dobra zmiana

Niektórzy twierdzą, że to oksymoron. Inni uważają, że każda zmiana jest dobra, bo oznacza progres, nadążanie.
Nie mam zamiaru udowadniać, że zmiany są dobre. W ogóle nie mam zamiaru niczego udowadniać.
Napiszę tylko, że zmiana jest wpisana w ogród.
Rośliny, główny materiał, z którego tworzymy ogrody, jest zmienny w czasie. Rosną. Nie chcą rosnąć. Przenoszą się z miejsca na miejsce. Giną, bo to delikatny i kruchy materiał.

A ludzie, chcąc nie chcąc, oglądając- nie ogrody sąsiadów, ale jakieś werandowe fotki czy zagraniczne rabatki- pragną zmian.
Ogród na piaszczystej glebie powstał dziesięć lat temu, dorósł i bardzo się zmienił.
Pamiętam pierwszą listę życzeń właścicieli: dużo zielonego. Dużo traw. Jak najmniej kwiatków. Kolorów. Roboty. I tylko nie róże.
Po kilku latach w ogrodzie pojawiły się... róże. Nie tylko te darowane, przypadkowe, ale i cała grupa róż okrywowych przy tarasie.
W minionym sezonie do przeróbki zakwalifikowała się rabata traw.

Rabata w 2009

i w 2015.

A na cóż?

Na rabatę bylinową "jak w Szkocji". To znaczy- złożoną z kilku hortensji bukietowych, trojeści bulwiastej, złotnicy żółtej, wiązówki czerwonej, jeżówki, przegorzanu, rudbekii lśniącej, liliowca ‘Stella d’Oro’, szałwii omszonej i odętki wirginijskiej. I cynobrówek.

Miskanty 'Gracilimus', wierzba i budleje zostaną, jako tło.

Rosplenic oczywiście nie wyrzucamy, tylko przenosimy je na inne rabaty- jako "podpórkę" dla róż, tło dla zielnika (a w ich tle z kolei będą rosły istniejące bambusy :-D). Inne byliny (jeżówki, kosaćce syberyjskie, liliowce, astry krzaczaste) wkomponują się w rabatę.

W innych miejscach ogrodu pojawią się, bardzo modne: turzyca Morrowa lub sesleria jesienna, imperata cylindryczna ‘Red Baron’, mikołajek płaskolistny, barwinek większy i żurawka 'Cherry Cola'.

Satisfaction all together.

Tak sobie piszę, że będzie, bo... nie zdążyliśmy, byliny zostały do posadzenia wiosną, więc i efektu nie mogę pokazać.

Wszystko dlatego, że zmiana wiązała się z przebudową tarasu, która trwała od wiosny do jesieni :-D

Tak było. Wyniesiony taras wykończony jasnymi ceramicznymi płytkami- częsty błąd w "pierwszym domu". Tarasowe życie toczy się jakoś tak ponad ogrodem, nie w nim, odbijające się od płytek światło razi w oczy, płytki odpadają (zawsze, mimo, że mrozoodporne- różnice w ściśliwości podłoża, płytek i kleju rozszczelniają je, w szczeliny wchodzi woda, zamarza i tak dalej), spływająca ze szczelin woda brudzi tynk.

Taki plan. Szerokie schody i taras na poziomie gruntu, z płytek betonowych (żeby meble równo stały) uzupełnionych kostką granitową.

Takie wykonanie. Na razie fragmentarycznie, bo niewykończone zielenią.

Zmiany w ogrodzie obejmowały też ostre cięcie. Dziesięć lat, a brzozy i paulownia puszysta stały się dużymi, zacieniającymi drzewami!

Brzóz nie ma sensu przycinać "z wysokości"- stracą pokrój, zagęszczą się, a skrócone konary mogą obumrzeć. Można podwyższyć korony, żeby światło wpadało pod nimi.
Paulownia jest dość problematyczna, bo ma długie roczne przyrosty (do 1,5 m) i słabo się rozgałęzia. Dlatego formalnie zgodne ze sztuką "prześwietlanie z obniżaniem" mocno ją zrujnowało.

 Tym razem kwiatków nie będzie. Ale spokój na kilka lat.

