szerszy kontekst

... ogródka spontanicznego.

Podobał się wam, mnie też. Aż mogłabym zamieszkać na tym płaskowyżu:-)

W pobliżu Österplana leży rezerwat zwany hed och wall- wrzosowiska i pastwiska.

Krajobraz jest nietypowy dla tej części Szwecji, uwarunkowany cienką warstwą gleby na wapiennym podłożu, co z kolei zdeterminowało pasterski sposób użytkowania.

Nawet jeżeli były tu jakieś lasy- zostały zjedzone.

To gospodarka charakterystyczna dla miejsc na Ziemi, gdzie żyzne pastwiska (np. w Skandynawii) lub w ogóle ziemia (np. na Wyspach Brytyjskich) są ograniczonym zasobem. Stada bydła i owiec wypasano w lasach, które dzięki zjadaniu podszytu zyskiwały parkowy charakter, a przy większej presji zamieniały się w murawy (było).

(było też tak, że lasy wycięto na opał. To na Wyspach, bo w Skandynawii nie da rady, za mało ludzi, za duży kraj. I zabrano się, zapewne niechętnie, za wydobycie węgla, który dawał tyle energii, że nagle maszyny mogły stać się wydajniejsze... co zapoczątkowało rewolucję przemysłową ze wszystkimi jej nieobliczalnymi konsekwencjami.

Prześwietlone, parkowe lasy stały się kanwą i kanonem parków w stylu krajobrazowym.

A wycięcie lasów na Wyspach Wielkanocnych przewróciło całą cywilizację)

Ale to są zupełnie inne historie, a my jesteśmy na płaskowyżu.

Do niedawna wydobywano tu wapień

(jednak te drzewa nie potrzebują tak dużo gleby;-))

z którego zbudowano wszystko.

Wapień jest w wersji czerwonej i szarej, zależy od warstwy, a w Szwecji jak w Szwecji- kościół obowiązkowo w pobliżu pogańskiego kręgu kamieni (jak on się nazywa??), a byle układanka znudzonego turysty wydaje się mieć znaczenie:

Może to jednak trolle i elfy?

Murki, niegdyś dzielące pastwiska, dziś są w różnym stanie rozpadu (bydlątka wciąż się pasą, ale zapastuchowane).

Linie i kolor murków, poszarzałe drewno, zimne światło, wysokie niebo i dobrze nawodniona zieleń robią ten skandynawski klimat.

(jarząb szwedzki)

 Część płaskowyżu jest, jak widać, uprawiana, duża część zalesiona- ale na wrzosowiskach i pastwiskach przeważają typowe murawy na płytkiej glebie, mszyste, z pokrętnymi jałowcami, ptasią czereśnią, sporadycznym wiązem górskim, minitorfowiskami w bezodpływowych zagłębieniach, roślinnością kserotemiczną na ciepłych skałach.

(leżing pod szwedzkim)

(torfowisunio)

(jałowczyk)

(kozaczki)

(kalina koralowa. W sierpniu.)

(berberys zwyczajny w na swoim miejscu. Tu powinien rosnąć, a nie w ogródku.)

(czarcikęs łąkowy)

(tejking foto)

(biyng fotogejfd)

(przetacznik kłosowy)

(macierzanka)

(jastrzębiec kosmaczek)

 Post nieco od czapy, prawdaż. Sierpniowe słońce, świat bardzo daleki od mojego tu i teraz.
Nawet nie tęsknię (bo po sierpniu jest wiadomoco, a po lutym, ach:-)))
Potrzebuję się nieco oderwać. Od chwilowej niemocy, przejściowego smutku, wiatru i tego białawego w ciemnościach.
Może i wam się to przyda.

 Mieszkałabym, bo niebieskie kulki.

 Mieszkałabym nie z powodu rozległości nieruchomości i wypasu ruchomości, ale bo te lilie złotogłowy:-) te przekwitłe, na pierwszym planie.

Mieszkałabym, bo tak.
A wy?
Pozdrówka, Megi.