rok w szkółce

Bardzo przenoszony post.
(człowiek marzy o wolnej chwili, kiedy np. będzie chory, popisze sobie na legalu, bez poczucia, że powinien co innego. No i np. jest chory, i to wszystko, czym się zajmuje.)
Cała dyskusja, wraz z wnioskami i rozmowami w kuruarach (kuguarach) odbyła się pod poprzednim wpisem, poniżej streszczenie, bo kto by się tam przebijał.
Zaczęła Barbara:
"(...) powszechnie o obsadzaniu ogrodów/ków decyduje to, co można kupić najbliżej. I że to decyduje, utwierdza i utrwala. I że nie wiem kto i jak może mieć na to wpływ. I czy w ogóle."
Pociągnęła Taba Aza:
"(...) szkółki hurtowo robią rzeczy pokupne bo z badylami , którym liście opadają albo wielkim asortymentem bylinowym to by zostały na lodzie. Ludziska zakładają tereny zielone przy domu a nie ogrody. [podkreśliłam, bo to bardzo trafne jest.] Szkółek stricte bylinowych jest niewiele bo ludziska nie bylinują ( ogród bylinowy wymaga dużego nakładu pracy ), szkółki z rarytetniejszymi zimozielonymi w zasadzie produkują dla kolekcjonerów, a ludziska rzadko kolekcjonują.;-) Większość centrumów ogrodniczych zamawia w szkółkach rośliny odporne, które im nie padną, bo nie są wymagające. Kwestia ceny ma tu też niebagatelne znaczenie. (...) Jest klient masowy, który daje zarobić i jest klient niszowy, który też daje zarobić ale do którego trudniej dotrzeć. Każdemu ogrodnikowi, który dojrzał do tego że chciałby w swoim ogrodzie mieć coś czego nie ma w tzw. szkółkarskiej ofercie podstawowej polecałabym zakupy netowe albo wyprawę po zielone po uprzednim sprawdzeniu oferty najeżdżanej szkółki w necie ( to nie musi być koniecznie wyprawa tylko po zielone, zielone może być przy okazji )."
Barbara "(...) Ja rozumiem , że w handlu trzeba po prostu sprzedawać, tylko jeśli mówimy krytycznie, z ubolewaniem, o tych terenach zielonych zapełnionych tujami, iglakami a teraz będzie bluszcz i zimozielona ekspansja, to miejmy na uwadze, że jest w tym nie tylko brak gustu czy niechęć do liści ale także brak wiedzy i możliwości. Obserwuje rosnące zainteresowanie terenami zielonymi wokół domów i niestety z drugiej strony jest hurtowo handlowo. (...) A przecież ciągle tu mowa o bioróżnorodności, prawda?"
Ewa dorzuciła pozytywnie: "(...) nawet z tego co jest pod ręką można zrobić coś niebanalnego. (...)"
Kretowata przywołała stare dobre czasy: "(...) ważne jest też to, co przeżyje w moim ogródku! Dlatego kupuję to, co widzę, że rośnie za płotem (albo dostaję), i to rośnie. (...) To takie proste;) A jak rośnie - choćby i bluszcz - cieszy jak cholera;)"
leloop podusmowała i zgłosiła zapotrzebowanie: "rośliny są (niestety) takim samym towarem jak wszystko. dla kogoś kto chce mieć tylko zielone przy domu oferta najbliższej szkółki czy najbliższego centrum wystarcza, łyknie wszystko jak pelikan, najchętniej to co "szybko i bezobsługowo rośnie" i co widział u sąsiada. szkółkarze tez różni, jedni hodują rzadkie byliny, inni hodują piniondzory (jak szkółka nie da rady to się przerzuca na pieczarki). (...) a tak przy okazji przydałby się jakiś profesjonalny (aktualne adresy, strony, oferta) przewodnik online po interesujących szkółkach. ktoś coś ?"

Ok, no to ja. A później wy.
(nie przesadzajmy tylko z tym profesjonalizmem)
Szkółking*, tu znów muszę zacytować Taba Azę- jej wyjaśnienie pojęcia pod postem- uprawiam zawodowo.
W sezonie 2015 złożyło się tak, że co najmniej raz w miesiącu bywaliśmy u Mularzy.
Dlaczegóż?
Oferta szkółki (tradycyjnie, jak to w dobrych szkółkach, nieaktualna na stronie) spełnia oczekiwania. Te rośliny (wiecie, co lubię- wszelkie kaliny, derenie, lilaki, ciekawe i duże drzewa, one tam są), w dobrych cenach, w odpowiedniej jakości.