Urobek z połowy dnia. A mówili, że im starszy ogród, tym mniej roboty.

Kilka fotek z wrześniowego ogrodu:

Żywopłot z choiny kanadyjskiej- alternatywa dla tui i cisa. Trochę słabawy, bo rośnie w suchym, dość cienistym miejscu. Jednak wyobraźcie sobie tuje w takich warunkach.

Kalina koralowa wyrosła jako przeoczona podkładka kaliny Burkwooda, i bardzo dobrze.

Vitex agnus- castus. Co ja miałam w głowie, sadząc takie rzeczy.

Kariopterys klandoński, czyli barbula. Sadźcie koniecznie, koniecznie, koniecznie. Czasami przemarza, ale odrasta od korzenia. Przeważnie.

Odwiedzimy ten ogród ponownie latem, kiedy nowa rabata będzie jakoś wyglądała.

Zmiana- być może związana z trendami, ale przede wszystkim z upływającym czasem- dotyczy wielu ogrodów.
Tradycyjne, można rzec, rabatki, często wyglądają tak

i to wcale nie są najgorsze przykłady.
To typowe ogrody, których projektanci lub właściciele odczuwali horror vacui, a jednocześnie pragnienie, żeby o każdej porze roku było ciekawie i różnorodnie. Nie podejrzewam, żeby chcieli stworzyć kolekcję botaniczną.
Po pewnym czasie docinanie jednego do drugiego przestaję wystarczać, zaczyna się odejmowanie (z pierwszego zdjęcia odjęliśmy centralną magnolię, ale to o wiele za mało- świerki się napraszają, z drugiego pozbyłabym się jałowców 'Stricta' i pęcherznicy) i wypełnianie wolnych miejsc czymś nienachalnym, plastycznym i zwiewnym. Trawy bardzo dobrze się do tego nadają.

Hakonechloa macra 'Aureola', Imperata cylindrica 'Red Baron'

Carex morrowii 'Silver Sceptre', Pennisetum japonicum

Nie tylko trawy robią robotę.

Hortensje bukietowe muszą być :-)

Róże okrywowe też :-) 

I epimedium, i kalina japońska. Zdjęcie z września.

Liliowce w tym ogrodzie wypełniają- razem z kosaćcami syberyjskimi i turzycą Graya- suchy staw, pełniący rolę ogrodu deszczowego. Zdjęcie z lipca.

Odejmowanie ze względów kompozycyjnych powinno dotyczyć także tej rozrośniętej magnolii. Są jednak rzeczy ważniejsze od kompozycji.

Aster sedifolius 'Nanus'

Anemone japonica 'Prinz Heinrich'

Wiecie co?
I tak nie jest dobrze.
Te zębate tuje (żeby one jeszcze równo rosły, ale wiadomo, że pod drzewami będą dużo niższe), liczne iglaki o wyrazistych pokrojach, nadmiar różnorodnych roślin (nie żeby "moje" ogrody były jakieś minimalistyczne)- zmiany powinny być dużo głębsze, nie kosmetyczne.
W tym sensie lepiej zaorać, chociaż oczywiście przeciw zaoraniu przemawia bardzo wiele (względy ekonomiczne, sentymentalne, środowiskowe).
W każdym razie- moje ogrody (jak ten z paulownią i te z następnego wpisu) są jakieś inne.

Zmiana następuje w naszych ogrodach. Częściowo jest podyktowana koniecznością, częściowo zapewne modą i trendami.
Dobre jest to, że zmiana coraz częściej polega na uproszczeniu. Właściciele ogrodów dają się przekonać do mniej rozedrganych kształtów rabat, mniej wzorzystych nawierzchni, rabat złożonych z roślin pasujących do siebie pokrojem i wymaganiami, tworzących łany lub większe grupy, wyglądających, jak to opisujemy, "naturalistycznie". Często nawet sami to proponują.
Może- na pewno!- nie jest to "trend 2016", ani nawet 2015, wszystko to dzieje się od kilku lat. Ciekawe, dokąd nas zaprowadzi? Może spróbujmy naprawdę przewidzieć te trendy? Zabawa taka :-)
Pozdrówka, Megi.

PS. Alan Rickman. Koniec świata.
Kropek w formie.