej herbaty. Odnajdując wspomnienia, przez które muszą spontanicznie zaśpiewać Marsyliankę;-)
Dzięki wam, Czarownice. Jestem zaczarowana. Spróbuję w tym trwać.

Pozdrówka, Megi (Czarownica z dwiema czarnymi kocicami).