miejscówka do zobaczenia: poczdamski Volkspark

Takich wycieczek życzę sobie więcej w tym roku.
Może być berliński ogród botaniczny, ogród Karla Foerstera, park pruhonicki, ogrody Pragi...
mogłoby być i dalej, ogrody angielskie powiedzmy, ale teraz to sobie można planować, a później trudno to zmieścić.

Nawet powtórka z Sanssouci, Muskauer Parku, ogrodu różanego w Forst byłaby zadowalająca.
Podobnie jak powrót do Parku Ludowego w Poczdamie.

To nie tak, że za wstęp trzeba zapłacić.
Po prostu trafiliśmy (we wrześniu) na biletowaną imprezę- święto latawców.

Maurycy też był.

 Staliśmy zauroczeni pokazami synchronicznych akrobacji.

(pomysł na jesienne kwiatki- materiał roślinny, tekstylia, giętki pręt)

Oto, po co Niemcy robią sobie park- żeby mieć gdzie puszczać latawce, jeść kiełbaski, leżeć na trawie i oddawać się innym ludycznym uciechom. Szczęśliwy, beztroski naród.

Nie tylko po to.
Biorą się za jakiś zdegradowany teren (ostatnio częściej w byłym DDR)- pokopalniane hałdy (Cottbus), zrujnowany zamek (Schwerin), nieczynną cukrownię (Lobau), byłe radzieckie koszary (Poczdam), w ciągu kilku lat rewitalizują go (tym razem jest to właściwe słowo, efekty oddają jego znaczenie) i urządzają sezonową wystawę ogrodniczą.
Niezależnie od rangi imprezy (landowa, krajowa- czyli BUGA*, międzynarodowa) inwestycja od kwietnia do października przynosi zyski z milionów sprzedanych biletów, a w kolejnych latach służy mieszkańcom jako miejski park i tereny sportowe.
Nie tylko to.
Wokół parku powstają piękne dzielnice, wartość gruntów rośnie, rozwija się budownictwo, nadciągają inwestorzy.
Miasto- ogród ożywa, park przenosi swoje otoczenie na wyższy level.
W teorii, ale praktyka wydaje się nadążać.
Skąd wiem?
Bo bywam chętnie.
Byłam w Poczdamie podczas BUGA w roku 2001 i po latach, we wrześniu 2014.

Teren parku to 73-hektarowy obszar na północ od centrum miasta, wykorzystywany do celów wojskowych od XVIII wieku. Obecnie przeszłość pamięta tylko kilka linii fortyfikacji i strzelnice w nowej funkcji.

Byłe strzelnice. Drzewa: surmia, wiśnia piłkowana 'Kanzan'. Runo: winobluszcz pięciolistkowy...

... a także: runo- lawenda strzyżona "po prowansalsku", drzewa- oliwniki wąskolistne udające oliwki. Też lubię to zastosowanie;-)

No i cudnie dylatowany beton jako nawierzchnia.

Za ogrodzeniem (park jest zamykany na noc)- le beau quartier.

Mostki łączą nasypy, tworzą siatkę przejść- lubię taką architekturę.

Z drzew jeszcze- dereń pagodowy

i trójiglicznie.

Te pagórki i betonowe nawierzchnie wymuszają zrobienie czegoś z wodą opadową.
Powstały ogrody deszczowe.

Koryto suchego strumienia

(przegrodzone betonowymi progami, pięknie wchodzą w linie stopni)

prowadzi do zbiornika retencyjnego.

Obsadzony makrohydrofitami oczyszcza wodę, która odparowuje z jego powierzchni i transpiruje przez rośliny.

 Wodę trzeba zbierać również z rozległych powierzchni trawiastych, bo przekorzeniona darń słabo wchłania duże opady.
Ogrody deszczowe- Spirale Wodne-  powstały więc także wokół Wielkiej Łąki.

Mają formę lejkowatych zagłębień gruntu

na dno których schodzi się spiralną, trawiastą ścieżką

a wzdłuż niej wypofilowanym korytem spływa woda.

Ławki nawiązują do tych w Sanssouci

roślinność jest z tej wilgociolubnej- wierzby, kosaćce, turzyce, różne trawy-

a na dnie leja znajduje się zbiornik retencyjny z przebiciem do warstw przepuszczalnych (lub złożem żwirowym).

Ładne to i pożyteczne, i do wykorzystania:-)

Kolejny przykład użycia wody to "zabawy wodne" dla dzieci- płytki staw z przejściami, pomostami i tratwami jak statki piratów.

Staw otacza pradziwa, "bambusowa" dżungla wierzb i trzcin

a rodzice mogą komfortowo obserwować scenę zabaw.

Trzynaście lat temu to były patyczki...

 To świetne miejsce zajęć z wodą i piaskiem.

Rybka- plujka (za naciśnięciem przycisku)

Woda spływa na plażę i można robić błoto:-) wśród wierzb jest na szczęście prysznic.

Kolejna atrakcja parku to Biosfera (pominięta z racji braku czasu, no i męczą tam zwierzątka jak w Danii):

Przed nią- kolejny układ wodny, który tak przyjemnie chłodził stopy tego maja na Budze...

 ... ale z tym koniec i szlus.

