piątek, 7 marca 2014

kwitną:-)

kwitną śnieżyce w Wielkopolsce, w parku w Turwi.
Uznajmy, że świecą własnym wewnętrznym światłem, jak białe latarenki, a nie, że robiłam zdjęcia w pośpiechu, bez korekty ich śnieżnego blasku:-))
Tymczasem park grądowieje, bluszczowieje, świetlisty o tej porze, za chwilę stanie się dżunglą.
Śnieżyce są w ekspansji.
W niedzielę były obiecujące:-) 
Kolonizują trawniki.
To taki piękny park.
Pisałam o nim dwa lata temu, wspominając też o całej chłapowszczyźnie, nowoczesnym i oświeconym PROJEKTOWANIU KRAJOBRAZU, od którego tak daleko odeszliśmy dziś... patrząc wycinkowo, nie doceniając przeszłości, lekceważąc siłę przyrody.
Dlatego boimy się i martwimy o park, o obluszczałe drzewa, naturalny staw, kowaliki drące się wiosennie.
Tak wiele zmieniło się przez dwa lata, w pałacu nikt już nie mieszka... skończyła się kolejna epoka.
Dęby dla kozioroga:-)
Dziuple dla dziuplaków:-)
Bluszcz dla bluszczaków;-) poważnie, w bluszczu lubią się ulungać np. kosy. Ale leśnicy mają to za nic.
Woda dla wodników. I dla płazów.
Aleje dla zamyśleń...
I drzewa dla samych siebie.
Staw w ich cieniu, jeszcze zimowy.
A nad nim pałac z kaplicą.
I oficyna.
I piwniczka dla wina.
I gałęziownia. czyżnia.
I zima.
I wiosna.
I bobry niedobry.
Lustrzane widoki.
I nie tylko śnieżyce.
Kalina- chyba sztwnolistna, ale bez pewności. Liście ma owalne i mało skórzaste, ale może to z powodu zacienienia.
Turew to piękna wieś. Wielkopolska:-)
Ciekawe, skąd majo tako kaline:-) tutaj wygląda już na sztywnolistną.
Ach, ogłowione wierzby:-)
I zagajniki robiniowe:-)
I zadrzewienia śródpolne:-)))
Więc tak: jak się wybierzecie w weekend do Turwi, to śnieżyce będą w środku kwitnienia i będziecie mieli zdjęcia ładniejsze niż moje.
No przecież się nie oprzecie:-)
to czekam na fotorelacje:-)
pozdrówka, Megi.
PS. O Gardenii będzie (to samo, co u Magdy- Ondraszy, bo co ma być? pozdrawiamy!), o różnych takich aktualnych... tylko niewyróbka panuje i skłiz. hm. Inna nazwa: wiosna.





36 komentarzy:

  1. Megi, dla mnie spacer po takim parku to ekstaza, spełnienie marzeń- zazdraszczam, podziwiam, zamyslam się i wzdycham razem z tobą. Niestety, niestety, u nasz szaroburo i grypa domowa atakuje kolejne jednostki. Tak więc dziękuję za blask śniezyczek, dawaj więcej!

    A kapliczka z zadumanym, kolorowym świętym to shocking, jakby powiedział Behemot ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Pięknie tam, bezbrzeżnie pięknie!!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Mnie opanowało straszliwe chciejstwo i w ogóle emocje niskie na widok zdjęć. Tyle, tyle tyle śnieżyc. A ja nie mam ani, ani jednej. Dobrze że tak daleko, bo już bym leciała z łopatą.:-))) Jak nie to nie. Posieję szpinak w szklarni. Ten przynajmniej da się zjeść.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj Agniecha, dokładnie takie same niskie emocje i mnie dopadły. I tę łopatę też już prawie w ręce chwytałam. I do tego nie mam szklarni. To jest nieszczęście.

      Usuń
    2. o wy zachłanne i niecne! mnie taka myśl nie postała!
      Mam dwie kępy śnieżyc, ale było więcej. Za sucho mam w ogródku. Tak więc nie ma co przesadzać.

