będę męcząca;-)

uprzedzam w tytule, bo tu święto kotów, a ja znowu o projektowaniu. Miała być wycieczka, po komentarzach widać, że wycieczki są bardziej na topie, ale mnie cóś tu męczy i muszę, inaczej się uduszę.
W komentarzu pod tym postem napisała GAJA, pozwolę sobie zacytować:
"...Ja wiem, jak TO działa-fontanna, proszę bardzo, latarnia japońska, jest, kaskada, też i pozbruczek, a jakże. I tak upychają co się da, kasują i teraz mam dwie wersje. Albo pękają ze śmiechu, albo bardzo się wstydzą i nie przyznają." 
I jakby tak było, toby zrozumiale było. Chciwość ludzka i chytrość, i cynizm to normalne cechy, i o jakimś rozumie świadczą. Wstyd- ależ skąd, fontanną i pozbruczkiem warto się pochwalić na stronie czy blogu, w końcu to szczytowe osiągnięcie architektury krajobrazu. 
Niestety, osoby one, projektujące i urządzające ogrody często popełniają błędy w dobrej wierze, nie posiadając elementarnej wiedzy przyrodniczej, a wiedzy o roślinach w szczególności. 
Dowód, proszę. Oto ogród na skraju lasu, siatkowy płot oddziela go od ściany sosen. Projektantka chce (tak deklaruje) nawiązać do tego lasu, przedłużyć las do ogrodu...
Co rośnie zwykle na skraju lasu? Derenie świdwa, trzmieliny, czasem tarnina, czeremcha późna, jeżeli to las sosnowy... poziomki, trzcinniki, maliny... tworzące ciepły, przytulny, słoneczny okrajek.
Jeżeli ktoś nie lubi takich naturalistycznych i kłujących chaszczy, może poczynić wariację na temat, używając różnych miękkich traw i turzyc, kaliny koralowej, oczarów, w wersji hard- karłowatych sosen, wrzosów, wrzośców i borówek, tworząc "las w miniaturze"...
Ale żeby z tą myślą posadzić TUJE (RÓŻNE odmiany, żółte i zielone, kuliste i stożkowate), JAŁOWCE, świerk biały 'Conica', berberysy, forsycje??
Zapewniam, że na zdjęciach wygląda to gorzej niż w opisie. Ale już po opisie przyrodniczo- radykalna Weganka lekko się opluła.
I żeby coś takiego wymyśliła osoba zajmująca się tematem zawodowo, która ma o sobie bardzo dobre zdanie?
Inny przykład. Bardzo fajny projekt ogródka przy szkole, polegający na odwzorowaniu w skali ogrodu mapy Polski i krain geo, z zaznaczeniem pasm górskich i głównych rzek. Koncepcja nauczycielki, projekt "opracowany przez fachowca", kasa z WFOŚ, więc pewnie i z Unii. 

Rozpuściłyśmy z Weganką konie fantazji... Polska w miniaturze. Cała obsadzona okrywowymi bylinami, imitującymi pola, łąki i lasy. Żwirowe ścieżki- rzeki. Skały charakterystyczne dla danej formacji w "górach". Albo symbolicznie- trzy buki i jodła w reglu dolnym (i żadne tam odmiany), dwie sosny i brzoza na Mazowszu (i precz z karłowatością), wydmuchrzyca, kosodrzewina i róża pomarszczona na nadmorskich wydmach, brzoza karłowata i sosna drzewokosa na Torfowisku Zielenieckim, obuwiki nad Rospudą, turzycowisko nad Biebrzą, trzcinowisko w Ujściu Warty... nawet przemyślałyśmy sprawę ekstensywnego nawadniania. Bo wzdłuż Wisły i Odry oczywiście pas szuwaru, z niezapominajkami i jaskrami;-) Przy czym wszystkie rośliny oczywiście pochodziłyby z hodowli.