Maj.
W mateczniku kwitnie dereń kwiecisty.

 Dereń kousa

 magnolie, także żółte (nie poważam)

 i kaliny- mnóstwo ludzi zachwyca się tą, mnie jest obojętna,

 bo lubię pustaki.

Piwonia drzewiasta Rocka.

Różaneczniki, poza nielicznymi rosnącymi w gruncie, w okresie ich kwitnienia są sprowadzane z innej szkółki (jeden z niewielu producentów rodo w naszych okolicach).

To chyba ostatni rok, kiedy opolscy szkółkarze mają tak blisko do pracy- punkt sprzedaży otacza dom, trochę dalej buduje się nowy.

Biuro znajduje się w starej szklarni

będącej jednocześnie pracownią florystyczną, wychowalnią dla rabatówki i graciarnią (z panią Ireną i panem Leszkiem spotykamy się na targach staroci w Świdniuni).

Super cieniówki wiklinowe i ta nawierzchnia :-)

Bardzo mnie się to podobie :-)

Maj to czas sprzedaży roślin sezonowych i ziół. W szkółce ruch, wszyscy kupują wszystko, oczami, upychają w bagażnikach. Zabrakło 'Smaragdów', przerzedziły się różaneczniki.

 Ostatni deszcz spadł 23 maja. Biuro przeniosło się pod orzech.

spódniczka ogrodniczka <3

Idealnie, prawda? Wszystko się zgadza, organiczna praca w rodzinnym gospodarstwie (panowie Leszek i Sebastian to bracia, pracuje z nimi pani Irena, żona Leszka, Justyna, jej siostra, dzieci Ireny i Leszka, a mama lepi pierogi), herbatka, spódniczka, wyjazdy na Chelsea, kwieciste kalosze. Czasami naprawdę zazdroszczę. 

I jeżeli prawdą jest, że kupuje się to, co łatwo i blisko dostępne, to okoliczni mieszkańcy mają wybór. Są tuje i sosenki (fakt, że niespecjalnie faworyzowane), owocówka, rośliny po modzie, klasyka dla zieleni miejskiej, rabatówka. Jest matecznik z kalinami i dereniami budzącymi tęsknoty i potrzeby, są pięknie wyeksponowane rośliny sezonowe.

Może ta różnorodność to klucz? Dla mnie na pewno, ale może powinna inspirować innych szkółkarzy? 

Czerwiec.

Dereń kousa wciąż kwitnie, on kwitnie naprawdę długo.

Jeszcze można kupić kwitnące rodo

 i już zaczyna się lato z różami i liliowcami.

 Jest gorąco,

przydaje się mięta.

 Chmurzy się

 ale nie pada.

 Podlewanie jest najważniejsze.

Różnorodność to sposób. Można prowadzić punkt detaliczny, obsługiwać firmy zieleniarskie, obsadzać. Wydaje się to bezpieczniejsze. Jest jednak trudniejsze, wykonalne w zgranej rodzinnej ekipie.

Część szkółek specjalizuje się. Specjalnością Szkółki Kulas stały się drzewa alejowe w pojemnikach. W każdym razie głównie je tam kupuję ostatnio, bardzo wygodna opcja w środku sezonu. Szkółka ma wiele punktów sprzedaży na wschód od Wrocławia, co powinno ucieszyć.

Lilaki i magnolie :-)

Jak nie lubię pstrych liści, tak ten buk mnie nie przeszkadza.

Ściana magazynu w szkółce.

Szkółka Byliny Świerk ma, jak nazwa wskazuje, pozornie wąską specjalizację. Ale to prawdopodobnie największy producent bylin w Polsce. Nie prowadzi sprzedaży detalicznej ani wysyłkowej, jednak sadzonki z jej logo pojawiają się w licznych punktach sprzedaży. Oferta zamieszczona na stronie jest jednocześnie niezłym katalogiem ułatwiającym dobór.

Zdjęć mam niewiele, bo byliny same przyjeżdżają wg zamówienia, bardzo sprawna logistyka panuje w tej specjalizacji.

