Sąsiedzi

mieszkają w pobliżu, z definicji.

W lokalu bez drzwi.

 hę?

 hm.

maaaaamooooo!!!

ona na mnie paaaaczyyyy!

 Nadlatuje, nakrapiana błyskawica.

 Smukła, nie przypomina tych puchatych kulek w śniegu.

 Tym razem nie zauważyłam, co tam serwowała, ale poprzednio była czereśnia:-)
Ja bym się podzieliła. Czereśniami z drzewa, z takimi sąsiadami.
Ale nie mam czereśni.

 Poszłaś sobie?

 Wraaaacaaaaaj!

 no?

 Jest nas dwóch!

 Głodnych!

łaaaaa!

trallala, trallala. Niedługo też będziemy latać.

  Ani się obejrzysz.

Co roku są- uśmiecha się pan Kamil.
Co to się dzieje, jak zaczynają latać, zbieram je z ziemi, bo koty.
Teraz się człowiek cieszy każdym ptakiem. Ale kiedyś to tu były ptaki, takie kolorowe. Sójki, kraski?
A tu, na skrzyżowaniu, była taka studzienka z żeliwną pokrywą. I sypiał na niej kot, na środku skrzyżowania. Dwa razy dziennie schodził, jak kierownik zakładów mięsnych jechał swoją warszawą do pracy i z powrotem.
Tak, panie Kamilu. Teraz stałam i stałam na przejściu przy skrzyżowaniu.

Nie ma, ludzie kupują jak na wojnę- komentuje dziewczyna z puszystym warkoczem moje bezsłowne rozglądanie się po ladzie, wiadomo, że za drożdżówkami. Dobra, wezmę sernik.

Jeszcze raz przeliczę, bo coś dużo wyszło.
Chyba w porządku, ja zawsze w warzywniaku tyle wydaję.
Aha, jeszcze jedna taka pani też.
Wiem, Ania. Ostatnio się zgadałyśmy w mięsnym, że jak pani sprzedawczyni zachwala mielone, to gupio nam się przyznać, że dla kotów. I dla Ani męża.
(Pan Warzywniaczek, Marcin, pracuje bez śmieciowej umowy świątek piątek. O czwartej rano giełda rolna, sklep otwarty od siódmej do siódmej, zamknąć, posprzątać, spać, giełda, nie ma to jak na swoim. Pogodny, energiczny, warzywka świeże, rewelka.
Ania oprócz swoich trzech kotów nieadopcyjnych i dwóch psów ma na tymczasie w niewielkim mieszkaniu pięć kocich nieszczęść, może zresztą coś się zmieniło, bo Ania znajduje im domy skutecznie, ale szybko trafia na nią kolejna bida).

Nie wiem, co tu napisać- Justyna z buzią w podkówkę, jak to Justyna, dmucha sobie w grzywkę.
Fryzjer? Salonik? U Justyny?
Muszę napisać, że damski i męski, upiera się, bo potem faceci omijają.
I tu będzie tak zasłonięte, bo jestem jak w akwarium.
Ale nie tak całkiem, bo ja lubię patrzeć na ludzi.
Ja też. Lubię patrzeć na Justynę, co się dąsa, ale strzyże super.
Wpadłam, żeby zobaczyć, jak sobie ogarnęła Salonik po włamaniu i rezygnacji wspólniczki. Pięknie ogarnęła, sama zrobiła gładź, sufit, malowanie, poprawiła fugi. Tylko te napisy zostały, brat wytnie.

Sąsiedzi. Każdy uprawia swój ogródek.
Też tak macie u siebie na dzielni?
Imion nie zmieniam, są tacy fajni.
Pozdrówka, Megi.
PS. Agata też jest Sąsiadką i Dobrą Kumpelką Od Kijków i Zumby Oraz Zapewne Jeszcze Wielu Innych Spraw.
Kiedy przestało padać (chwilowo?)

poszłyśmy jednak na kijkowy spacer, jak większość wrocławian, sądząc po zagęszczeniu.
Okazało się, że pod bokiem wyrosła nam cudna łąka, z rajgrasem, żywokostami, koniczyną czerwoną, przytulią, dzwonkami rozpierzchłymi.

nie lubiem zepsutych aparatów:-(

A w parku jak w parku. Katedra.

Zdjęcia, jak, kurde, telefonem.
Dziękuję, Sąsiadko Agatko! Za ten spacer, te co były, i te, co przed nami:-)))