nadaję z balkonu

po raz ostatni w czasie tych wakacji z moherowego balkonu. Bo za chwilę ze szwedzkiego tarasu, o tamtejszym przydomowym ogródku, ogrodach Linneusza, krajobrazie, lalala.
Poranek wstał mglisty (jesień idzie...)

a ja dziękuję z WYRÓŻNIENIE- ZiŁom (ciągle nie wiem, czy to Zyta i Łazarz, czy ruska ciężarówka), od których dostałam przydomek KOBIETA Z MCHU I PAPROCI;-), oraz grazynie, która mimochodem...

Nie będę TYM RAZEM robić oskarowej gali, ale przekażę: Mashy (lawenda i róże), Karolinie (pyszne jedzonko), Magdalenie (niezwykłe zdjęcia), Gabi (mnóstwo roślin w ogrodzie), Inkwizycji (czułość;-)), barashce (entuzjazm), Kalinie (czysta poezja), Miłce (wiedza o roślinach i piękne o nich pisanie), kyji (a, zaspamujemy ją), Sandrze (kolorowa Łotwa), Marii (cudne spacerki), Przemkowi (kolejny straceniec), Gai (z pola w ogród...), Ori (bo koty), Ewie G. (ogrody, różne i ciekawe) oraz Asi i Wojtkowi (nie pozbierają się pod ciężarem wyróżnień;-)).

To JESZCZE 7 rzeczy? Ok, w nawiązaniu do niedawno wyspowiadanych: 1. kot o imieniu Aguti względnie Edyta obraził się na Kminka oraz Puszkinka i prawie wyprowadził. W każdym razie widuję ją, jak siedzi koło przystaniętych na chwilę ludzi i zaklina ich wzrokiem- weź mnie! zabierz mnie stąd! z- d- r- a- j- cz-y- n- i. A kto daje puszkę? 2. Pomyłka, miało być: od prawie trzech lat. 3. Kupiłam aparat, lalala, ciekawe, czy różnica będzie widoczna. Oraz Chloe Rose Edition też kupiłam. I, po zastanowieniu, okazało się, że jest kilka rzeczy, które bym CHCIAŁA. Chciałabym taki stół, jak w poście Ewy. I taką bitą śmietanę, i słodycze z dzieciństwa, jak w komentarzach pod wpisem Izy. Lektura blogów budzi wspomnienia i tęsknoty... 4. Planowane "podróże": Szwedlandia, może morze i Bory Tucholskie na chwilę we wrześniu. A Toskania z jej ogrodami już NA PEWNO na wiosnę. 5. bez zmian;-) 6. oj, blisko było... zakupu ZABYTKU. Ok., wszystko przede mną. 6. zapisałam się na blotanical, więcej ogrodowych blogów do czytania...

A oto balkon:

i tu sobie zalegamy:

oraz się zabawiamy:

Każdemu takiego balkonu życzę, zwłaszcza w mieście i od południowej strony, jak w Moherii. Porastające go pnącze to oczywiście milin amerykański, Campsis radicans:

ale taki gruby i owijający dom kilka razy dookoła to on jest dopiero po czterdziestu latach...
Nie byłabym sobą, gdybym  nie wkleiła kilku słów indoktrynacji. Otóż pnącza na budynku:
- cudnie chronią przed słońcem. W upalne dni w naszym nieizolowanym domu w pokoju z oknem wschodnim i południowym jest chłodno jak w toskańskiej kamiennej willi,
- dają miły zielony cień, a w zimie nie mają liści, przepuszczają światło i rzucają cienie gałęzi na ściany,
- chronią elewację... chociaż w przypadku 40- letniego tynku to tylko takie tam,
- zapewniają dodatkową zieloną powierzchnię i masę kwiatów w małym miejskim ogrodzie,
- najważniejsze: osuszają fundamenty. Sąsiad, który po zakupie domu wyciął wszystko w pień, musiał robić ich izolację, bo miała wodę w piwnicy, chociaż przedtem było sucho.
Wady- jakieś są, owszem... raz lub dwa w sezonie trzeba wziąć maczetę i przebić się przez zieleń wciskającą się pod rynny, obróbki, między okna i futryny... a  miododajne kwiaty wabią mnóstwo os. Liście campsisa opadają wszystkie naraz po pierwszym przymrozku. No i ojtamojtam, jakby nic nie trzeba było robić, tobyśmy nie wiedzieli, że żyjemy.
Napisałam "pnącza", bo jest jeszcze bluszcz i wspinająca się po nim do pierwszego piętra trzmielina pnąca, i miesięcznik kanadyjski... a na ogrodzeniu akebia o pachnących kwiatach, też bluszcz, kokornak wielkolistny, winnik zmienny, aktinidia, powojnik wschodni (a, jego chyba już nie ma, zaginął w gąszczu;-)), powojnik 'Summer Snow'... wszystkie polecam. No i winogrona:

I niech mi ktoś powie, że w jakimś tam ogrodzie nie można mieć WSZYSTKIEGO... ależ tak, można. Można mieć cień i tropik, owoce i kwiaty, zwierzęta i rośliny... od was zależy...

W tej chwili niewiele już kwitnie:

Gaura lindheimeri jako roślina doniczkowa,

hibiskus, zapomniałam nazwy odmiany;

i coraz większą rolę zaczyna grać barwa i faktura liści. Np. taki oto okrywowy odmianowy bluszcz jest bardzo fajny:

I kopytnik pospolity, Asarum europaeum, też:

a o dzikim bzie czarnym, Sambucus nigra, już pisałam, że jest rewelacyjny:

W ogóle sielsko jest, ciepło i odwołuję jesień

Zrobiłam nawet letnie ciasto:

znowu niezwykle proste ommmnommmnommm:

upiec spód z gotowego płata kruchego ciasta (można sobie zrobić też, pfff...), wystudzone pokryć jakąś zżelowaną lub dobrze odparowaną, nierozlewną konfiturą (tu czereśnie), a później galaretką. Bardzo smaczne jest to połączenie.

No to... pozdrówka, Megi. I do zobaczenia na wakacjach.