      Usuń
    3. Bo Ty jesteś szlachetna i poza tym dużo podróżujesz. A ja na d. siedzę w jednym miejscu, więc te śnieżyce same do mnie nie przyjdą. A gdybym sobie posadziła, to by tu były, co roku. :-)

      Usuń
  4. Ależ piękne te kwiatki i taka ilość ??
    Nie znam ich a może nie umiem odróżniać...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. pewnie znasz, bo one są takie pierwsze, razem z przebiśniegami, tylko rzadsze i często mylone.

      Usuń
  5. Same dla siebie ...
    Pałac-dom czemu już nie dla ludzi?
    Wyjątkowo piękny park! Tak mi się wydaje, bo w sumie, to bardzo mało znam parków.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. same dla siebie, nie dla nas... i dlatego nie miewam myśli ze szpadlem w tle.
      Wyjątkowo piękny i dla nas wyjątkowy. Nasi przyjaciele jeszcze w czasie studiów pojechali do pracy na placówce i tam zamieszkali. Pamiętam taką wiosnę, kiedy wysiedliśmy z Synkiem z autobusu (rozejrzał się i zapytał z zawodem: a turwy.., gdzie?), ugościliśmy się w pałacu, gdzie A. karmiła piersią swojego małego synka, a za chwilę synka koleżanki, która wyszła na dłużej... za oknami szalały śnieżyce. Przez lata liczne dzieci dorastały w pałacu, A. zbierała jabłka przy okazji wieszania prania w sadzie, marynowała parkowe opieńki, doktoryzowała się z grzyboflory zadrzewień:-)
      A później nowy dyrektor placówki uznał, że pałac zasługuje na lepszych gości, niż pracownicy, i wszyscy po kolei się wyprowadzili, bo już nie było fajnie schodzić w kapciach do roboty.
      Pałac czeka na remont, park na "uporządkowanie".
      Tylko śnieżyc wciąż więcej. Niezmienych i samych dla siebie.

      Usuń
  6. Wielka Polska:) Bielutkie dywany przecudne. Pięknie wygląda świat z perspektywy żaby, zupełnie inaczej niż patrząc na te cuda z góry - za każdym razem jak widzę tak piękne zdjęcia przekonuję się, że warto czasem nos do ziemi przytknąć:)
    Co do Gardenii - ile oczu tyle relacji:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ostatnio wytarzałam się w przebiśniegach, w zapachu czosnku niedźwiedziego:-) jak już się zniżę, to nie chce mi się wstawać:-)

      Usuń
  7. A skąd ich tam tyle, tych śnieżyc? Tak same z siebie? Ale one chyba dziko nie rosną? Ktoś kiedyś posadził i tyle ich wyrosło? Piękne miejsce!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. same z siebie i rosną dziko, to rodzime, spontaniczne rośliny:-)
      Zawsze wydawały mi się pospolite, bo w Sudetach rosną licznie na łąkach. Poza tym w lasach łęgowych i wilgotniejszych grądach. Dopiero teraz sobie uświadomiłam, że na niżu to chyba tylko w Turwi je widziałam.
      http://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat_przyrody_%C5%9Anie%C5%BCycowy_Jar- o, jeszcze tutaj rosną.

      Usuń
  8. Z prawdziwa przyjemnością wróciłam do twojego postu sprzed roku. Czasy Dezyderego Chłapowskiego nie wrócą,, dzisiaj nikt nie szanuje ziemi i zieleni. Wszystko trąca sztucznością. Oglądałam chwilę temu film o Dezyderym - do tej pory specjaliści z Europy zachwycają się jego dziełem i przyjeżdżają oglądać. Akcja sadzenia zadrzewień śródpolnych trwała, aż do II giej wojny swiatowej- w latach 30. Nawiasem mówiąc mają teraz co wycinać....
    Szkoda, że sprawy z parkiem przyjmują tak niekorzystny obrót. Nie potrafimy szanować tego co mamy.
    Stworzyliście już album najpiękniejszych ogrodów- czy na dyskusji się skończyło ?
    Czy te śnieżyce, aby na pewno teraz kwitną ?????

