helou, Kursanty

i Niekursanty. Oznacza, że zaczęliśmy kolejną edycję kursu ogrodowego i czas zapłodnić wyobraźnie...
(a tak w ogóle kurs odbywa się w Liceum Plastycznym, i choćby dla urody tego miejsca warto tam być. Jak słońce nie świeci, to:

jest).

W tym wydaniu uczestnicy pracują na takiej mapie:

Pamiętacie moje koncepcje?
W każdym razie została wybrana ta bardziej tradycyjna i na jej podstawie powstał plan:

i na jego podstawie rzeźbi się, choć powoli, i chciałoby się już skończyć.

A pamiętacie te przymiarki?

Właściciele wybrali pierwszą wersję, co mnie ucieszyło, bo mogłam zastosować coś w rodzaju linii piękna, połączonej z tym znanym motywem błyskawicy z lat 20 XX wieku (taaa, zaraz ktoś znowu napisze, że przerost nadbudowy... ale cóż poradzę, tak szukam inspiracji. Sprawdzone i dobre wzory.)

 linia piękna, bardzo proszę... ale żeby znaleźć premodernistyczny zygzak, który widuję dosłownie WSZĘDZIE, musiałam się naszukać, trafić tutaj i skopiować zdjęcie wrocławskiego ZUS- u, haha. Znaczy muszę sama sobie obfotografować ZUS, bo go uwielbiam;-p W obramieniach okien.

Co prawda właściciele zrezygnowali z podkreślenia centrum ogródka, ale co tam.

Jeszcze zrobiłam coś- poszerzyłam ogródek, włączając do niego (optycznie, rośliny zostaną posadzone za ogrodzeniem) pas szer. 1. 5 m.

Pod drzewami i krzewami znalazło się sporo bylin:

Trawnik się zmniejszył, co lepiej ustawiło proporcje:

I chociaż wydawać by się mogło, że ogród już jest gęsto obsadzony, okazało się, że zmieszczą się wszystkie rośliny, które chciałam posadzić (na niebiesko- nowe nasadzenia):

A niektóre przesadzone powędrują do przedogródka, którego tu nie pokazuję.

No i po kilku latach powinno to wyglądać tak:

(czerwone kolumnowe za płotem to klony zwyczajne 'Crimson Sentry'. Chociaż mogłyby być też kolumnowe graby).

I jak? Wybrnęłam? Czy dalej spacerniak?

Trwa słoneczna jesień, w dzień niestosowne wydają się długie rękawy...

W ogródku- porcelanowa niespodzianka, dobrze, że ją znalazłam, zanim WSZYSTKIE owocki opadły.

Winnik zmienny, Ampelopsis brevipedunculata, ma bardzo adekwatną nazwę. Bo te jagódki od zielonych przez fioletowe do turkusowych, i te liście delikatne, a każdy inny. Nieodmiennie kojarzy mi się z chińską porcelaną...

Trzmielina oskrzydlona (w sumie NIE WIEM, wcale nie oskrzydlona) wreszcie się zarumieniła:

A na wsi (nie naszej, ale wynajętej) roślinne zbiory też barwią się od słońca:

Różne klony to, oczary, mydleniec...

I jeszcze trzmielina w słońcu, koniecznie:

Ale jednak słońce koloruje tylko detale, w szerszym kontekście wszystko szarzeje i zamiera...

Z małymi wyjątkami...

A co u kyciów kyciów? Puszkin właśnie pogonił Punię, która z tego powodu zrobiła wielkie rauraurau. Polar przygląda się z niesmakiem tej akcji, a Kminek kmini, o co chodzi, i się boi, bo to nieśmiały i wrażliwy kocurek. Nora jest jeszcze bardziej nieśmiała i jesień spędza na dworze... a w ogóle to wróciła po kilu dniach, ciekawe, dokąd podróżowała... Foss natomiast dobijał się do balkonowych drzwi z paniką w oczach, a po wpuszczeniu poszedł się fosylizować do łóżka. 

Pozdrówka, Megi.