uro:-)

Piłeś- nie pisz
pierwsza zasada internetów;-)
zatem poczekacie na ploty z Izerbejdżanu;-)))
Bardzo dziękuję za życzenia, tę zagarniającą falę ciepła
dzięki wam uro trwały od Nowego Roku do dziś, znaczy do Czech Króli,
(przed połedniem kijki, chyba że będzie padać, pogoda tu zgoła inna, niż w Izerii)
oto dni światła i chwały:

5 stycznia:-)

urolanczyk

w Nowym Inkwizytorium

przymierze ognia;-)

ciche wulkany. Ciche, bo zwierzaki.

Prezęty były

tutaj kupione.
Powiem wam, że to fantastyczne miejsce, z którego nie wychodzi się z pustymi torbami.
Zależy nam na nim, prawda?
Zatem lubimy, szerujemy i nabywamy:-))

***

Urolanczyk miał miejsce w dekoracjach zamku Czocha.

 W zakolu Kwisy

wyrasta wprost ze skał

budowla z łupka i piaskowca

o skomplikowanej architekturze i historii.

Szermierz- jeden z dwóch

Jakoś niespecjalnie ją lubię.
Może dlatego, że kilka lat temu zrobiliśmy projekt zagospodarowania dziedzińca i podzamcza, ale nic się nie zadziało w temacie i jak było badziewnie, tak jest.
Szczątkowe dowody:

Widok z dziedzińca na parking hotelowy.

Widok dziedzińca.

Nocny widok na fosę.

***

Ale ja nie o tym chciałam, i nie dla lansu, ino dla porządku.

Kiedy to zrobiliśmy ten projekt? 2007, 2008?

Nie pamiętam.

Wogóle nie pamiętałam do przedwczoraj, tzn. do czasu ujrzenia drogowskazu "Czocha", że to w ogóle miało miejsce.

I czas.

Czas, który minął, w którym wydarzyły się ważniejsze rzeczy, Szwecja, blog, kolejni ludzie i koty na kolejne etapy życia. Kolejne urodziny.

I o tym nie zapomnę:-)

Dobrze, że was poznałam:-) każdego z WAS, Nowych Znajomych, i Znajomch Spotkanych Po Latach, i Rodzinę.

A w Czosze tak czy inaczej jest ładnie, w pewnym sensie;-) takim nieturystycznym.

 

 

 Pozdrówka, Megi:-)
PS. Inkwi, blachę z biszkopta zostawiłam:-) połówkę:-)