od początku

środa, 15 kwietnia 2015

przemijalność

wiosny.
Zdjęcia zapisane chyba cztery tygodnie temu.
Wyraźnie nieaktualne na Dolnym (porównując z ubiegłą ciepłą sobotą w tym samym miejscu), ale w innym regionie mogą być fenologicznie adekwatne.
W Finlandii może nawet jeszcze nieaktualne.
Cóż. Pogoń za aktualnością wyklucza uważność, na której tak wszystkim zależy, no i jak nie opowiedzieć o tym ulubionym czasie, gdy Kraina Wód jest niebieskozłota...
(jednym z moich ulubionych czasów, oczywiście. W jednej z moich ulubionych krain.)

Więc... o tej porze, trzy lub cztery tygodnie temu, wystarczy przemknąć brzegiem lasu na groblę.
Przemknąć od strony Brzostowa (nie tego, w którym robi się najbardziej nastrojowe fotki Biebrzy), z tej strony grobli nie bronią zakazy wstępu.
Znajdziemy się w niebieskozłotej rzeczywistości.
Miejscami posrebrzonej.
Światło przeidealne, powietrze jak ostry kryształ.

Kwitło jeszcze bardzo niewiele- wierzby iwy, osiki, podbiały i pierwsze zawilce-
 ale naprawdę bujnie kwitło życie towarzysko- erotyczne awifauny.
Stadność i łączenie się w pary, nawoływanie i trzepotanie gęsi gęgaw, kaczek krzyżówek, żurawi, czajek, pliszek, czapli siwych i białych, mew śmieszek, rybitw, kormoranów, wizg skrzydeł łabędzi niemych, buczenie krzykliwych.
Pominęłam kogoś?
(łabędzie krzykliwe na popasie podczas przelotów)
(łabędzie nieme przymierzające się do gniazdowania)
(zeszłoroczne łabędzie nieme)
(czapla siwa przed startem)
(łabędzie jak pytajniki)
(para gęgaw i inni)
(czajka)
(straszny tłok)
 Widok żurawi to najcenniejsze trofeum. Wciąż fascynują mnie te nie tak już rzadkie ptaki.
 Pierwszy widziany w tym roku bocian to bocian czarny.
(co do Maurycego z Matrycy- po czyszczeniu BMI został jeden. Niedobrze, bo rozmnożył się partenogenetycznie i są już trzy. Nie należało do tego dopuścić.)
 Żeby tam jeden- cztery czy sześć. Pokołowały prosto w słońce.
 Z jednej strony- wydaje się to krzepiące, że wciąż są, nawet częściej widywane niż kiedyś. Bocian czarny był do niedawna postrzegany jako płochliwy ptak podgórskich i północnowschodnich lasów, żuraw- jako skryty mieszkaniec podmokłych zarośli. Obecnie żurawie to szkodniki upraw, wodzą młode przy drogach, a rolnicy zabiegają o wpisanie ich na listę zwierząt łownych.
Jednak te zmiany raczej nie wróżą dobrze. Uspokajamy się, że rzadkie zwierzęta mają się tak dobrze, że stają się pospolite, tymczasem one po prostu nie mają miejsca, tracą swoje siedliska, są zmuszane do zajmowania nowych, blisko ludzi. Stają się widoczne- na chwilę, zanim znikną.
Przemijalność.
Dotyczy to też bobrów, tych szkodników.
Ścinają drzewa.
(całkiem wielka osika)
 Dziurawią groble.
 Budują tamy, piętrzą wodę, zalewają uprawy.
Dobrze dla przyrody, źle dla ludzkich interesów, skończy się ich ochrona.

Ale na razie w Krainie Wód zaczyna się kolejny sezon, wizg skrzydeł, klangor i nawoływania, ruch i poszukiwanie.
Za miesiąc wszystko ucichnie, ptaki ulungną się na gniazdach, wyprowadzą młode. Część stawów zostanie spuszczona, zawilce zakwitną łanami.
Mrysław nie był z nami w Krainie, w ramach rekompensaty puściłam mu film.
 Zasnął jednakże w piętnastej minucie, zupełnie jak jego pan w czasie transmisji meczu.
Polecam wszystkim kotom.
Pozdrówka, Megi.

37 komentarzy:

  1. Odpowiedzi
    1. strasznie znudzona pantera ;-)

      Usuń
    2. O przepraszam, żadna znudzona! Szczęśliwe, bezpieczne, radosne, śpiące kiciątko:)

      Usuń
    3. myślę, że za leniwa nawet na śnienie.

      Usuń
  2. Faktycznie kraina błękitu i złota z odrobiną nieśmiałej zieleni i skrzącego srebra. Ptaków mrowie... Masz racje, gdzie przyroda naraża na koszty kończy się górnolotne gadanie o jej ochronie - niestety. No ale staram się też zrozumieć rolnika któremu zalało krwawicę i grozi bankructwo - a u nas łatwo nie jest bo Państwo nie chce płacić rekompensat.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. no tak to jest, znam miejsca, gdzie żurawie dokarmia się kukurydzą, żeby pięknie pozowały dla turystów, a później zdziwko, że tą kukurydzę żrą na polach.
      To jest także twoja kraina, a jaka inna- u ciebie zimą i teraz mchowy, zielony las.