Nowe, eksperymantalne nasady pana Adama- odmiany floksów.

Inszy eksperyment... chyba nieudany.

Serduszka wspaniała.

Pełnik europejski i żurawka.

Tiarella i kosmatka (chyba).

Pełnik chiński.

Fenkuł i mak wschodni.

Szkółka z podwrocławskich Siedlakowic sprzedaje różne byliny, ale przede wszystkim wszelkie byliny wodne, i nie są to poskręcane ani pstre odmiany. Chciałabym mieć takie miejsce- płytkie baseny pełne bujnej wegetacji i parującej wilgoci;

Wróćmy do opolskiej bioróżnorodności.

Sierpień, wrzesień.

Wciąż nie pada. Dereń kousa nie wytrzymał palącego powietrza, tak jest we wszystkich ogrodach tego lata, niezależnie od podlewania. Może lepiej sadzić iglaki? Wiele z nich jednak również nie wygląda dobrze.

Rozrosły się i zakwitły powojniki bylinowe.

W punkcie sprzedaży wyeksponowano jarzębiny, jabłonie, budleje, trawy i wrzosy.

Chleb z suszonymi na słońcu pomidorami i domowe masło...

Wspomniałam wcześniej o kupowaniu oczami- jeżeli ktoś tak robi (wszyscy tak robimy), to kupując w Opolu nie popełni błędu. Atrakcyjne w danym momencie rośliny tworzą zaczątki harmonijnych kompozycji. Jest to oczywiście zasługą właścicieli, ich znajomości roślin i umiejętności ich doboru. I nie wszędzie tak jest.

Szkółka, w której kiedyś kupowaliśmy bardzo chętnie dość rzadkie liściaki w dobrych cenach, jednak przejęcie interesu przez młodsze pokolenie i urządzenie ogrodu pokazowego (architekt płakał, jak projektował) zepsuło całkiem to miejsce. Obecnie iglakowisko i tujoza.

Uważam jednak, że złorzeczenie na szkółkarzy, że sprzedają, co sprzedają i nie kształtują gustów, jest równie zasadne jak marudzenie na deweloperów, że brzydko budują. Budują tak, jak prawo, władze miast i wymagania klientów im pozwalają. Powinniśmy być bardziej krytyczni i wymagający, pora się uczyć choćby od zagranicy, na co zawsze zwraca uwagę Pola.

Październik.

Wciąż nie pada. Nieliczni detaliści kupują owocówkę, wrzosy i jodły.

 My pakujemy tawuły brzozolistne i gęstokwiatowe.

 Rośliny tak wcześnie weszły w spoczynek, że zdążyły się już wyspać.

Parocja perska.

Mniej pracy przy roślinach- można robić wianki.

Taki czosnek sobie kupiłam.

Co łączy wymienione szkółki, te, które linkuję i polecam?

Mają nieogarnięte fejsbuki, nie piszą blogów. Ciężko i z efektem pracują, dużo sprzedają, także za granicą. Wyrosły w latach 90tych lub później z rodzinnych gospodarstw. Nie polegają na imporcie, chociaż od niego nie stronią. Nie robią skoków na kasę, nie zmieniają radykalnie oferty.

Do listy dorzuciłabym:

- szkółkę Grochowskich- niestety Kasia robi nam dostawy do domu, więc rzadko mam okazję podziwiać ich "angielski ogród". Chętnie się wybiorę, jeśli ktoś zechce ze mną pojechać :-)

- szkółkę Piotra Konieczki- wiele niedostępnych gdzie indziej prostaków i rarytasów, w niewielkich rozmiarach, niskich cenach i wysyłkowo.

- Viburnum Łucji Swiłło- daleko. Ale wybieram się po zapasy tego, czego nie kupię gdzie indziej.

- punkty sprzedaży zakładów doświadczalnych i arboretów, jak Szkółki Kórnickie, Rogów,

- Rosarium państwa Chodunów- róże fachowo, też wysyłkowo.

- szkółka bylin Dobrepole.

- Gospodarstwo Ogrodnicze Bodnar- pan Roman jest w stanie sprowadzić wszystko. Pod warunkiem, że to będzie tir.

We wszystkich tych miejscach kupowałam i polecam je. To są miejsca, gdzie nie widzę tego, co jest znakiem czasów- zubożenia oferty, bo ludzie i tak nie kupią, bo nie ma dla kogo, bo bezpieczniej...

