raj, do którego dążymy...

... albo inaczej- kraj, do jakiego aspirujemy.

Bogaty i szczęśliwy.

Bogactwo i różnorodność roślin spontanicznych na poboczach kończy się gdzieś w okolicach Berlina, w Danii bławatki i maki występują licznie tylko w zieleni miejskiej i ogródkach.

 Skowronek, tak jak u nas, jest najliczniejszym ptakiem lęgowym.

Rzeki meandrują niebiesko po nizinach.

rzeka Skjern 

Ale te zakola nie są prawdziwe, są odtworzone, zbudowane na nowo (o czym później).
To tak, jakbyśmy wyprostowali, a później renaturyzowali Biebrzę.
Żyje tam wiele szczęśliwych? zwierząt.

kozy były szczególnie zadowolone, bo dałam im zielony jęczmień^^

Ale wiele z nich jest niewidocznych.
Dumnym wiejskim gaards

towarzyszą chlewnie, a dochodzący z nich zapach i kwiczenie przywodzą na myśl, w tym ciepłym powietrzu pachnącym konfiturową różą i dzikim bzem, tylko obóz koncentracyjny.

Pola (docelowo pysznych!) ziemniaków również bez jednego chwasta, ni stonki, nie bez przyczyny.

I wszystko, wszystko codziennie się podlewa.
Ziemniaki, zboża i pastwiska.

To taka prognoza pogody- przy braku internetów i telewizji działał wskaźnik "Duńczyk polewa- pogoda znaczy będzie".
Jak się podlewa, to jest ok

 

a jak nie, to na piaskowo- szkieletowej glebie wszystko sechnie.

Zresztą to też jakiś sposób, dojrzało- suszymy i zbieramy.
Nikt już nie produkuje tradycyjnie siana ni kiszonki.

 W ogóle bardziej to wszystko przemysłowe niż rolnicze.
Chcielibyście tak?
A chcielibyście żyć w najszczęśliwszym kraju w Europie, zarabiać drugą co do wysokości średnią (po Norwegii) i mieć tylko trochę droższe, niż w PL, jedzenie i paliwo?
Jakoś to się wszystko ze sobą wiąże.
Może to dobrze, że jesteśmy skansenem Europy?
Może, zanim wytniemy ostatnie drzewo i zatrujemy ostatnią rzekę, skorzystamy z doświadczeń tych, którzy zrobili to wcześniej?

***

Może też wam się wydać zabawne, że jedziemy na wakacje, coby rozkminiać duńskie rolnictwo:-)))
Ale tak mamy już.
Moją ambicją jest poznać możliwie dokładnie kawałek mapy, na którym akurat jestem;-)
Kabrioletem, rowerykiem i na nogach przemierzamy przestrzeń, smakujemy czas.
A ja robię zdjęcia cudnej, mimo wszystko, zwyczajności.

reklamowa fotka kabrioleta;-DDD

i roweryków

I piękna zwykłość.

kozłek lekarski

przytulia właściwa

wiązówka błotna

szpaler jarząbów szwedzkich na miedzy, wygiętych wiatrem

 

ostrożenie polne

 eee to może ja już przestanę, bo z każdym zdjęciem bliżej do słowa na "j"...
... a to nie czas jeszcze...
pozdrówka, Megi.