Czas owoców.

Nie wiem, dlaczego wycieczki do Ligoty Pięknej obficie owocują zdjęciami, które chciałabym wam pokazać. Ale to fakt.
Mimo pogody takiej sobie, zmierzłej i omkłej, świat wygląda dobrze. Krople koloru wśród poszarzałych pasteli:

Ognik właśnie uzasadnia swoje kolczaste istnienie, w dodatku jednocześnie kwitnąc

Miechunki rozdymają się na przypłociach.

Ostatnie jabłka zostaną dla ptaków.

Jagody rokitnika pękają pod palcami pomarańczowomlecznym sokiem.

A to, znacie? Dopiero co nazywało się kolcowojem pospolitym, Lycium barbarum, aż tu się okazało, że to jagody goji, zdrowe jak niewiemco.

Dopieroż było pospolitą rośliną, zimowym schronieniem dla wróbli, kłopotliwym chwastem, aż tu proszę. Taki to chaszcz:

W lesie... nie jest szczególnie kolorowo. Za ciepło na to, za wilgotno na jaskrawe przebarwienia. Nawet klony i dęby czerwone w żółtych, a nie innych płomieniach liści. Mglisto.

Liście dębowe jak świąteczne pierniczki.

I też są owoce. Niektóre lepiej wyglądały chwilę wcześniej.

Inne w pełni piękności. Jak zachwycająca trzmielina zwyczajna, Euonymus europaeus.
O trzmielinie pisała już Talibra, i Ina, i pewnie wiele osób jeszcze. Zabawne- wiem z komentarzy pod ich postami- że wiele osób kojarzy trzmielinę tylko z trzmieliną pnącą, tym niewielkim okrywowym krzewem o zimozielonych, często pstrych liściach.
Nie z pięknością przydroży i okrajków lasów, płomienną jesienią, totalnie odporną na wszelkie złe warunki i choroby, naszą rodzimą, wdzięczną trzmieliną zwyczajną. Ulubioną moją. Nie wybarwiła liści w leśnej wilgoci, pogoda też średnia do zdjęć, ale popatrzcie:

Jak kwiaty te pęknięte torebki, uwalniające pomarańczowe nasiona.
Flora naczyniowa przygotowuje się do zimy, a grzyboflora wegetuje w najlepsze. I owocnikuje.

Butki na dziś, i pewnie jeszcze na wiele dni:

To też grzyboflora:

a to brioflora:

Dobra, wychodzimy z tego lasu. W opłotkach kwitną jeszcze kwiaty. Ostatnie.

I pierwsze, pospieszyły się.

 W związku z tym wykminiłam ZAGADKI:

??

???
Podpowiedź do drugiej zagadki: to są pąki drzewa, które zakwitnie w kwietniu- maju. I raczej spotkacie je w południowej Europie, u nas może przemarzać. Chociaż tak szybko odbija...

W Ligocie, nomen omen Pięknej, rozwija się budownictwo:

Nieciekawa perspektywa, ale dzięki niej widać nie tylko fantastyczny dobór kolorów, bałagan architektoniczny budynku i bałagan na działce- 3 budynki o różnych dachach pod rząd, dom, garaż i jakaś buda. Luuuudzie! błagam.

Ten dom już kiedyś fociłam od frontu, z uwagi na bardzo brzydki ogród. Nowa perspektywa- co miał na myśli architekt, projektując dom w kształcie żaby i czy kolor jest nieprzypadkowy? I komu się spodobał ten projekt?

Dworek wykończony plastikiem...

Jaką trzeba mieć rozkminę, żeby budując się pod lasem, odgradzać się od niego murem? Ach, te dziki... zniszczyły trawnik;-p

Dla równowagi...

fffffffffffffffffffffffffff...
Co robię w Ligocie? Przerabiamy ogródek, lifting mu robimy. Bardzo to lubię (wieeeem, Mateus powie, że i tak nic nie pomoże...)

i KIEDYŚ o tym napiszę więcej, jak już nie będę miała o czym, może w zimie...














Dobranoc i pozdrówka, Megi.