od początku

czwartek, 11 kwietnia 2013

no. i ach.

no. Wreszcie.
Zakładam, że już będzie.
***
Zofijanna wyróżniła mnie pytaniem
ZA CO KOCHASZ ŻYCIE?
A cóż to za pytanie.
Za to, że jest, że trwa, że żyję, ja i inni ludzie, zwierzęta i rośliny, że możemy obchodzić kolejne urodziny.
Bo to nie jest dane i oczywiste, jestem za to wdzięczna.
Kocham życie bezwarunkowo, nie za, ale mimo, mimo że
wystarczająco 
przerażająco 
jest żyć.
A gdybym miała jednak powiedzieć, za co...
... to od czasu poprzedniego wpisu za to:
 Za przedwiosenne spacery.
Park Grabiszyński
Bielany, koło A4
Za kota w pudełku.
 Który czasami zostaje wypudełkowany i wypakowany. Ale tylko czasami, zazwyczaj pudełkuje,
bo jak nie pudełkuje, to hejtuje.
Za miłość.
Za odświętność.
 Za prezent od maszki.
Za wielkanocny stół, który nie chce się nakryć.
Ale jak się już nakryje, to na bogato.
 Z tłustym prosięciem aka króliczkiem.
Kocham za ten widok w świąteczną niedzielę.
 I w poniedziałek.
 Za ładne rzeczy.
I za białe kwiaty.
grąd nad Bystrzycą koło Kamionnej
 Dzisiaj kochałam życie za zadowalającą prezentację projektu, śniadanie z dobrą znajomą, ładnie podaną kawę i ciepłe ciastka czekoladowe u klienta, godzinę snu, mail od H, rozmowę z J, kota, co się ulung i mruczy.
Jutro będę je kochać za słońce (chyba;-)), to, że uda mi się rano pozbierać (prawdopodobnie;-))), że popracuję intensywnie tnąc krzaki i pisząc projekt, a może za jakąś niespodziankę?
 A wy, za co?
Proszę każdego, kto ma ochotę, o wzięcie sobie wyróżnienia i odpowiedź:-)
wiem, że idę na łatwiznę, bo zamiast was linkować, tanio się wykręcam, ale...
 ... pozdrówka, Megi.
Ten post jest dla Basi- flo, o której myślę. Nie o tej, której dziś prawie nie ma i nic na to nie mogę poradzić, nikt nie może.
O tej za kilka trudnych lat.
Bo życie jest od nas silniejsze.

36 komentarzy:

  1. Jak zwykle pieknie to wydumalas i wyilustrowalas....jakie zdjecia!!!pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  2. Pięknie kochasz.
    Pięknie pokazałaś swoją Przynależność i Więź.
    I czyżbym zobaczyła Zgodę?:)
    Zdjęcia jak zwykle, ale kilka naprawdę zatykających!
    Wszystkiego dobrego Megi!
    I tym nieznanym Basiom też.
    Uściski!

    PS - ten kot jest baaardzo gruby

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. no tak, Przynależność i Więź, do Życia i z Życiem. I Zgoda, tak, co oczywiście Dzikości Serca nie wyklucza;-)
      Ale trudno się nie zgodzić i być wdzięcznym za to, co się ma, gdy Życie bywa porażająco okrutne, tym razem dla innych. Tę Basię "znasz" z bywania tutaj.
      Czeba się terapeutyzować również za pomocą wpisów afirmujących- brak wiosny to brak kasy, kuchnia w drobnym maku, zmywanie pod prysznicem, presja terminów czegoś tam, niemiła akcja między osobami, które kocham, w rezultacie lęk łapie z gardło i nogi po wyjściu bez telefonu do żabki, 100 m od domu.
      Puszek jest za głuby, moja wina, za późno wykastrowany, ale nie dało się inaczej. Trudno go odchudzić.


      Usuń
  3. Czytajac i ogladajac przychodzi mi na mysl tylko jedno zdanie: Zycie jest piekne i Ty takze!
    Serdecznosci
    Judith

    OdpowiedzUsuń
  4. no i przez to Twoje kochanie życia spóźnię się zaraz do roboty... ale co tam... i tak ukochałam swoje życie a Twój wpis nawet bardzo bo to przecież jest też część mojego życia ukochanego. A Niemiec nie zając :-) poczeka - dobrego dnia Megi

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. o, Niemiec nie zając, le client też, tak sobie mówię zawsze, jak się notorycznie spóźniam. Ale czasem się okazuje, że zając. Albo jeż jakiś, bo się focha.
      Dobrej niedzieli!

      Usuń
  5. I jeszcze zapomniałam napisać, że bardzo mnie wzruszają te ciepłe miejsca wokół krokusów i co roku oglądam kręgi stopionego śniegu wokół drzew. Bo żywe Życie grzeje!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ano ano. Mnie też. Tak sobie wytapiają gniazdka.

