badania terenowe na Wschodzie i Zachodzie.

Z czasem coś się porobiło.
Codzienne (niedawno dwu- lub trzykrotne w ciągu dnia) wycieczki do weta w celu odsikania kota stanowią czasochłonną rutynę.
Kropson naprawia się powoli. Jeszcze sam nie sika. Bywa lepiej lub gorzej.
O tyle o ile, bo ogon się nie naprawi.
Co tam ogon.
Wydaje się być szczęśliwy i zadowolony, bo ludzie się nim pilnie zajmują, bawią się, dają walerianę i wyprowadzają na spacery.
O to mu chodziło :-)
Inez na razie czuje się znośnie. Ucho jednak coraz bardziej rakiem zeżarte, szybko to idzie. Za szybko.

Poza tym wszystkie rzeczy, które od dwóch miesięcy czaiły się w pracy, nagle się wykrzaczyły i rozwinęły w lifting trzech ogródków, realizację jednego małego i początek budowy dużego. Wyjechałam na roboczy tydzień do Ś, co oznacza, że z Inkwizycją widuję się codziennie :-)
(co za życie w tym R, mówię wam. Światowe. Przedstawiciele egzotycznych zawodów, Amerykanie, Berlinerzy, wykwintne sery, sauny i rogate owce, wszystko to jest TU. Ale o tym kiedyś.)

W tych okolicznościach w grę wchodzą małe wycieczki. W pewną sobotę udało się poderwać Poszukiwaczy na roślinny spacer.
To samo miejsce, co zimą, trasa ta sama, jak wiosną.
Osiem kilometrów w marne sześć godzin :-)
no bo jak inaczej, skoro na początek trzeba napić się herbatki...
(z Daniowym syropem z trzmieliny, co to ponoć jest trująca.)

(trzmielina zwyczajna)

(Poszukiwacze Roślin, od lewej: Mirek, Dani z EjTym, Maryla, Magda, Bogusia. Marysia i Mirek przyjechali z Bierutowa, Magda ze Starej Łomnicy :-))

W następnych etapach Poszukiwacze uzasadniali swoją mniej oficjalną nazwę- Pożeracze Roślin, zjadając i zbierając wszystko na swojej drodze.

(jeżyna popielica)

(głóg jednoszyjkowy)

(róża dzika)

(śliwa tarnina)

(dereń świdwa, słabo jadalny, ale jaki wybarwiony!)

Zebrali... spore ilości wszystkiego. Liście podbiału na sól i na gołąbki, wykę i nawłoć na herbatkę, ślaz na kaszel, tojeść... do jedzenia?
Ja zebrałam sporo zdjęć i ziołowych tipów.

(ślaz dziki)

(tojeść rozesłana)

Pijane zbierackim szczęściem :-)

Po lewej nawłoć późna, po prawej kanadyjska!

Niektórych stworzeń nie udało im się zjeść:

(udało się nie zjeść ;-))

 Rhytisma acerinum na klonie (smołowata plamistość klonu, czerniak klonu)

(przymiotno białe)

(oman wąskolistny, chyba)

 W zamian za pobrane dary ofiarnie niszczyli inwazorów.

 A na koniec wycieczki- znów pożerali:

Kosmos :-)

Rośliny są bardzo fajne same w sobie, ale dla mnie przede wszystkim malują cudowne krajobrazy.
Powolny spacerek z Poszukiwaczami bardzo mi konweniował, bo tym razem nikt nie mówił no chodźmy już
kiedy niespiesznie ogarniałam kolejne plany.

Bystrzyca, prawie bezwodna po suchym lecie.

Folwark w Kamionnej.

Wyschnięty wiejski staw.

Dwór w Kamionnej.

Ruina w Okulicach.

Łąki między Okulicami a Czerńczycami z płonącymi krzewami róży i trzmieliny

pióropuszmi śmiałka i nawłoci,

puchem tych śmiałków i ostrożni!

Tak to wyglądało.
Niech żyją rośliny, dzięki którym świat jest taki piękny.

Dziwna sprawa z tymi zdjęciami- blakną w czasie. Te z niegdysiejszej zimy i minionej wiosny były takie piękne w momencie ich wrzucania na blog. A teraz są zwykłe.
Obiektywnie te jesienne, aktualne, są piękniejsze. Ale nie dla mnie. Bo to jesień :-(

Zanim nastała, odwiedziliśmy Wschód.
(dawno, dawno temu, wiem.)
Wybraliśmy się tam w związku z pewnym ogrodem, który kieeedyś kieeedyś moooże pojawi się na blogu (jeżeli blog tego dożyje ;-))- a tak naprawdę pojawia się cały czas, bo jego Gospodyni jest inspirująca.

Chodząc po uzdrowisku, lesie i ogrodzie starałam się dociec, co inni widzą w tym Wschodzie, bo ja tylko chaos, tuje, dym z palonych plastików, tłum ludzi w kościołowych ciuchach i Mało- Polskę.

W końcu jednak zobaczyłam to, co inni, miejcowi i wżyci lub próbujący się zagnieździć i ulunc, widzą sercem.
Łagodność pagórków, mgliste światło i bioróżnorodność. To bioróżnorodność mnie urzekła :-)

Kipiące ziołorośla :-)

Jodłowe lasy :-)

Skrzypowisko skrzypu olbrzymiego :-)

Nic dziwnego, że trzeba to wykaszać. Bo jak nie, to żmije się lungną.

 Mnóstwo roślin pospolitych

(krwawnica pospolita)

(dereń świdwa)

(jarzmianka większa)

(ostrożeń warzywny)

(rudbekia naga, uciekinier z ogrodu- długo utrzymuje się w miejscach byłych gospodarstw)

(niecierpek pospolity)

 i rzadkich, przynajmniej u nas (na niżu, na Zachodzie).

(goryczka trojeściowa)

(szałwia lepka, u nas na północnej granicy zasięgu)

(taka cudna, że zrobiłam jej milijon zdjęć!)

Tyle roślin. Taki gąszcz.
Nieużywane paski pól zarastają lasem, wcześniej czy później, w różnym czasie. Rosną laski w paski.
Nie zarastają nawłocią, jak u nas na Zachodzie- bioróżnorodność na to nie pozwala, zbyt wiele gatunków gotowych zająć wolne miejsce.

Kilka kolejnych zdjęć i jasne, kogo odwiedziliśmy na Wschodzie, jakich przesiedleńców, szukających gleby dla swoich korzeni.

A jednak tuje :-)

Ta droga :-)

Drewno na długą zimę :-)

Podobno już bez okładki...

Mój chrześniak.

 Marlena i Paweł, zwany od niedawna bardzo trafnie Szefem, mieszkają w Miejscu Mocy, ogarniają chaos, budują dom i życie, przyjmują gości herbatkami z łąki i wege jedzonkiem. Para od nich aż bucha.

Marlena w ziołowym ogródku

i jej łączka (2 mkw) z kąkolem.

Letna kuchnia.

Zmywak ;-)

 Pasują do Wschodu. Chyba dobrze wybrali.
A może pasują wszędzie z tym entuzjazmem poszukiwaczy skarbów.

Piszę tego posta już dobrych kilka dni, muszę się od niego uwolnić :-)
chociaż piłeś- nie pisz. No trudno.
Pozdrówka, Megi.