reminiscencje fenologiczne- z różnych ogrodów

Zamykając sezon- kilka jesiennych obrazków z ogrodów, które kiedyś zrobiliśmy, a teraz się nimi opiekujemy.

Ogród z tego posta (ten ze zdjęciami przed i po) w lipcu był nieco świeży, do września nabrał roślinnej miąższości.

(nie lubię wywalać roślin, jak wiecie, stąd ten bukszpan i tujka ni przypiął. Zrobiłam jednak coś, co po czasie sprawi, że się wpasują- dodałam im więcej kulek z bukszpanu i kosodrzewiny, rozrzuconych po rabatach)

(nachyłek Ruby Frost)

 Także i w tym ogrodzie uczyniliśmy łączkę

 taką dość ekstremalną, bo z różnych krwawników, szałwi, trzcinnika, seslerii i miłki.

 Właścicielom łączka się nie podoba;-p
Mnie też JESZCZE nie, musi nabrać struktury, w przyszłym roku będzie ok (albo nadal nie będzie się podobać, hu nołs).

 W listopadzie ogród wciąż dawał radę.

 Ten gaurowo- rosplenicowy chaos naprzeciw łączki to różanka. Mam wizję, że długie, kwitnące pędy okrywowych róż będą leżały na kępach rosplenicy (podparte, nie czepiające się nóg), a gaura to wszystko udekoruje. Może tak.

 Być może należałoby działania, które prowadzą do efektu jak powyżej nazwać liftingiem, nie realizacją- ale z poprzedniego ogrodu zostały tylko duże drzewa i krzewy, których przesadzanie było nieopłacalne.

Ogród pokazany w tym poście (w którym jest też link do jego nomę omę początków) straszliwie się rozrósł w ciągu roku, przerażająco wprost.

 Śnieguliczki Chenaulta 'Hancock' (uwielbiam tę roślinę) w ciągu roku szczelnie zarosły skarpę i pełzają po tarasie.

 Ta rabata z rosplenicami... widzicie tam jakieś róże? te, których długie pędy miały się wykładać na kępach- i tak dalej?
Nie, są trawy wyższe od człowieka, których nasiona oblepiają ubranie. Wiosną trzeba będzie rząd najbliższy ścieżce przesadzić do tyłu.

 Barwinek większy wpełza pod ganek, i to fajne jest.

 Hortensje bukietowe urosły o ponad metr i są piękne wciąż, wciąż i wciąż.

 Śmiałki, prosa, trzcinniki, turzyce muskegońskie, miskanty tworzą zwiewne tła i falujące parawany. Zaczęliśmy je rozsadzać.
A te rabaty, na pagórkach podpartych murkami

 jesienią tak piękne

 rozwaliliśmy całkiem.
Wywaliliśmy murki, zrównaliśmy pagórki, powiększyliśmy rabaty o były maliniak.
Zrobiliśmy je z tego, co jest, z dodatkiem karioterysów, jeżówek i dziewanny fioletowej, w wachlarzowym układzie z przejściami pomiędzy.
Na życzenie właściciela, ale, jak pisałam, murki nie były moim ulubionym elementem (ani pomysłem). Gdybym miała na nie patrzeć codziennie, to też bym pewnie wywaliła.
Będzie lepiej.
Pokażę to w przyszłym roku, bo na razie tego "lepiej" trzeba się domyślać.

(świecznica)

(trawnik przez cały sezon był tylko koszony, żadnych zabiegów. Chwasty mile widziane. Gęsta murawa to zasługa miszungu, jaki TP czyni z nasion różnych kostrzew, wiechlin i mietlic, wsypując je garncami w natchnieniu do wora. W przyszłym sezonie jednakowoż zwertykulujemy, może i wypiaskujemy. Butki;-))

W listopadzie też ładnie.

Pielęgnujemy też ogrody "nieswoje", takie, które nic do mnie nie mówią (poza wołaniem o pomoc).
Okolone tujami, z wielkim centralnym trawnikiem otoczonym rabatami, na których posadzono wszystko, co było w sklepie (profesjonaliści to zrobili).
O takich ogrodach pracujące z nami dziewczyny mówią, że są nudne. Nudne, bo jednym spojrzeniem ogarnia się całą przestrzeń, nudne, bo co robić na tym trawniku, nudne w pielęgnacji, bo głównym zajęciem jest kopciuszkowate wycinanie z murawy szerokolistnych traw.
Często jednak udaje się zrobić małą przeróbkę choć jednej rabaty.
Tak jak tu. Ogród nie jest aż tak nudny, wygląda całkiem przyjemnie, może dlatego, że dom stoi na środku, a krzewy są jednak pogrupowane i nie zarastają się wzajemnie.

 W zeszłym roku przerobiliśmy tam suchy staw z irgą i folią na suchy staw z liliowcami, kosaćcami syberyjskimi, turzycą Graya i gaurą, pisałam o tym (to ten "stary" ogród z "pożyczonym" psem).
Tak to wyglądało we wrześniu- kosaćce, posadzone w mokrym dołku, urosły pod niebo ( a miały nie zasłaniać azaliiii!)

(zasłaniają. Ale jak azalie kwitną, to kosaćce są jeszcze malutkie. A jak nie kwitna, to DOBRZE, że zasłaniają;-))

(gaura aż świeci)

Oczywiście dosadziłam tam też dereń kousa, kaliny japońskie i hortensje bukietowe, bo co to za ogród, bez;-)))
(bez też. Właściwie lilak Meyera 'Palibin'.)

To ogród z tej samej serii. Od frontu posadzono kiedyś same najpiękniejsze rośliny- magnolię, różaneczniki i azalie japońskie, które zwykle w ciasnych, suchych przedgródkach ze zdegradowaną po budowie glebą zawodzą oczekiwania.
Tutaj podsadziliśmy je trawami i turzycami (imperata cylidryczna 'Red Baron', różne odmiany hakonechloi, sesleria tatrzańska, miskant chiński 'Gracilimus', turzyca Morrowa) i podoba się, nie sprawia kłopotu, zawsze dobrze wygląda (zawsze, bo sesleria i t. Morrowa są zimozielone).

 Na koniec ogród w K (jak kompromis- są rzeczy, których nie można zmienić, należy je więc zaakceptować).
W październiku róże wciąż kwitły na bogato.

 Kwitły byliny.

 I hortensje.

A przy tym kaliny japońskie wygladały tak pięknie, majestatycznie, całe w purpurze.

 Purpurze zmiennej w czasie

 i zależnej od odmiany.

(ale nie pytajcie, jakie to odmiany;-))

(to zdjęcie dobrze pokazuje, jak nudny jest ogród iglakowy i jak niewiele trzeba, żeby to zmienić- trochę zmienności liściaków, trochę powietrznej zmienności traw)

 Poza tym zakwitły.

 Nostalgiczna jesień to chyba najlepsza pora w K.

A teraz, teraz, teraz mogę już przestać nudzić o ogrodach
i zacząć pisać o kotach, spotkaniach takich jak to jutrzejsze

(może ktoś się zachęci i wybierze? to są bardzo fajne imprezy i piękne gadżety na prezenty do kupienia)

 i kijowych niedzielach, które, jak ustaliłyśmy z Basią, czynią z tych nudnych niedziel święto.
Oczywiście o ile przeżyję początek kolejnego kursu ogrodowego, chora jak zła już prawie od tygodnia.
Oczywiście na opisanie czeka tyle letnich wycieczek, oczywiście po ogrodach... bo jednak co ogrody, to ogrody.
Pozdrówka, Megi.