co posadzisz, zbierzesz wiosną

(znaczy wiosną, wiosną będą efekty)
Takoż i my w zeszłym roku o tej porze uczyniliśmy zainspirowaną prze TVN, zasponsorowaną przez producenta cebulek, narcyzowo- tulipanową rabatę w pewnym ogrodzie.
Rabatę w stylu Keukenhof, czyli gęściutko zacebulkowaną.
Pomyślałam, że może chcielibyście zobaczyć, jak wyszła, skoro odkopałam fotki.
Tak to wyglądąło w marcu

(puste miejsce za narcyzami to nieczynny jeszcze zielnik)

a tak pod koniec kwietnia:

(na pierwszym planie tawuła gęstokwiatowa, za nią japońska 'Magic Carpet')

 Nie uniknęliśmy błędów i wypaczeń- robiąc taką rabatkę trzeba zwrócić uwagę na:
1. Czas kwitnienia tulipanów. Popatrzyłam tylko na wysokość roślin podaną na opakowaniach (taka sama dla wszystkich, ok. 50 cm), zapominając o tym, że te kwitnące jako pierwsze osiągają docelowy wzrost wcześniej. Należało wziąć to pod uwagę i posadzić pomarańczowe z tyłu.

 2. Dodatkowe koszty. Trudno sobie zostawić na całą jesień taką ziemistą grządkę, która kiedyś będzie piękna, i to przez krótki czas. Obsadziliśmy ją żurawkami i tiarellą, ale w tulipanowym gąszczu przterwała niewielka część sadzonek. Lepiej, choć drożej wypadłoby obsadzenie jednoroczną rabatówką późnojesienną i letnią.

 Tulipany zostały nakręcone, być może pojawią się w "Mai w ogrodzie" poświęconej temu miejscu.

Wiosenny ogród wyglądał tak- w marcu

(przycięty dereń Kelseya, śnieguliczka Chenaulta, tawuły i pęcherznica. Zieleni się mahonia i ostrokrzew.)

(różanecznik wczesny kwitnie na tle cyprysika nutkajskiego 'Pendula')

(turzyca Morrowa zawsze sztywna i zielona)

(wrzośce kwitną nawet udanie)

 i w kwietniu:

(już przekwitły, a mikrobiota to mój ulubiony iglak)

(kwitnie lilak drobnolistny)

(a śnieguliczka Chenaulta 'Hancock' udowadnia, że jest najlepszą rośliną okrywową forever&ever, na skarpie...)

(... i w cieniu brzozy)

(turzyca M niezmiennie sztywna i zielona)

Czyli jak potrzebujecie cebulkowej rabaty, marzycie o niej i jej pragniecie, to teraz należy ją założyć.
Podobno wypadałoby skończyć sadzenie do końca października, i to tych mniej wrażliwych cebul, ale ojtam.
W grudniu też zwykle da się coś wkopać, i tego się trzymajmy. Lepiej wcześniej, ale jak nie ogarniecie, to lepiej wkopać, niż nie wkopać.

***

Tyleż.
Byliśmy na weekendowym wyjeździe w Poczdamie z Basikiem i chcę tam wrócić. Najlepiej od razu, bo nie pozwolili mi zostać w parku do dwudziestej pierwszej.
Trzy rzeczy mnie w miarę trzymają przy zmysłach dzisiaj (niektórzy nazywają to made my day, ale będę powściągliwa):
- telefon od Ani z miasta P, który oznacza, że trzeba wstać, otrzepać koronę i dalej napierać,
- znalezienie stronki o fajnym tytule (zawsze, jak znajdę jakieś potwierdzenie moich zafiksowanych idei w jakiejś przestrzeni, wirtualnej czy nie, mam ochotę paść na kolana i szlochać oraz robić skriny i foty do oprawienia w ramki. Dlatego w tym parku bym pobyła dłużej, mogę tam nawet zamieszkać. Mimo że Poczdam w pigułce jawi się jako turystyczna wydmuszka zamieszkała przez niemiłych enerdowców.)
- oraz miły mail, w którym znalazły się słowa, że przykładowy "mój" ogród jest "trochę naturalistyczny, bałaganiarski, ale dobrze zaprojektowany, funkcjonalny".
(ha, o to chodziło, o to chodziło. Bałaganiarski. Jakie to piękne słowo. Nie kontroluj i tak dalej.)
I wcale nie dostaję setek takich maili, wcale nie. Prędzej ktoś zapyta o siatkę NA KRETY.
Zatem wstaję, otrzepuję i idę napierać.
w ten sposób

Pozdrówka, Megi.