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. wszystko to było takie szlachetne i starodawne, te ziemiańskie idee:-) no i nie wróci. Także w latach 90tych sadziło się nowe zadrzewienia, teraz- nie wiem. Na początku trochę było wojny z rolnikami o miedze- zacienione.
      Na dyskusji się skończyło. Na razie. Z prostego powodu- w każdym z ogrodów trzeba być kilka razy w roku z profesjonalnym fotografem. Pewnie bym jakiegoś namówiła:-) ale czas, czas. To projekt, któremu trzeba się poświęcić.
      No kwitną teraz, pewnie w tej chwili bardziej niż w zeszłą niedzielę:-)

      Usuń
  9. Ta kalina z parku chyba miała nogi i "po wsi" chodziła :) Już lubię tę wieś. Mają tam wszystko, co potrzebne do życia, z wierzbkami włącznie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tak, fajna to wieś i dobra do życia! staw, sklep i gorzelnia też jest!

      Usuń
  10. Piękny ten park, śnieżyce znalazły wyjątkowo dogodne dla siebie stanowisko, że się tak cudnie rozsiewają. A jak kwitną śnieżyce to jest już wiosna :) Zakwitły i u mnie gdy tylko cieplej się zrobiło, oczywiście nie w takich ilościach, ale ja cierpliwa jestem, poczekam na takie łany :) W moim parku kwitną przebiśniegi, z roku na rok jest ich coraz więcej.
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. to prawda, musi im być tam dobrze, one są dość wybredne.
      Masz takie łany w okolicy, gdzie?
      To już wiosna prawdziwa!

      Usuń
  11. Och, Megi, jak powiedziałaś, że piszesz o śnieżycach, to wyobraziłam sobie wielką ilość śniegu, wiatr, wichurę, zamieć i takie tam... ;-))
    A tu - blask i rozkwit! Wot siupryza ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :-)))
      szczur mnie pogryzł, horror i masakra, nie mam czym pisać i wyjedziemy o 10, bo właśnie ożyłam, żeby się pakować itd.

      Usuń
  12. Fantastyczne zdjęcia! te cudowne drzewa i odbicia w wodzie no i kwiaty!

    OdpowiedzUsuń
  13. wspaniałe zdjęcia:) śnieżyce prześliczne, no i te łabędzie:) pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  14. Pięknie, śnieżyce mają to do siebie- po prostu!
    Ale te drzewiszcza parkowe nieziemskie; w ogóle cały park ciekawy.
    Kaliny ciekawe, nawet bardzo...:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. no, te lipy mają po 300 lat:-)
      Kaliny tak. Koralowe, japońskie, wonne, Burkwooda, a przede wszystkim Maje:-)

      Usuń
  15. Przeczytałam zeszłoroczny post, i ten i znowu mam ochotę jechać w Polskę, w parki, w dzicz...
    Ty, Megi - Czarodziejko zdjeciowo - opisowa...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. no to jedź do Poznańskiego:-)
      Ja tam zaraz mykam na DzięKobiet. Z Rogatą do Inkwi:-)))

      Usuń
  16. Nie ma nic lepszego w taki dzień, jak dobra poranna kawa i Twój post z takimi kadrami. Tu w mazurskich lasach przylaszczki dużo, ale na nią trza poczekać. Przebiśniegów sporo w ogródkach przydomowych, w moim trochę, ale czekam na cebulicę syberyjską, która błękitem nieba ściele się u stóp drzew w sadzie.
    Jak zwykle chłonę Twoje posty, mają swoistą magię.
    Serdecznie pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  17. Jak to się leśniki bluszczem nie przejmują? Chyba muszą, nie? Bo to chronione i nieprawdą jest, że tylko te kwitnące, ale wszystkie spontaniczne bluszcze w lesie. A bobry dobry! Robią płazom dobrze na przykład ;)

    OdpowiedzUsuń
  18. świetnie tutaj u Ciebie, aż czuć wiosnę ! :)

    OdpowiedzUsuń

komentarze cieszą autorkę :-)
(moderuję komentarze do starszych postów :-)