Taaak, efekty są spektakularne, jak pisze wykonawczyni (zakładam, że nie projektantka;-p) Temat spektakularnie skopany, kasa wywalona w błoto.
Wisła jest z NIEBIESKICH JAŁOWCÓW. W poprzek Polski biegnie ścieżka z kostki betonowej. Zamiast rodzimych gatunków itp. nad naszym pięknym krajem górują tablice, gdzie wszystko jest opisane... Gdzieś w centralnej Polsce rosną sobie z dupy rododendrony. A wszystko oddzielają śliczne, estetyczne drewniane rolbordery i plastikowe taśmy.


Wkurwienie moje jest uzasadnione podwójną szkodliwością czynu. Po pierwsze- to, co miało być edukacyjne, takie nie jest. Nie uczy niczego o rodzimej przyrodzie, charakterystycznych gatunkach, odrębności krain geo. Po drugie- jest edukacyjnie szkodliwe, ponieważ promuje fałszywe wzorce estetyczne, prowadzące do eskalacji bezguścia. Dzieciaczki, którym od małego serwuje się niebieskie iglaki, niestety mogą na tym poziomie pozostać, jak niektóre znane mi wirtualnie i nie postaci trudniące się tzw. architekturą krajobrazu.
No i ta kasa, co się poszła.


Powiedziałam, że nie będę linkować, nawet w dniu kota. Ale jak ktoś bardzo ciekawy obrazków, to się rozejrzy wokół.
Wiadomo już, jak ja bym podeszła do tematów, żeby nie było, że się mądrzę. A dobry przykład... idzie ze Szwecji, oczywiście. Nie to, żeby nie szedł skądinąd, ale na Szwecji się jakoś tam znam. Czyli znowu światło z północy.
W małym mieście Mariestad znajduje się  Dacapo. Dacapo jest szkołą rzemiosła, filią Uniwersytetu Goteborskego. Prowadzi różne praktyczne zajęcia. Współpracuje w tym zakresie z gminą M., która udostępnia teren. Piękny ogród, ukryty w parku Johannesberg, w którym kiedyś działały pawilony zakładu opiekuńczego, a teraz więzienie, przychodnia i tak dalej. Reszta budynków funkcjonuje jako malownicze, aczkolwiek powoli, z unijną pomocą, remontowane ruiny.

Stóóół... tu by mi się przydało to małe serduszko, albo lajk;-p

W ogrodzie Dacapo praktykanci się uczą.

Obcowania i pracy z miejscowym materiałem, doboru (pewnie często metodą prób i błędów) roślin do takich ogródków skalnych.

Jak radzą sobie różne egzoty.

I jak wykorzystać rodzime rośliny.

Oraz jak inspirujące mogą być swojskie motywy w tzw. "małej architekturze".

Jak i kiedy kosić...

... albo co robić, żeby nie kosić.

Jakie rośliny stosować na żywopłoty i szpalery i jak je prowadzić (swoją drogą żywopłoty z kosodrzewiny, grujecznika, jarząba szwedzkiego, świerka serbskiego i kłującego są ZABAWNE).

Jak budować.

Jak robić kompost.

Jak wykorzystać ekologiczne materiały i proprzyrodnicze rozwiązania (ta pierwsza budka, taka modernistyczna;-))

Jak rozmnażać rośliny.

Jak malownicze mogą być warzywniki i ogrody ziołowe.

I jak subtelnie piękne są różne ZWYCZAJNE rośliny.

Hmmmm...

Absolwenci Dacapo z pewnością są dobrze WYKSZTAŁCENI.

Co widać potem choćby w zieleni miejskiej.

A co ma z tego gmina? Gmina udostępnia część ogrodu mieszkańcom, którzy hodują sobie pomidory i pietruszkę. Mogą też hodować paprykę. W szklarni. 

Czy muszę dodawać, że ogród (z wyjątkiem szklarni) nie jest zamykany ani pilnowany?

Ale coś dodam. To moje marzenie. Mieć, pracować, prowadzić taką szkołę. 

Nie mam: pola, budynku, kasy, wsparcia.

Nie mam planu.

Może pora zamienić marzenia na plan?

Tego sobie życzę w dniu kota.

Pozdrówka, Megi.
PS. A u mnie dzień kota jest codziennie...