Chociaż, oczywiście, nie mieszkamy w Holandii i w pewnym momencie sezonu różnych rzeczy trzeba szukać dalej i głębiej, bo się skończyły na przykład.

Listopad.

Po pół roku spadł deszcz.

Judaszowiec 'Appalachian Red'.

 Pączki lilaków czekają w napięciu.

 Sosna, rosplenica, pięknotka, czyściec wełnisty i cantedeskie- jest z czego budować wianki.

 Koza rozgrzewa powietrze w oranżerii, pachną pigwy i fenkuł wysiany w szczelinach posadzki.

Ściemnia się. 
Kończy się rok w szkółce.

Jak w każdej dziedzinie- może być dobrze, może być źle. Można robić swoje, można gonić za modą, kasą i czymś tam jeszcze. Można promować dobre, podzielić się kontaktem, ułatwić dostęp.
A wy gdzie kupujecie rośliny?
Wpisujcie w komentarzach ulubione miejsca(bardzo jestem ciekawa egzotycznych ogrodniczych ścieżek leloop, długo muszę szukać w mailach typów Ani, a róże się same nie kupią, okolice Barbary niby uszkółkowione, a ja nic nie wiem, Artur mógłby mi powiedzieć, czy wciąż warto jeździć do Chynowa...). Zrobię edycję i wydłużę listę.

Edit: (zgodnie z zapowiedzią, chociaż łatwe to nie było. Starałam się wyłapać powtarzające się lub te, o których słyszałam dobrze z innego źródła. Nie wiem, czy Irysowo to Irysek?)
Anlas, Korzeńsko- szkółka, która robi sporo nasadzeń w naszym mieście, ale i dużo wysyła do Niemiec, czyli w odwrotnym kierunku, niż większość. Wysyła tam to, czego potrzebują Niemcy- czereśnie ptasie, klony polne, tarninę... nie tuje, no.
Kamień- poleca Dorka Szczepaniak. Ludzie jeżdżą tam po powojniki, o ile wiem.
Ogrody o Zielonych Progach, Serock- wybór bylin.
Pietrzykowscy, Tarnobrzeg- szkółka bylin, przewija się w komentarzach.
Byliny z Rzeszowa- rarytasy, pasjonaci, specjaliści.
Trawy Anety i Mariusza Surowińskich- opinie różne, ale wybór i wiedza duże.
Szewczykowie koło Krakowa i koło Łodzi- szkółki bylin i krzewów, poleca Taba Aza.
RosaPLANT- poleca Ania. Anonimowa Ania.
I, proszsz, szkółki polecane przez leloop: Le Clos d'Armoise, Jardin du Pic Vert, Pepiniere des Avettes, Promesse de Fleurs, pierwiosnki z Barhaven, irysy z Bubry, nasiona dla uzależnionych, róże i hortensje z Kerusten.

(w następnym poście- więcej o kupowaniu oczami, w kolejnym- co przysłał Wilk.)
Pozdrówka, Megi.

* Szkółking wg Taba Azy: "Porządny szkółking to przynajmniej trzy szkółki zaliczone ( czytaj kipisz i przeoranie w poszukiwaniu roślin ) jednego dnia. Urządzany jest przez skrzyknięcie, wykonywany w grupie przemieszczającej się należycie opróżnionym samochodem ( bagażnik pusty to za mało ). Grupa jest bezwzględnie konieczna do dyskusji prowadzonych podczas zakupów i wyrywania sobie co lepszych i rarytetniejszych roślin. Szkółking dzieli się na etapy bez wsparcia ( nie udało nam się dorwać szkółkarza, dręczymy personel albo rodzinę, ewentualnie informacyjnie katujemy tablecik czy tam cóś ) i etapy ze wsparciem ( szkółkarz został dorwany, był terror, wizyta na rozsadnikach, wymuszanie sadzonek ). Po szkółkingu odbywa się korekta nasadzeń. Przed szkółkingiem wskazane jest zapoznanie się z własnymi chciejstwami, ogarnięcie planów nasadzeniowych i solidne poczytanie o roślinach ( tzw. wartość edukacyjna szkółkingu ). Szkółking bez bazy i podkładu edukacyjnego czyli szkółking spontaniczny miewa przykre konsekwencje."