A tymczasem w naszych stronach...

... mieliśmy krótką zimę

 Taką piękność mamy za oknem łazienki.
Trzeba zacząć działać, bo ktoś zapewne będzie chciał wyciąć coś przed sezonem lęgowym.
Na razie śpią tam nietoperze i śpiewają kosy.
Tak, śpiewają.
Nie wiem, po co.

 Cis rośnie nieco bliżej, w ogródku.

 

a po niej wróciła jesień.

kalina wonna

moja ulubiona ogrodowa biżuteria:-)

trzmielina oskrzydlona. Teoretycznie oskrzydlona, w praktyce chyba inny gatunek.

 gatunek?

Gdyby nie to, że miejsce znane głównie wrocławianom, to byłaby blogowa zagadka.

Wszystko przez moją niechęć do fotografowania artefaktów.

Ale piękne, prawda? 

Dzisiaj w kominie zawodzi Ksawery aka Sven.

***

Tymczasem Biała Inez nauczyła się bawić i bawi się, bawi i bawi.
Własnymi łapkami, nogami od mebli i myszkami.
A ja mogę na to paczeć, paczeć i paczeć.
Cieszyć się zmianą, jaka zaszła w kocie.
Utytym tak, że wygląda jak foka (to akurat niedobrze, ale Inez je na zapas), mała biała wałkowata foka z krótkimi płetwami.
Albo jak biały niedźwiedź polujący na fokę:-)

Tymczasem Foss
po prostu fossuje.

Tymczasem Punia
hejtuje, hejtuje, hejtuje.

Tymczasm Pomarańczowy Puszkin
 ładnie wygląda

Na tym stoliku, oprócz Puszka i duńskiego kotka, który był już w Kanadzie, stała także kopenhaska pocelanowa mewka.
Albo Puszek, albo mewka.

Tymczasem Kropek
bawi się z ludźmi
bez ludzi się nudzi.

I dobrze by było, gdyby robił tylko to, ale.
Pewnego dnia wskoczył na blat w kuchni i spadł razem z naszą ukochaną miską w zielone łąkowe kwiatki.
Następnego dnia wywrócił na piwniczne schody pudełko z farbą (czerwoną! czerwoną!) i rozlała się ona. Wiadomo, że to kropkowa sprawka, bo czerwone ślady łapek objawiły się na kuchence, podłodze i blacie.
Kolejnego dnia zrzucił ze stołu dwie cukiernice naraz- szklany kufel i kremową bavarię w czerwone kwiatki (lubiłam kremową bavarię).
Wczoraj, chcąc wskoczyć na sofę po prostu, wybrał drogę przez stół i kubek z goracą herbatą.
Która wylała się na Basię, centralnie.
Codziennie coś autorstwa tego kota.
Kolejny dobry powód, żeby jechać do Świdnicy (mewki nie znalazłam).
Szkoda, że zrobił to już po pierwszej niedzieli miesiąca, miałabym lepszy pretekst do zakupów.
A tak to nie zwracałam uwagi na cukiernice^^
tylko

było tak zimno, że pożądałyśmy;-)

pod niebem Hermes. Świdnica to kupieckie miasto.

zadbaliśmy o DODATNI bilans energetyczny (cukiernia Łukowa, ciastka przedwojenne;-))

Aga udaje, że to nic, Prawdziwy Bloger nie ruszy, póki nie sfotografuje, a mnie od razu poszło w cycki^^

 Tak, ZADBALIŚMY.

W drodze powrotnej były krótkie kijki.
Za krótkie, za to o złotej godzinie.

Góra z masztem to oczywiście (oczywiście dla dlnślązaków) nasza pogańska Góra Ciszy, Ślęża, wyrastająca nagle wśród równiny.
Kije w okolicach Szczepanowa, bardzo obiecujących (piękna wieś w dolinie potoku, pałac w ruinie, wcale nie różowy^^, park, folwark- ciemno było, więc do powtórzenia).

***

Tymczasem...
... powstał kolejny lafstajlowy post (ale jakoś trzeba przeżyć, c'nie?)
... przyjechały jeżyki (i nawet jeden był w szkole!)
... przeżyłam swój florystyczny pierwszy raz,
... dobrze, że koty czasem śpią i nie grzeszą.

Tymczasem- pozdrówka, Megi.