      Usuń
  6. Twoją radość z piękna życia dobrze oddają zdjęcia, bo Ty piękna widzisz dużo, świat jako artystyczna kompozycja. I wydaje się, ze wiele pięknego się u Ciebie dzieje. Ja Twoje zdjęcia lubię bardzo. Kradłabym chętnie i pokazywała innym, nie jak moje, ale jako świetne.
    Kot jak się Wam pięknie nakrył na stół a wcześniej sprawdził czy przyjemnie się leży w bibule, kot zapakowany i wszystkie wilgotne, intensywne odcienie skradającej się wiosny i w ogóle.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. kradnij i pokazuj, a co tam:-)
      Ja zwolenniczką wolnego netu jestem, dlategóż zdjęć nie taguję i poniżej nie mam napisane "nie kradnij". W końcu każde utrudnienie można obejść.
      Zdenerwowałoby mnie tylko pokazywanie moich ogrodów jako czyichś tam, widziałam takie akcje na stronach, nie dotyczyły mnie.
      A tagi czasem się przydają do poszukiwania źródła, ale nie mam siły i ochoty ich robić, zresztą zdjęcia nie mają dla mnie dużej wartości jako takie, tylko jako zapis ulotności, życia właśnie.
      Dziękuję za miłe słowa:-)

      Usuń
  7. Kocham życie za wszystkie te piękne zdjęcia, które mogę tu oglądać popijając kawę:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ojej, kawa. Zrobię sobie zaraz i pooglądam jakieś piękne blogi;-)

      Usuń
  8. Wreszcie wiosenne przebudzenie :):):) Bo życie piękne jest, ale nie każdy to dostrzega :):):)

    Pozdrawiam serdecznie
    Grzegorz

    OdpowiedzUsuń
  9. Zarażasz tą miłością:)
    I wiosna u Ciebie pięknie się wystroiła na wyjście. Może dotrze rychło na Mazury, bo żurawie o tym już krzyczą.
    Serdeczności ślę

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. żurawie kocham najbardziej, pewnie przyniosły już wam wiosnę!

      Usuń
  10. Te Twoje zdjęcia są tak cudne ,że słów brakuje...
    Wszystkie :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :-)
      ale kocią miłość mi trudno znaleźć taką, żeby dorównała tym, co gdzieniegdzie widziałam:-/

      Usuń
  11. Ach, Megi, jakie zdjęcia;-))) Jeszcze piękniejsze...
    Wiem, że kochasz życie, za i pomimo... i za to też ja Ciebie ;)
    Pięknie stół nakryty kotem ;-)) a kicia niech nie hejtuje, bo pięknieje w oczach ;)
    Ściskam, a dla Basi-flory dobre myśli ślę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. z wzajemnością... ja ciebie, a życie mnie... chyba też.
      To już wiesz, że wpis terapeutyczny;-)

      Usuń
  12. Cudowne zdjęcia, fantastyczna prezentacja:) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  13. Fantastyczne zdjęcia! i te roślin i kotów i słońca i lasu. Tyle w nich optymizmu!

    OdpowiedzUsuń
  14. A mnie spodobały się krokusy sterczące ze śniegu jak pociski :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Cuuuuudne życie:)))
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  16. Zgadzam się- co za pytanie? Wystarczyłoby powiedzieć- za to, że jest i to wszystko,
    a tak wkradły się nam jeszcze:
    ładne gadżety,
    tłuściutkie, tiulowe kotki(zwłaszcza rudzielec ),
    białe ulungi- pudełkowi rekonwalescenci,
    futurystyczno- futrzane, ale równocześnie nowatorskie nakrycie świątecznego stołu,
    gra świateł na zaschniętych trawach i kwiatach łąkowych podczas przedwiosennych spacerów,
    wijąca się Bystrzyca,
    łany przebiśniegów,
    słońce w prześwicie drzew,
    najeżone krokusy,
    uwiezione ptaki i gwiazdy
    wiszące tulipany,
    krzywe elementy kutych ogrodzeń.
    Na koniec okazało się, że chmury wcale nie są takie ciemne, jak wydawało się na pierwszy rzut oka i projekt wypalił- o czym swiadczy kwietna, czerwona rakieta .
    Było też śródlądowanie na kawę i ciepłe ciacho z czekoladą.
    Podbiłaś moje serce. Megi
    Dziękuję, prawdziwa z Ciebie Artystka .

    OdpowiedzUsuń
  17. Przecudne zdjęcia!!! Miód na moje skołatane nerwy;))) Pozdrawiam!! I melduję się na stałe;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. miło mi, wpadaj, ja też postaram się nadążać:-) To po kawie, te nerwy;-)

      Usuń
  18. Pięknie wyglądają krokusy, wychylając kolorowe główki ze śniegu:)

    OdpowiedzUsuń

komentarze cieszą autorkę :-)
(moderuję komentarze do starszych postów :-)