      Usuń
  3. Przepiękne zdjęcia, ale kiciuś powala, jest taki uroczy:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tak, on jest literalnie uroczy. Różowy nosek, pomarańczowe oczka, friskis taki.

      Usuń
  4. Jejku, jak on śpi na laptopie :)
    Pięknie jest.
    U nas też fauna rozpasana, ta śpiewająca na drzewach zwłaszcza :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. no i ja tak muszę siedzieć godzinami, bo sie ulung!
      piękny czas.

      Usuń
  5. Kraina Wód jest zachwycająca! U nas niby też wód nie brakuje, ale takiej intensywnej niebieskości nie uświadczysz i ptactwo podzielone na frakcje. Tu czapliniec, tam kormorany, jakoś razem nie chcą.
    Świat zdatny do życia, robi się coraz mniejszy. To co było dzikimi łąkami staje, się polami uprawnymi. Dziesiątkami tysięcy hektarów pól uprawnych, które stały się nimi tylko ze względu na dopłaty.
    Ale nic to
    Czeka na nas jeszcze mnóstwo piękna, czego Tobie i sobie życzę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kraina Wód jest jedyna w swoim rodzaju.
      To prawda, z tymi dopłatami. Piękna nas czeka jeszcze mnóstwo, dla nas wystarczy, ale martwię się o dzieci.

      Usuń
    2. Dzieci zdążą razem z nami, a wnuki i prawnuki będą bezboleśnie wchodzić w nowy świat. Kiedyś dzika przyroda będzie tylko tematem kilku lekcji w szkole.

      Usuń
    3. A jeszcze kiedyś później dzika przyroda będzie panować, a po homo sapiens(?) zostaną niezbyt ciekawe wspomnienia coraz mniej widoczne ślady.

      Usuń
    4. no i mnie po tym. Ja chcę, żeby tak zostało.

      Usuń
  6. Fantastyczne miejsce na obserwacje ptaków. Bocian czarny- widziałam na Ukrainie..., w górach Sanocko- Turczańskich..
    A one już kwitną.....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. strasznie wcześnie kwitną:-( wszystko przez ten ciepły marzec. A mi się wyjazd opóźni...

      Usuń
  7. Mimo, że sercem jestem góralką (nie góralkiem :)), ale wody- te z szuwarami, lasami łęgowymi mnie ciągną....oj, ciągną.
    Może latem...tam lub do Przemkowa.
    pozdrówy :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. koniecznie. Te stawy tuż obok Rogatej. Przemków też piękny, w dodatku te buczyny, wrzosowiska.

      Usuń
  8. Fantastyczny spokój...obserwuję takie przeloty, na naszych moczarach masa ptaszorów gniazduje. Są też żurawie:) Jak przyjedziecie to oprowadzę. Mrysław wymiata:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tak, ty tak pięknie mieszkasz:-) mam nadzieję, że szybko nam się uda ten przyjazd zorganizować.

      Usuń
  9. Bardzo to smutne co piszesz o przemieszczaniu się ptaków. Ja widzę u nas żurawie właśnie na skraju podmokłości i pola uprawnego. Smutno i przykro się robi jeśli pomyśleć o tym, co nas otacza właśnie w takich kategoriach.
    Chlip chlip....

    OdpowiedzUsuń
  10. Dlaczego stawy zostaną za chwile spuszczone? Pszcz.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. nie wiem, ale tak zrobili, zobaczysz w następnym poście. Pewnie trzeba je wyczyścić z osadu.

      Usuń
  11. A gdzie Ty tak przytrzasnęłaś środkowy palec? nie schodzi przypadkiem? pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  12. Żurawie to i owszem "plątają" się po okolicy. Łabędziory jedne i drugie takoż. Nawet bobry mam rzut beretem od pracy. Ale czarnego bociana to ja w życiu na oczy nie widziałam i to nadal ptak niemal baśniowy dla mnie ;) Mrysław rozczula i rozleniwia :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dla mnie też mityczny, poprzednio widziałam go 10 lat temu w Puszczy Boreckiej.

      Usuń
    2. TU widuję czarne częściej niż białe.

      Usuń
  13. Przemijalność na wiosnę czuję szczególnie mocno. Też mam zdjęcia wiosenne, które dezaktualizują się z dnia na dzień. Może się zbiorę i napiszę o wiosennej przemijalności? A może i nie, tyle się dzieje, coś rozkwita, coś przekwita, ciężko nadążyć.
    A Mrysław - no, Mrysław Wspaniały, i tyle :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zbierz się koniecznie w ramach relaksu. Nie zniechęcaj się przemijalnością, w końcu aktualność to złudzenie.

      Usuń
  14. Dasz wiarę? Przeczytałam z Niuniolem kolanach, który khm.... też przysnął :-)

    OdpowiedzUsuń

komentarze cieszą autorkę :-)
(moderuję komentarze do starszych postów :-)