niekijowa niedziela

aaa booo deszszszcz i w ogóle miło, jak raz na kiedyś nie trzeba rano wstać.
Za to był czas, żeby opisać kijowe spacerki z ostatnich weekendów.
Żeby nie było- to takie nic.
Kilometrażowe nic, pogodowe i widokowe nic, wszystko zwykłe i już było.
Ale właśnie takie zwykłe nic jest mi potrzebne do szczęścia (szczęścia??)

Spacerek pierwszy- z Krobielowic do Zachowic.
Gdyby było więcej czasu, dzień dłuższy, to można zrobić pętelkę przez Gniechowice.

No Szarolandia.

O Krobielowicach pisałam rok temu. Nawet pogoda się nie zmieniła.
Zamieszczam mapki, trochę dla pamięci, a może ktoś będzie miał ochotę się przejść.

Drugi spacerek: Przecławice- Jaksonów- Szczepankowice- Przecławice.
Pizgało mroźnym złem.

(widok na Przecławice, Prisselwitz)

 W Jaksonowie (Jackschönau) jest kilka ciekawych rzeczy.
Neogotycki pałac

 (a w parku aleja lipowa, piękne dęby)

 takiż kościół na wzgórzu

 (z krzyżem pokutnym, cmentarzem z widokiem)

(Jan Nepomucen)

(i jego kamienne koronki)

 zaniechana deweloperka

 i pranie:-))

Zostawiamy Jaksonów

 przed nami Szczepankowice (Tschönbankwitz, Schönbankwitz)

w malowniczej ruinie.

 Folwark jest piękny i okazały

 Neorenesansowy pałac kiedyś wyglądał tak

(stąd)

dzisiaj- szkoda pokazywać.

 Bałagan, nieogar, syf i degrengolada budynku, w którym funkcjonują mieszkania (chyba) komunalne.
Nie wiem, co jest na Dolnym smutniejsze- ruiny nie do uratowania na skutek zaniedbania czy te zamieszkałe, niby zabezpieczone, z parkiem pociętym płotkami w stylu zabużańskim, urwaną rynną, wersalką pod pomnikowym dębem.
Droga znaczona sylwetkami drzew

prowadzi do bramy dębowej między gruntami Szczepankowic i Przecławic.

Za zimno na więcej.

Trzeci spacer był nieco dłuższy, pogoda lepsza, wioki bardziej malownicze, bo to Północ, nie Południe, Kocie Góry.
Basik opisała go refleksyjnie.
Głuchów Górny (Ober Glauche)- Głuchów Dolny- Taczów Wielki (Groß Totschen)- Taczów Mały (Klein Totschen)- Głuchów Górny:

Zaczynamy od kościoła i folwarku, budownictwo na Pólnocy jest specyficzne, ceglane majstersztyki.

 Neoklasycystyczny pałac w parku z platanami i wejmutkami

(stąd)

 nie miał szczęścia, dach mu się zawalił, temu pałacu

 i pozamiatane.

 Zgodzę się z adminem Śląskich zabytków, że dobrze, że z takim, powiedzmy, pożarem trafiło na Książ czy Kliczków.
Bo je odbudują.

I tak sobie idziemy przez sfalowany, malowniczy krajobraz

(ja już nawet nie przepraszam za Maurycego, głupio mi, że on ciągle JEST)

 Pięknie, prawda? W stonowanych kolorach, w kolejnych planach, w detalu.

 Wszystko jednak zależy od kadrowania.

(corsa!!)

Docieramy do Głuchowa Dolnego

 gdzie eklektyczny pałac

 ma wyremotowany dach i tyle.
Parku nie ma, są opłotki, bajzel, ściany rozmyte deszczówką z urwanych rur spustowych i rozpadające się detale.

 Kolejna porcja widoków sfalowanego krajobrazu

(krety coś tam napisały)

 po drodze do Taczowa

który uważany jest za ładną wieś.
Może dlatego.

(dawna szkoła)

 Może dlatego.

(uch, brzytki łogródek. Ale piwniczka;-))

 A może dlatego:-)

(7 grudnia)

(choinkowe)

Jest oczywiście ładny urodą przeszłości i melancholią, urokiem zagarniającej, odzyskującej natury.

Jeszcze raz falowanie pól

 i Głuchów back.

No cóż, wycieczki w stylu- Megi was here.
Bez strzelanek i fajerwerków.
Wpis to troche kuszenie Luny;-) którą zaprosiłam na spacerki.
Aczkolwiek nie wiem, czy poczuje się zachęcona.

W niekijową sobotę odwiedziliśmy (mła, Aga, Basik, TP) Izerski Jarmark Rękodzieła i Sztuk Wszelakich w Kromnowie.
Zachwycona. Świetni wystawcy, mnóstwo autentycznych rękoczynów, dobre jedzonko (opcja wegańska). Kupiłam czapy od Matyldy Woydy, nie- słodkości od Vivi4n, W Międzyczasie jakąś akwarelę i inne, od Małgosi prezentowe beadingi, od Mady takąż biżu, w ecotulach też coś znalazłam...
pooglądałam roślinne kafle z Koziej Szyi, szklany las Magdy Kuźniarz, kolory Orli...
i było mi mało.
Taki prawdziwy jahr markt, niemalże wymiana towarowa;-) nie to, co nasza wielkomiejska komercja, gdzie zakupy są równie przyjemne jak w tesko. I radośnie świąteczna atmosfera, żadnego hołhołhoł.
A najlepsze, że wszystkich "znam"- z blogów, fejsa i izerskich wycieczek.
Zachęceni zajawką na moim blogu pojawili się Rzeźbiarze Złomiarze (ci od fajnych kotków), popołudnie gromadnie spędziliśmy u kochanej Inkwi.
Jako że Rz- Z są świeże w blogosferze, musiało paść pytanie, po co my piszemy i w ogóle skąd mamy na to tyle czasu;-)))
pytanie na razie pozostanie w zawieszeniu, ale domaga się odpowiedzi. Oraz komentarza od Rz- Z;-)

Pozdrówka, Megi.