 Dużo pięknego łupka.

 Oraz ciekawe rośliny kubłowe;-)

 Ogród Różany potraktowano nietypowo.
Róże są z tych dzikich, historycznych i poliantów, towarzyszą im trawy i rośliny sezonowe.

 Wyspy Starych Drzew to "pokoszarowe" ostańce topól włoskich i brzóz, ale i przesadzone kilkanaście lat temu sosny i robinie.

To te przesadzone. I powiem wam, że w ogóle się nie opłacają takie drogie akcje- drzewa skupiły się na przeżyciu i prawie nie urosły. Zawsze tak jest, lepiej posadzić kilka mniejszych.

 Wielka Łąka jest miejscem, gdzie odbywała się latawcowa impreza. Urozmaicają ją rabaty słoneczników.

 Za byłymi strzelnicami znajduje się Ogród Piramid, "o charakterze śródziemnomorskim".
Nie lubię murków tego rodzaju, ale tu mają swoje uzasadnienie- wyobraźcie sobie, ile w tych ruskich koszarach musiało być nawierzchni. Dobry przykład upcyklingu.

Taki ktoś był z nami:-)

Inne części parku to Ogród Kuchenny, Zielone Klasy i Ogródki Inspiracji, obecne na każdej Budze.

(to jest pyszne, mam nowy przepis)

Serdecznik jako roślina ozdobna.

 W Ogródkach Inspiracji- przykłady topiarów i żywopłotów, ale większość z nich przerobiono na... plenery do wynajęcia na imprezy.
Świetny pomysł:-)
Jednak najbardziej inspirują rabaty bylinowe, pyszne mimo końca sezonu.

 I top wszechczasów- naturalistyczne murawy.

 Z gatunków obcych

(gaura Lindheimera)

(aster nowoangielski)

 i rodzimych.

(sparceta siewna, dzięcieliną zwana)

(murawa z wyką ptasią, wrotyczem pospolitym, koniczyną czerwoną)

(fragment z chabrem łąkowym. Uwielbiam ten zabieg stylistyczny: wykaszane/niewykaszane)

 Ech. ech ech ech ech ech ech.
- Puszczyku, może ty byś wyjechała do tych Niemiec, pacz, jak tu fajnie, wszystko rozumieją, wiedzą, jak żyć? pracę byś znalazła w ochronie przyrody?
- e nie, matka. U nas trzeba chronić, ktoś to musi robić, a jak wszyscy powiedzą, że się nie da i wyjadą? 
No ech.
Murawy są pięknym tłem programu obowiązkowego w każdym letnim niemieckim ogrodzie- Dalia Show.
Dalia Show to mus.

Ma to jakiś sens.

Jeszcze kilka inspiracji.

Fragment dąbrowy. Sposób użytkowania: dąbrowa. W głębi Ogród Różaneczników, którego nie było sensu zwiedzać jesienią, za to wiosną sens będzie głęboki.

Apartamentowiec dla owadów.

Może jednak pensjonat lub hotel.

Parking, którego nie widać. Żywopłoty zabierają miejsce? i co z tego?

Zamiast tej kratki z korą...

Czy park zestarzał się przez kilkanaście lat?
Nie.
Bo jest zrobiony, chciałoby się rzec, z niemiecką solidnością i brakiem fantazji, bez odpierdalania i wodotrysków.
Nie to, co nasze ryneczki w Pizdochlewicach**- miliony najpiękniejszych roślin posadzonych w oczojebnym miszmaszu trudnym do pielęgnacji, hektary bruku do utrzymania bez chwastów, systemy nawodnienia, trawniki z rolki.
W Volksparku wystarczy kosić, nie kosić i używać.
W P byle pożalsieboże architekt landszafta na kilkuset mkw usiłuje zmieścić dzieło życia, może z obawy, na szczęście słusznej, że będzie mu to dane tylko raz.
Bez rozkminy, bez pokory, bez oglądu całości i wejrzenia w kontekst, bez uwzględnienia potrzeb użytkowników.
Może to też jest wyraz rozbuchanego indywidualizmu i egocentryzmu naszych czasów. Z korzeniami w latach 90tych.
Jakiś czas temu poruszyła ten temat Marta (polecam komentarze;-) Przy okazji wywołam Ewę z Pszczelarni- prosimy o tę stronkę czy bloga (na ch*j mi architekt krajobrazu), pomożemy przykładami;-)

*Czym jest BUGA? Tu więcej o tym przedsięwzięciu.
Może warto wybrać się na tę w regionie Haveli w nadchodzącym sezonie? Hm?
**Słowo znalazłam gdzieś w internetach, żałuję, że nie moje.

Pozdrówka, Megi.
PS. W komentarzach pod porzednim postem- thriller o owcach. Doczeka się, mam nadzieję, posta, jeżeli wszystko skończy się dobrze.
To i wszystko inne.
Może i ten świat na nas nie dybie, ale stąpamy po kruchym lodzie, tak kruchym, że dobrze, że człowiek nie wie, co go czeka.
Piszę więc terapeutycznie, bo już nie wiem.
(poza tym wczoraj odjajczony Mrysław przez cały dzień ulungał się na mnie, to co miałam robić)
To nie jest o owcach.